Narodziny |
19 maja 1914 Paryż |
---|---|
Śmierć |
7 stycznia 1992 Paryż |
Narodowość | Francuski |
Zawód | Prawnik |
Podstawowa działalność | Dyrektor ESSEC |
Inne działania | Prezes FSF |
Nagrody |
![]() ![]() ![]() |
Ascendants | Eugene Olivier |
Gilbert Olivier , urodzony dnia19 maja 1914w Paryżu i zmarł dalej7 stycznia 1992, prawnik Sądu Apelacyjnego w Paryżu, jest trzecim prezesem Francuskiej Federacji Sportowej (od 1955 do 1965) po Paulu Michaux i François Hébrardzie.
Jednak jego reputacja pozostaje przede wszystkim związana z rozwojem Wyższej Szkoły Nauk Ekonomicznych i Handlowych, którą tworzy w nowym mieście Cergy i która przynosi międzynarodową sławę.
Gilbert Olivier jest synem Eugène Olivier , wybitnego lekarza, profesora anatomii, pierwszego prezesa paryskiego klubu uniwersyteckiego w 1906 roku i członka mistrzowskiej drużyny szermierczej (épée) w 1908 roku na igrzyskach olimpijskich w Londynie, gdzie również zdobył indywidualny brązowy medal .
Od 1924 do 1931 Gilbert Olivier kontynuował naukę w kolegium Stanisława ; kontynuował studia na Wydziale Prawa w Paryżu, gdzie uzyskał dyplom prawniczy w 1934 r. W 1936 r. ukończył Wolną Szkołę Nauk Politycznych , rok później był prawnikiem w Sądzie Apelacyjnym w Paryżu .
Wojna , gdzie zdobył pasy kapitana i Croix de Guerre , przerwał studia. Członek komitetu wykonawczego Stowarzyszenia i Francuskiego Związku Prawników we Francji , w 1942 r. Został mianowany sekretarzem konferencji stażowej.
Na Wyzwolenia uczył prawa handlowego na wydziale prawa w Instytucie Katolickim w Paryżu (ICP), następnie w Wyższej Szkole Nauk Ekonomicznych i Handlowych (ESSEC) i uzyskuje swój doktorat z prawa w 1946. W 1953 roku ukończył Centrum Rozwoju w Administracji Biznesowej Paryskiej Izby Handlowej .
W latach 1929-1939 studia i początki zawodowe Gilberta Oliviera nie przeszkodziły mu w aktywnym uczestnictwie w życiu paryskiego mecenatu: św. Franciszka z Asyżu na płaskowyżu Vanves .
W 1955 roku, za radą Charlesa Mansion, prezesa Union française des centres de vacances et de loisirs (UFCV), François Hébrard , dziekan wydziału prawa ICP , poprosił go o zastąpienie go na stanowisku szefa Federacji Sportu Francja (FSF); następnie przyjmuje to oskarżenie. Od pierwszych lat swojej prezydentury obawiał się jednak, że przyszłość ESSEC zmusi go do częstych wyjazdów za granicę, niezgodnych z ideą przewodniczenia federacji sportowej. komisja kolegi z gmachu sądu , Maître Guya Fourneta, który po objęciu wiceprzewodnictwa w 1960 r. zastąpił go w 1965 r.
Jeśli ograniczenia uniwersyteckie zmuszają go czasami do delegowania zadań swoim wiceprezesom i Robertowi Pringarbe , młodemu dyrektorowi administracyjnemu, który obejmuje urząd w tym samym czasie co on, Gilbert Olivier pozostaje jednak zawsze bardzo czujny, a nawet bezkompromisowy w kwestiach. etyka i ogólna orientacja. W związku z tym, biorąc pod uwagę publiczne zaangażowanie polityczne Marie-Thérèse Eyquem niezgodne z neutralnością asocjacyjną, żąda jej rezygnacji.
Jego mandat przerywają dwa poważne kryzysy. Pierwsza dotyczy zdystansowania się Kościoła francuskiego w stosunku do mecenatu parafialnego - który wzrósł po jego odejściu w 1965 roku - i realizacji Soboru Watykańskiego II . W 1964 roku tytuł redakcyjnym w ręku w federalnym przeglądu Les Jeunes , w którym ostrzegł Episkopatu Francji przed ryzykiem eutanazji od zwykłych chrześcijan , podsumował swoją myśl: Plaidoyer pour les chrześcijan chilleux .
Drugi kryzys dotyczy relacji państwa do świata sportu, z dekretami Maurice'a Herzoga z27 listopada 1962 potem z 04 kwietnia 1963. Artykuły redakcyjne magazynu federalnego ponownie rozpalają się w obronie wolności zrzeszania się i wolontariatu ; wkrótce nastąpią pierwsze odwołania administracyjne ruchu sportowego w sprawie jego administracji nadzorczej.
Jej mandat odznacza się również obroną dyplomów instruktorskich wydawanych przez FSF oraz ich oficjalnym uznaniem w ramach ustawy ogłoszonej na6 sierpnia 1963która po raz pierwszy reguluje kształcenie odpłatne za wychowanie fizyczne i sport. Dobrze poparty przez Roberta Pringarbe, na krótko przed wyjazdem uzyskał ich wpis do tablic dekretu określającego tytuły uznawane przez państwo.
Już nauczycielką w zakładzie, Gilbert Olivier zastąpił ks Donjon w kierunku ESSEC na21 maja 1960. Dwa lata później powierzył firmie psychospołecznej dochodzenie, które ujawniło słabości establishmentu. Następnie podjął ogromną reformę edukacyjną. Od 1962 r. Staże zajmowały jedną szóstą wymiaru zajęć dydaktycznych: na pierwszym roku staż „robotniczy”, na drugim zagraniczny, na trzecim integracja zawodowa. W tym samym roku szkoła uzyskuje oficjalne uznanie dyplomu.
Reforma studiówW 1963 roku założył grono młodych profesorów zatrudnionych na etatach, składające się z byłych studentów, a następnie szybko skorzystał z puli innych grandes écoles . W 1971 roku było dwunastu stałych profesorów, a trzydzieści dwa lata później. W tym samym roku stworzył centrum badawcze ESSEC, które udostępnił firmom. W 1969 roku przekształcił się w Centrum Studiów i Badań Nauk Społecznych, Ekonomicznych i Handlowych (CERSSEC). W międzyczasie egzamin wstępny do ESSEC został otwarty dla uczniów klas przygotowawczych do edukacji publicznej, którzy stanowią 55% osób przyjętych w 1966 roku.
W następnym roku szkoła rekrutowała bezpośrednio na II rok absolwentów studiów wyższych, a 17 inżynierów wpisało tytuły w 1968 roku. W tym samym roku szkoła sprowadziła ze Stanów Zjednoczonych programową edukację dla studentów pierwszego roku. W międzyczasie w 1967 roku dyplom uzyskał równoważność dyplomu magisterskiego z rachunkowości (DESC); w 1970 r. umożliwia uzyskanie świadectwa predyspozycji dla kadry pedagogicznej (CAPET) i Państwowej Szkoły Administracji (ENA). W 1972 roku otwarto egzamin wstępny dla dziewcząt.
Zmiana lokalizacji600 studentów ESSEC było wtedy ciasno w paryskim lokalu przy rue d'Assas, a Gilbert Olivier musiał rozważyć przeniesienie się na przedmieścia. Rozważane są różne miejsca, w tym Gentilly w Val-de-Marne . Po opinii Pawła Delouvrier i Bernard Hirsch , Cergy-Pontoise ostatecznie wybrany. Chodzi o to, aby opuścić Dzielnicę Łacińską - gdzie od sześćdziesięciu lat stoi prestiżowa szkoła biznesu - dla miasta leżącego 30 km od Paryża, bez transportu i autostrady, co nie będzie bez problemów aż do przybycia Île-de. - Francuska regionalna sieć ekspresowa (RER) w 1981 r.
Budowę podjęto w 1971 roku i powierzono architektowi Seifertowi. Następuje inauguracja9 października 1973Tego dnia ESSEC stała się pierwszą uczelnią wyższą, która osiedliła się w tym regionie. Na początku XXI th century kampus jest miastem w mieście. Aby lepiej zintegrować szkołę z nowym miastem, kaplica, biblioteka i duży amfiteatr są otwarte dla mieszkańców podczas wydarzeń naukowych lub kulturalnych.
Gilbert Olivier posiada Croix de Guerre 1939-1945 .
Plik 15 marca 1958, jest Komandorem Orderu Saint-Grégoire-le-Grand .
Plik 18 marca 1962awansował do stopnia Komandora Orderu Zasługi Sportowej . Order Zasługi dla Sportu, zniesiony w 1963 roku wraz z utworzeniem Narodowego Orderu Zasługi , w 1969 roku został zastąpiony Medalem Młodzieży i Sportu w trzech stopniach: brązowym, srebrnym i złotym.
W 1963 roku Akademia Sportu przyznała mu Nagrodę Nauczyciela i Lidera Sportu, stworzoną w uznaniu poświęcenia, ciężkiej pracy, talentu i ducha formacji najlepszego lidera sportowego i pedagoga roku. Ta nagroda została mu przyznana dnia02 stycznia 1964.
Plik 11 lipcaw tym samym roku został mianowany kawalerem Legii Honorowej jako prawnik w sądzie apelacyjnym w Paryżu, a następnie awansował na Oficera13 lipca 1979jako dyrektor generalny ESSEC .
W hołdzie dla jego wybitnych działań ESSEC nadał nazwę swojej bibliotece uniwersyteckiej .
Medal Oficerski Legii Honorowej .
Medal Croix de Guerre 1939-1945 .
złoty medal młodzieży i sportu .
Krawat komandora Orderu Saint-Grégoire-le-Grand .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.