Rząd Van Zeeland I

Rząd Van Zeeland I

Królestwo Belgii

Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Paul Van Zeeland Kluczowe dane
Król Leopold III
Premier Paul Van Zeeland
Wybór 27 listopada 1932
Trening 25 marca 1935
Koniec 13 czerwca 1936
Trwanie 1 rok, 2 miesiące i 19 dni
Wstępny skład
Koalicja
Reprezentacja
Sypialnia 176/187
Senat 159/160

Theunis II Van Zeeland II

Rząd Van Zeeland ja , był rząd Belgii zgodnie z25 marca 1935 w 13 czerwca 1936. Rząd Van Zeeland I składał się z trójstronnej koalicji katolicko-liberalno-socjalistycznej.

Wszystkim poprzednim rządom nie udało się rozwiązać problemów społeczno-ekonomicznych spowodowanych kryzysem 1929 roku . Niestabilność parlamentarna i rządowa w połączeniu z pojawieniem się reżimów faszystowskich prowadzi do klimatu naznaczonego antyparlamentaryzmem, potępieniem partycypacji i żądaniem silnej władzy. Paul Van Zeeland , który pierwotnie nie był członkiem żadnej partii, został następnie oskarżony o utworzenie nowego rządu. Założył trójstronną grupę katolików, liberałów, ale także socjalistów, którzy zasiadali w opozycji od 1927 roku.

Rząd jest ledwie na miejscu, a Van Zeeland ogłasza dewaluację w wysokości 28% franka belgijskiego  ; to, odrzucane od początku kryzysu, dla wielu polityków i finansistów zaczyna się wydawać ostatecznym rozwiązaniem. Obniżone podatki i stopy procentowe, ceny kontrolowane ... Gospodarce belgijskiej udaje się ożywić.

Polityka rządu nie jest jednak jednomyślna wśród większości. W ten sposób konserwatywni katolicy uparcie przeciwstawiają się dewaluacji franka. Socjalista Henri De Man , którego plan pracy opowiada się za bardzo popularnym interwencjonizmem gospodarczym w POB , nie daje się usłyszeć w rządzie, co prowadzi do dużej krytyki rządu w szeregach socjalistów. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli polityka gospodarcza Van Zeelanda była na tamte czasy nieortodoksyjna, nie była to wcale taka keynesowska polityka interwencjonistyczna.

Ten, podobnie jak poprzednie rządy, uzyskuje specjalne uprawnienia w marcu 1935 r. Czas trwania jest jednak wyjątkowo długi: cały rok, podczas którego parlament jest całkowicie wyłączony z podejmowania decyzji politycznych.

Jeśli chodzi o politykę międzynarodową, rząd chce zachować status quo , pomimo narastających napięć międzynarodowych, pogwałcenia przez Hitlera traktatu wersalskiego i porozumień lokarneńskich poprzez remilitaryzację Nadrenii , zbliżanie się faszystowskich Włoch do nazistowskich Niemiec oraz podpisanie przez Związek Radziecki porozumienia. traktat pomocowy z Francją przeciwko Niemcom. Pragnienie Alberta Devèze, aby ponownie zwiększyć kredyty wojskowe i długość służby wojskowej, spotkało się jednak z odmową ze strony flamandzkich katolików i socjalistów. Francusko-belgijska umowa wojskowa z 1920 roku , którego treść nie jest jeszcze publiczna, wzbudza kontrowersje między flamandzkich katolików, którzy chcą jego uchylenia i Wallingants którzy widzą w tej umowie sposób gwarantujący dobre stosunki z Francuzami. Umowa zostaje w końcu zmieniona, gwarantując kontakt między sztabem francuskim i belgijskim, ale bez wzajemnych zobowiązań politycznych i wojskowych.

Kompozycja

Ministerstwo Nazwisko Lewo
Premier i minister spraw zagranicznych Paul Van Zeeland Partia Katolicka
Minister Spraw Wewnętrznych Karol z autobusu Warnaffe Partia Katolicka
Minister Edukacji Publicznej Francois Bovesse Partia Liberalna
Ministerstwo Sprawiedliwości Eugene Sudan BWP
Minister Finansów Max-Léo Gérard Partia Liberalna
Minister Rolnictwa Augustus of Schryver Partia Katolicka
Minister robót publicznych i zmniejszania bezrobocia Henri De Man POB
Minister Pracy i Opieki Społecznej Achille Delattre POB
Minister Gospodarki Philip van Isacker Partia Katolicka
Minister Komunikacji i PTT Paul-Henri Spaak POB
Minister Obrony Narodowej Albert Devèze Partia Liberalna
Minister kolonii Edmond Rubbens Partia Katolicka
Minister bez teki Prosper Poullet Partia Katolicka
Minister bez teki Paul Hymans Partia Liberalna
Minister bez teki Emile vandervelde POB

Uwagi i odniesienia

  1. Gerard 2010 , s.  197-204.
  2. Gerard 2010 , s.  167-168.

Bibliografia