Zastępca ( d ) | |
---|---|
1 st lutego -30 marca 1849 | |
Zastępca ( d ) | |
8 maja -30 grudnia 1848 |
Narodziny |
23 grudnia 1783 Mediolan |
---|---|
Śmierć |
23 grudnia 1851(w wieku 68 lat) Turyn |
Narodowość | Sardyński |
Zajęcia | Poeta , tłumacz , pisarz , polityk |
Członkiem | Węglarski |
---|
Giovanni Berchet to włoski poeta i patriota z XIX th century urodził się w Mediolanie w 1783 roku i zmarł w Turynie w 1851 roku .
Giovanni Berchet napisał słynny manifest na temat włoskiego romantyzmu ( 1816 ) Lettera semiseria di Grisostomo al suo figliolo , którego pełna nazwa brzmi: Sul cacciatore feroce e sulla Eleonora di GA Bürger. Lettera semiseria di Grisostomo al suo figliolo . W 1820 r. Zapisał się do carboneria i współtworzył reformistyczne czasopismo il conciliatore , brał udział w różnych działaniach nacjonalistycznych, w tym w rewolucjach, które wstrząsnęły Półwyspem Apenińskim w 1821 r . Następnie przebywał na wygnaniu , głównie w Wielkiej Brytanii , aż do powrotu do Włoch po rewolucji 1848 roku . Wśród jego dzieł są Il Trovatore , Il romito del Cenisio , a przede wszystkim i profughi di Parga ( 1821 ).
Autor, ukrywający się pod pseudonimem Grisostomo (włoskie tłumaczenie starogreckiego słowa chrysóstomos oznaczającego "złote usta") udaje, że pisze do swojego syna, który jest w internacie, udzielając mu szeregu porad literackich. Jest to również okazja do przeprosin za nową literaturę romantyczną, której Berchet podaje jako przykład przekłady dwóch ballad niemieckiego poety GA Bürgera: „Dziki łowca” i „Eléonore”, inspirowane popularnymi legendami. , Niemiecki.
Pod koniec listu Grisostomo udaje, że się z niego śmiał i zachęca syna do wiernego przestrzegania klasycznych zasad, które określa, parodiując je. Ta ostatnia karykatura uzasadnia zatem przymiotnik „semiseria” (półpoważny) w liście. Według własnych słów Bercheta, główną funkcją „Listu” jest wskazanie nowego sposobu komponowania tej popularnej (a więc romantycznej) poezji, przeciwstawiając ją w ten sposób klasycznej i mitologicznej poetyce, którą romantyk definiował jako bycie ”. poezja zmarłych ”w tym sensie, że była to poetyka przestarzała.
W istocie, popierając potrzebę wyprowadzenia współczesnej literatury z prowincji wychodzącej nawet poza granice Włoch, Berchet utożsamiał nowego odbiorcę literatury romantycznej z „ludem”, co jest odpowiednikiem części populacji, która nie była ani zbyt wyrafinowana. i tradycyjne, ani nadmiernie nieuprawiane i tępe. Takie pomysły zostały zaczerpnięte od Ugo Foscolo, a następnie przejęte przez Giacomo Leopardi czy Alessandro Manzoni .