Gilles Tautin | |
Narodziny |
21 grudnia 1950 |
---|---|
Śmierć |
10 czerwca 1968 Flins-sur-Seine |
Pochodzenie | Francuski |
Obroniona sprawa | Maoizm |
Gilles Tautin , urodzony dnia21 grudnia 1950 i martwe 10 czerwca 1968we Flins-sur-Seine , jest licealistą , maoistowskim działaczem Ruchu Wsparcia dla Walki Ludowej i członkiem Związku Młodzieży Komunistycznej Marksistowsko-Leninowskiej .
Plik 10 czerwca 1968, Do 16 h 30 , 17 lat, uczeń pierwszego C-Stéphane Mallarmé w liceum, utonął w Sekwanie , próbując uciec przed zarzutem policji prewencyjnej na obrzeżach fabryki Renault Flins . Został pochowany w Paryżu na cmentarzu Batignolles ( 29 th dział).
W następstwie wydarzeń z maja 68 r. , Na początku czerwca, gwałtowne starcia między studentami a policją przeniosły się z Dzielnicy Łacińskiej do dużych skupisk pracowników.
Plik 7 czerwcapracownicy fabryki Renault we Flins odmawiają powrotu do pracy pomimo interwencji żandarmerii. Wspierają ich studenci z Paryża.
poniedziałek 10 czerwca, maoiści z UJCML i libertarianie z Ruchu 22 Marca organizują marsz na Flins w celu wsparcia strajkujących. Doszło do gwałtownych starć z mobilną strażą i KSR.
„The 10 czerwcaNa polu niedaleko Meulan, widząc zbliżającego się do nich tuzina mobilnych żandarmów , niewielka grupa młodych maoistów uciekła, przepływając przez Sekwanę. Jeden z nich, Gilles Tautin, 17-letni licealista, zostaje porwany przez nurt. Jego śmierć szybko przypisano policji. Gilles Tautin zostaje bohaterem i męczennikiem od maja do czerwca. "
- Jean-Pierre Le Goff , maj 68. Niemożliwe dziedzictwo , 1998.
Plik 11 czerwca, poprzedzony tablicą z napisem „Mallarmé en mourning” , tysiąc osób, w tym licealiści i nauczyciele, bierze udział w niemym marszu ulicami Paryża.
W imieniu liceum, do którego uczęszczał, ukazał się komunikat prasowy: „Nigdy nie działał bezmyślnie, wręcz przeciwnie; ze swoich towarzyszy był najbardziej dojrzały, najbardziej skłonny do rozsądnej dyskusji […]. Jeśli angażował się w działanie, to nie z powodu nieśmiałej postawy, ale z osobistego przekonania. "
Plik 15 czerwca 1968, poprzedzony gigantycznym portretem wykonanym przez studentów Beaux-Arts, noszonym przez dwóch pracowników z Flins iw towarzystwie czterech do pięciu tysięcy ludzi, w cichej demonstracji i bez sztandarów, Gilles Tautin zostaje pochowany na cmentarzu Batignolles w Paryżu , gdzie śpiewane są Pieśń Ocalonych i Pieśń męczenników .
Okoliczności utonięcia Gillesa Tautina pozostają kontrowersyjne. Dwie wersje faktów są sprzeczne. W rzeczywistości jedna angażuje się w odpowiedzialność policji, zmuszając ją do odgrywania decydującej roli i posuwając się nawet do przypisania im woli zabijania.
Według władz w oficjalnym oświadczeniu młodzi ludzie woleliby dobrowolnie rzucić się do wody bez grożącego im niebezpieczeństwa. Ich postawę tłumaczy klimat, który od kilku dni panuje w okolicach Flins , gdzie kontrole przeplatają się z pościgami i obławami.
Jeśli chodzi o studentów, według biura prasowego Narodowego Związku Studentów Francji, gromadzącego relacje świadków, którzy przybyli na miejsce zdarzenia ze szczytu mostu Meulan , grupa młodych ludzi została oskarżona przez żandarmów. Ponieważ nie znali miejsca, utknęli na brzegu. To wtedy zostali rzekomo pobici przez policję, zepchnięci przez nich do wody, która próbowała uniemożliwić im odzyskanie przyczółka i powrót na brzeg.
Według tej wersji grupa młodych ludzi, w tym Gilles Tautin, „po pościgu z policją ” została zmiażdżona przed rzuceniem się do Sekwany.
Według świadectwa opublikowanego w 1998 roku w Le Parisien : „Kapelan młodych chrześcijan, Wikariusz Brousse, zeznał, że uniemożliwiono mu powrót na ziemię. "
Dla gazety La Cause du peuple : „Nasz młody towarzysz Gilles Tautin został zamordowany. "
10-11 i 11-12. czerwca 1968, ogłoszenie śmierci Gillesa Tautina wywołuje dwie ostatnie noce zamieszek i barykad: gwałtowne starcia między policją a studentami w Dzielnicy Łacińskiej.
Plik 17 czerwca 1969, dla upamiętnienia „zamachu” rok wcześniej na ich towarzysza Gillesa Tautina, „wrzuconego do Sekwany we Flins” , ponad stu bojowników lewicy proletariackiej , na czele której stał Olivier Rolin (w szczególności Jean -Claude Milner ), przedostają się do fabryki Renault we Flins i ścierają się gwałtownie z mistrzostwem. Policja aresztuje Judith Miller , Nicole Linhart , Kostasa Mavrakisa i Rolanda Geggenbacha , którzy zostają później zwolnieni.
Według historyka Geneviève Dreyfus-Armand , maoiści używają go jako „męczennika” za swoją sprawę.
Plik 11 czerwca, w fabryce Peugeota w Sochaux , CRS zabija dziewięciomilimetrowym pociskiem Pierre'a Beylota , robotnika-ślusarza. Znajdujemy innego pracownika, Henri Blancheta , który został zabity przez upadek ze ściany.
Następnego dnia po śmierci Gillesa Tautina dekretem Prezydenta republiki zdelegalizowano Związek Młodzieży Komunistycznej Marksa i Lenina .
Dla Jean-Claude Milner , „postać Gilles Tautin pozostaje nieusuwalne; Jego śmierć w czerwcu 68 r. oznacza koniec kilkudniowego świata, w którym młodzi ludzie chcieli zachowywać się jak nieśmiertelni. Od maja nie przechodzimy, nie możemy przejść bez całkowitego zerwania do śmierci człowieka. W latach przewodzenia można było przywołać wspomnienie Mai; ale lata ołowiu same w sobie są jego najbardziej radykalną zaprzeczeniem. "
W 1969 roku Armand Gatti uczynił Gillesa Tautina ( „ zmarłego w maju”) główną postacią swojej sztuki Zabronione dla ponad 30 lat . Licealista na Place des Appels zadaje pytanie: „ Don Kichocie , co to dla ciebie?” ” .
We wczesnych latach siedemdziesiątych bojownicy lewicy proletariackiej (automatycznie rozwiązali1 st listopad 1973) stworzyli Imprimerie Gilles Tautin (4, ustęp Dieu w Paryżu) i Éditions Gilles Tautin, które w szczególności zajęły się publikacjami chilijskiego Ruchu Rewolucyjnej Lewicy na uchodźstwie.
W 2004 roku francuski poeta Jean-Marie Gleize w Neon, czyny i legendy , umieszcza w seriach śmierć, w tym śmierć Gillesa Tautina, „wepchnięty do Sekwany w poniedziałek10 czerwca 1968 ” .