Narodziny |
2 maja 1695 Florencja |
---|---|
Śmierć |
19 stycznia 1766 Paryż |
Narodowość | Francusko-włoski |
Czynność | Malarz, dekorator, architekt. |
Mistrz | Giovanni Paolo Panini |
Miejsca pracy | Paryż , Drezno |
Wpływem | Giuseppe Ignazio Rossi |
Dziecko | D'Hannetaire |
Nagrody | Kawaler Orderu św. Jana na Lateranie |
Giovanni Niccolò (Jean Nicolas) Geronimo Servandoni , urodzony we Florencji dnia2 maja 1695 i zmarł w Paryżu dnia 19 stycznia 1766, jest francusko-włoskim malarzem, dekoratorem teatralnym i architektem .
Syn Francuza, woźnicy pracowitości między Florencją a Lyonem oraz włoskiej matki, Servandoni rozpoczął karierę artystyczną w Rzymie około 1715 r. , Gdzie poznał malarza Giovanniego Paolo Paniniego i uczył się rysowania i malowania z perspektywy grawera. i architekt Giuseppe Ignazio Rossi . To w Rzymie odkrył także spektakularne spektakle teatralne i efemeryczną architekturę wznoszoną na potrzeby festiwali i uroczystości, w których sam miał się wyróżniać.
Spędził trochę czasu w Lizbonie jako scenograf, a następnie w 1724 r. Zamieszkał w Paryżu, gdzie zlecono mu opracowanie scenografii do opery, zaprojektowanie maszyn obrotowych i malowanych płócien. W 1728 roku został pierwszym malarzem-dekoratorem i dyrektorem maszyn w Królewskiej Akademii Muzycznej i pełnił tę funkcję do 1742 roku . Swój pierwszy wielki sukces odniósł inscenizacją opery Orion (1728) Louisa de La Coste , w egzotycznej scenerii przywołującej starożytny Egipt , i wyprodukował ponad sześćdziesiąt przedstawień, oklaskiwanych przez publiczność i chwalonych przez krytyka, w szczególności Denisa Diderota. . Aby stworzyć wrażenie przestrzeni, Servandoni zastosował technikę perspektywiczną, umieszczając znikający punkt po jednej stronie sceny, wprowadzoną na dworze wiedeńskim przez rodzinę Bibiena .
W 1729 roku Servandoni uczestniczył wraz z Paninim w projektowaniu dekoracji upamiętniających narodziny delfina. W 1731 roku został przyjęty do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby jako malarz starożytnych ruin.
W 1729 roku zlecono mu odbudowę kaplicy Najświętszej Marii Panny w kościele Saint-Sulpice w Paryżu. W 1732 roku wygrał konkurs na budowę poprzedniego masywu tej budowli. Jego projekt ewoluował znacznie w czasie.
W 1745 r. Ścigany za długi , opuścił Francję i pracował dla różnych sądów europejskich, udając się do Londynu w 1749 r. , Gdzie brał udział w pracach nad budową budynku specjalnie zbudowanego na potrzeby muzyki do Royal Fireworks przez Georga Friedricha Händla .
Brał udział w odbudowie Lizbony, zniszczonej przez trzęsienie ziemi w 1755 roku . Udał się do Wiednia w 1760 roku .
W 1752 roku zaproponował projekt półkolistego placu, który miał służyć jako akompaniament do elewacji Saint-Sulpice. Jedynie budynek znajdujący się pod numerem 6 w Saint-Sulpice został zbudowany według tego projektu.
Był rycerzem Zakonu św. Jana Laterańskiego w 1733 r. I Zakonu Chrystusowego .
Jego bratanek (czy syn?) Jean-Nicolas Servandoni, znany jako D'Hannetaire , był znanym aktorem , dyrektorem Théâtre de la Monnaie w Brukseli i autorem Observations sur l'art du comédien (1774).
Projekt elewacji kościoła Saint-Sulpice.
Scenografia teatralna stworzona przez Servandoniego dla Château de Condé
Baldachim kościoła Saint-Bruno w Lyonie