Gottfried von Cramm | ||||
![]() Po lewej Gottfried von Cramm z Georgem Lyttletonem-Rogersem (1932). | ||||
Imię i nazwisko | Gottfried Alexander Maximilian Walter Kurt Freiherr von Cramm | |||
---|---|---|---|---|
Narodowość | Niemcy | |||
Narodziny |
7 lipca 1909 Pokrzywa |
|||
Śmierć |
8 listopada 1976 Kair |
|||
Uchwyt na rakiety śnieżne | Praworęczny | |||
sala sławy | Członek od 1977 | |||
Nagrody | ||||
Najlepsze wyniki Wielkiego Szlema | ||||
Sierpień. | RG. | Wim. | NAS. | |
Prosty | 1/2 | V (2) | F (3) | F (1) |
Podwójnie | F (1) | V (1) | 1/2 | V (1) |
Mieszany | - | - | V (1) | - |
Gottfried von Cramm , urodzony w dniu7 lipca 1909w Nettlingen i zmarł dnia8 listopada 1976w Kairze ( Egipt ), to niemiecki tenis gracz z okresu międzywojennego .
Pochodzący z arystokracji saskiej, jest trzecim synem barona Burcharda von Cramma.
W 1933 wygrał w mieszanym deblu z Hilde Krahwinkel Sperling na Wimbledonie .
Doszedł do rozgłosu, wygrywając dwukrotnie turniej Rolanda Garrosa w grze pojedynczej, po raz pierwszy w 1934 r. , tuż po zdobyciu mistrzostw Niemiec w tenisie. Bogaty i towarzyski, jest bardzo popularny w Niemczech do tego stopnia, że reżim narodowosocjalistyczny zwraca się do niego, aby uczynić z niego centralny element swojej propagandy, biorąc pod uwagę, że reprezentuje archetyp człowieka aryjskiego . Homoseksualista Gottfried von Cramm utrzymuje jednak tajny związek z żydowskim aktorem Manasse Herbst (en) . Jeśli poddaje się nazistowskiemu ceremoniałowi (tenis ozdobiony swastykami i nazistowskimi salutami przed meczami), odrzuca zaproszenia reżimu.
W finale Pucharu Davisa w 1935 r. poprosił o powtórzenie przyznanego mu punktu meczowego, sygnalizując sędziemu, że piłka uderzyła w jego rakietę, czego nikt poza nim nie zauważył. W ten sposób nalega, aby jego przeciwnik wygrał punkt. Gottfried von Cramm przegrywa mecz. Kapitan niemieckiej drużyny Heinrich Kleinschroth następnie uderzył go głową w szatni, nazywając go „zdrajcą narodu”. Pokonani odpowiada z rozmachem: „Wręcz przeciwnie, nie sądzę, żebym rozczarował Niemców. W rzeczywistości myślę, że go uhonorowałem ”. Jednak władze zwiększają presję na niego.
Kilkakrotnie odmówił wstąpienia do NSDAP , minister Hermann Göring był jedną z osobistości, które go o to poprosiły. Prywatnie nawet nazywa Hitlera „malarzem domowym”, nawiązując do jego przeszłości jako nieudanego artysty. Sprzeciwiając się dyskryminacyjnej polityce III Rzeszy , szczególnie nie trawi zakazu gry swojego żydowskiego kolegi z drużyny Daniela Prenna , który musi uciekać do Wielkiej Brytanii .
Po raz drugi wygrał Roland-Garros w 1936 r. , a w 1937 r. w męskim deblu z Hennerem Henkelem . Na turnieju Wimbledon w 1936 roku przegrał w singlu mężczyzn przeciwko Fredowi Perry'emu . Jeśli nigdy nie wygrał tego konkursu singli, jego gra w All England Club była częścią jego sławy. Był więc finalistą trzy razy z rzędu, od 1935 do 1937. Naciski ze strony reżimu Hitlera nasiliły się. Przed meczem Pucharu Davisa z Donaldem Budge w 1937 roku Hitler podobno zadzwonił do niego, aby kazać mu wygrać. Jeśli prowadzi w ostatnim secie, zostaje ostatecznie pokonany przez przeciwnika.
Został zadenuncjowany jako homoseksualista w Centralnym Urzędzie Rzeszy ds. walki z homoseksualizmem i aborcją i aresztowany5 marca 1938 rprzez gestapo w środku rodzinnego posiłku. Do oskarżenia o homoseksualizm dodaje się pomoc finansową dla Żydów. Rzeczywiście poparł Manasse Herbsta, który udał się na wygnanie do Palestyny w 1936 roku. Nie może zaprzeczyć i zostaje skazany na rok więzienia. Jego prawnik uzyskał zwolnienie z wyroku pod pretekstem, że Gottfried von Cramm padł ofiarą szantażu finansowego, nazywając Manasse Herbsta „podstępnym Żydem”. Ta obrona to tylko fasada, ponieważ dwoje kochanków spotka się ponownie po wojnie.
Gottfried von Cramm może również liczyć na mobilizację swoich przyjaciół ze świata tenisa. Don Budge zwrócił się zatem do Hitlera. Jednak po zwolnieniu w 1939 r. Von Cramm został wykluczony z międzynarodowych władz tenisowych, które odmówiły mu gry na Wimbledonie z powodu jego sprawy sądowej. Z tą decyzją z pewnością wiąże się burzliwy globalny klimat polityczny tamtych czasów. Stany Zjednoczone również odrzucają jego wniosek o wizę tymczasową przed US Open, ponieważ został skazany w sprawie moralnej. Wybuch II wojny światowej przekreślił jego nadzieje na sportowy powrót.
w maj 1940został powołany do służby wojskowej i wysłany na front wschodni . Odważny, został odznaczony Żelaznym Krzyżem, ale został repatriowany z powodu ciężkich odmrożeń . Większość żołnierzy jego firmy zginęła, podobnie jak jego były partner tenisowy Henner Henkel w bitwie pod Stalingradem w 1943 roku.
Pozostając w Saksonii , wrócił do tenisa pod koniec dekady, wygrywając nawet mistrzostwa Niemiec w 1948 i 1949 r. Następnie przeszedł na emeryturę ze sportu, został administratorem Niemieckiego Związku Tenisowego i biznesmenem.
ten 8 listopada 1976zginął w wypadku samochodowym w Kairze .
Od 1977 jest członkiem Międzynarodowej Galerii Sław Tenisa .
Mistrzostwa Stanów Zjednoczonych