Gianfranco Ravasi | ||||||||
![]() | ||||||||
Biografia | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Narodziny |
18 października 1942 w Merate , Włochy |
|||||||
Święcenia kapłańskie |
28 czerwca 1966o tym kardynał Giovanni Colombo |
|||||||
Kardynał Kościoła Katolickiego | ||||||||
Stworzony kardynał |
20 listopada 2010przez Benedict XVI | |||||||
Tytuł kardynalny | Kardynał Priest of San Giorgio in Velabro | |||||||
Biskup Kościoła katolickiego | ||||||||
Konsekracja biskupia |
29 września 2007przez papieża Benedykta XVI |
|||||||
Ostatni tytuł lub funkcja | Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury | |||||||
Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury | ||||||||
Od 3 września 2007 | ||||||||
| ||||||||
Przewodniczący Papieskiej Komisji Archeologii Sakralnej | ||||||||
Od 3 września 2007 | ||||||||
| ||||||||
Arcybiskup tytularny Villamagna in Proconsulari | ||||||||
3 września 2007 - 20 listopada 2010 | ||||||||
| ||||||||
![]() | ||||||||
![]() | ||||||||
„Prædica verbum” „Głoś słowo” |
||||||||
(it) Uwaga na www.vatican.va | ||||||||
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org | ||||||||
Gianfranco Ravasi , urodzony w Merate dnia18 października 1942, jest włoskim kardynałem, przewodniczącym Papieskich Rad ds. Kultury , Archeologii Sakralnej i Dziedzictwa Kulturowego Kościoła .
Został wyświęcony na kapłana w 1966 roku do diecezji z Mediolanu . Ravasi jest prefektem wielkiej biblioteki lombardzkiej, jaką jest Biblioteka Ambrose , założona przez kardynała Federico Borromeo w 1607 roku.
Kształcił się w gregoriańskim i Papieskim Instytucie Biblijnym , wykłada egzegezę biblijną na Wydziale Teologicznym północnych Włoch.
Członek międzynarodowej komisji teologicznej w latach 1985-1995, protonotariusz apostolski od czasów22 czerwca 1995, był także członkiem Papieskiej Komisji Biblijnej od tego samego 1995 roku, pod przewodnictwem kard. Josepha Ratzingera . Znany biblista i hebrajski, jest szczególnie znany we Włoszech , zarówno ze względu na liczne dzieła (około pięćdziesięciu), jak i niektóre programy religijne, w szczególności popularyzatorskie, na kanale Canale 5 . Często pojawia się we włoskim dzienniku Avvenire i tygodniku Famiglia Cristiana .
Plik 3 września 2007, Benedykt XVI mianuje go prezydent Papieskiej Rady Kultury, jak również przewodniczący Papieskiej prowizji dla dziedzictwa kulturowego Kościoła i Archeologii Sakralnej , iw tym charakterze wielkiego organizatora Sądu pogan .
Sam Papież poświęcił go na biskupa św. Piotra w Rzymie 29 września 2007. Potem otrzymał tytuł arcybiskupa w partibus z Villamagna w Proconsulari . Obejmuje urząd15 października.
W październik 2008Jest redaktorem bardzo cenionego ostatecznym przesłaniem XII -tego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów o Słowie Bożym.
W 2012 r. Wygłosił prezentację na konferencjach Mondial de la famille w Mediolanie (Włochy).
Został mianowany kardynałem przez Benedykta XVI podczas konsystorza 20 listopada 2010 r . Potem otrzymał tytuł z kardynałem diakonem z San Giorgio in Velabro . Bierze udział w konklawe 2013, które wybiera François . Ten ostatni utrzyma go na stanowisku16 marca 2013 rjako przewodniczący Papieskiej Rady ds . Kultury .
Plik 29 marca 2014 r, z okazji bierzmowania Prefekta Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego zostaje mianowany członkiem tego Zgromadzenia przez Papieża.
3 maja 2021 został mianowany kardynałem-kapłanem przez papieża Franciszka.
W swoich badaniach biblijnych zwraca szczególną uwagę na funkcjonowanie poezji, na trudności w interpretacji języka poetyckiego. Jego talent popularyzatorski znajduje również zastosowanie w przedstawianiu tematów biblijnych, które są bardziej przystępne dla szerokiego grona odbiorców.
Wrażliwy na pytania kulturowe i ich wpływ na historię myśli (np. Opublikował Breve storia dell'anima („Krótka historia duszy”) opartą na Biblii i kulturze greckiej), wyróżnia się, opowiadając się za dialogiem między etyką świecką. i moralność religijna, między darwinizmem a kreacjonizmem . Papież Benedykt XVI powierzył mu medytacje Drogi Krzyżowej w 2007 roku, co jest wyrazem zaufania do jego duchowego podejścia jako badacza i popularyzatora.
„ Prædica verbum ” ( „ Głoś słowo”)
W latach 1988-2001 kierował Nuovo dizionario di teologia biblica (Nowy słownik teologii biblijnej) i był kilkakrotnie odpowiedzialny za poprawki (wstępy i notatki) do różnych wydań Nuovissima versione della Bibbia dai testi originali . Szczególnie interesuje się literaturą mądrości (Hiob, Psalmy, Pieśń nad pieśniami, Qohelet).