Giovanni Niccolò Servandoni

Giovanni Niccolò Servandoni Obraz w Infobox. Portret Giovanniego Niccolò Servandoniego przypisywany Jean-François Colsonowi ( muzeum Carnavalet )
Narodziny 2 maja 1695
Florencja
Śmierć 19 stycznia 1766
Paryż
Narodowość Francusko-włoski
Czynność Malarz, dekorator, architekt.
Mistrz Giovanni Paolo Panini
Miejsca pracy Paryż , Drezno
Wpływem Giuseppe Ignazio Rossi
Dziecko D'Hannetaire
Nagrody Kawaler Orderu św. Jana na Lateranie

Giovanni Niccolò (Jean Nicolas) Geronimo Servandoni , urodzony we Florencji dnia2 maja 1695 i zmarł w Paryżu dnia 19 stycznia 1766, jest francusko-włoskim malarzem, dekoratorem teatralnym i architektem .

Biografia

Syn Francuza, woźnicy pracowitości między Florencją a Lyonem oraz włoskiej matki, Servandoni rozpoczął karierę artystyczną w Rzymie około 1715 r. , Gdzie poznał malarza Giovanniego Paolo Paniniego i uczył się rysowania i malowania z perspektywy grawera. i architekt Giuseppe Ignazio Rossi . To w Rzymie odkrył także spektakularne spektakle teatralne i efemeryczną architekturę wznoszoną na potrzeby festiwali i uroczystości, w których sam miał się wyróżniać.

Spędził trochę czasu w Lizbonie jako scenograf, a następnie w 1724 r. Zamieszkał w Paryżu, gdzie zlecono mu opracowanie scenografii do opery, zaprojektowanie maszyn obrotowych i malowanych płócien. W 1728 roku został pierwszym malarzem-dekoratorem i dyrektorem maszyn w Królewskiej Akademii Muzycznej i pełnił tę funkcję do 1742 roku . Swój pierwszy wielki sukces odniósł inscenizacją opery Orion (1728) Louisa de La Coste , w egzotycznej scenerii przywołującej starożytny Egipt , i wyprodukował ponad sześćdziesiąt przedstawień, oklaskiwanych przez publiczność i chwalonych przez krytyka, w szczególności Denisa Diderota. . Aby stworzyć wrażenie przestrzeni, Servandoni zastosował technikę perspektywiczną, umieszczając znikający punkt po jednej stronie sceny, wprowadzoną na dworze wiedeńskim przez rodzinę Bibiena .

W 1729 roku Servandoni uczestniczył wraz z Paninim w projektowaniu dekoracji upamiętniających narodziny delfina. W 1731 roku został przyjęty do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby jako malarz starożytnych ruin.

W 1729 roku zlecono mu odbudowę kaplicy Najświętszej Marii Panny w kościele Saint-Sulpice w Paryżu. W 1732 roku wygrał konkurs na budowę poprzedniego masywu tej budowli. Jego projekt ewoluował znacznie w czasie.

W 1745 r. Ścigany za długi , opuścił Francję i pracował dla różnych sądów europejskich, udając się do Londynu w 1749 r. , Gdzie brał udział w pracach nad budową budynku specjalnie zbudowanego na potrzeby muzyki do Royal Fireworks przez Georga Friedricha Händla .

Brał udział w odbudowie Lizbony, zniszczonej przez trzęsienie ziemi w 1755 roku . Udał się do Wiednia w 1760 roku .

W 1752 roku zaproponował projekt półkolistego placu, który miał służyć jako akompaniament do elewacji Saint-Sulpice. Jedynie budynek znajdujący się pod numerem 6 w Saint-Sulpice został zbudowany według tego projektu.

Był rycerzem Zakonu św. Jana Laterańskiego w 1733 r. I Zakonu Chrystusowego .

Jego bratanek (czy syn?) Jean-Nicolas Servandoni, znany jako D'Hannetaire , był znanym aktorem , dyrektorem Théâtre de la Monnaie w Brukseli i autorem Observations sur l'art du comédien (1774).

Pracuje

Kluczowe osiągnięcia

Publikacje

Uwagi i odniesienia

  1. [patrz Wielka Brytania. Board of Ordnance Opis maszyny do fajerwerków wraz ze wszystkimi jego ozdobami i szczegółem sposobu, w jaki mają być wystawione w St. James's Park w czwartek 27 kwietnia 1749 r., Ze względu na powszechny pokój, podpisany w Aix La Chapelle, 7 października 1748 r. Wydany na zlecenie Izby Uzbrojenia Jego Królewskiej Mości. Londyn: druk W. Bowyera, sprzedawany przez R. Dodsleya i M. Cooper. 1749.]

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne