| Narodziny |
18 kwietnia 1605 Marino , Rzym Państwa Kościelne |
|---|---|
| Śmierć |
12 stycznia 1674 Rzym, Państwa Kościelne |
| Podstawowa działalność | Kompozytor |
| Styl | Muzyka barokowa |
Giacomo Carissimi jest włoski kompozytor , ochrzczony w Marino , niedaleko Rzymu ,18 kwietnia 1605 i zmarł w Rzymie dnia 12 stycznia 1674. Jest jednym z najwybitniejszych kompozytorów okresu baroku i jednym z głównych przedstawicieli szkoły rzymskiej . Niewiele wiadomo o jego życiu, pewne są tylko najważniejsze wydarzenia. Pozostaje dla jego spadkobierców, największy kompozytor XVII th wieku, „największy kompozytor że Włochy wyprodukował„Bourdelot po Pierre i Pierre Bonnet w 1715 roku .
Jego ojciec Amico (1548-1633) pracował jako bednarz. Ożenił się z Liwią (1565-1622), r14 maja 1595. Mają siedmioro dzieci, z których najmłodszy to Giacomo. Data jego urodzenia w Marino pod Rzymem nie jest znana: jest to rok 1605 lub najwcześniej w 1604 roku . Osierocony w wieku 10 lat, wydaje się być przyjęty do jednej z placówek dla biednych dzieci prowadzących edukację muzyczną. W wieku 18 lat uczył się śpiewu i organów w katedrze San Lorenzo w Tivoli, a dwa lata później został jej organistą. W wieku 22 lat przeniósł się do Asyżu , gdzie w latach 1628-1629 służył jako chórmistrz w katedrze San Rufino .
W wieku 24 lat przeniósł się do Rzymu, gdzie od 1629 roku aż do śmierci został kaplicą w kościele Sant'Apollinare przy Collegium Germanicum i Hungaricum . Zaproszony do Wenecji i Wiednia odrzucił oferowane stanowiska. Ma wielu uczniów, w tym Marc-Antoine Charpentier , Alessandro Scarlatti , Christoph Bernhard , Philipp Jacob Baudrexel , Giovanni Maria Bononcini i Giovanni Paolo Colonna .
Wybrany na mistrza papieskiej kaplicy w 1649 r. Wprowadził do kościołów akompaniament muzyki instrumentalnej. Jako pierwszy użył kantaty do przedmiotów religijnych. W 1656 roku spotkał na wygnaniu królową Szwecji Krystynę i na jej cześć skomponował wiele świeckich utworów.
Większość jego dzieł rzymskich jest znana tylko z kopii, a autografy zostały rozproszone lub zniszczone po kasacie zakonu jezuitów w 1773 roku . Dzieła, które do nas dotarły (około 280) to msze , oratoria , motety i kantaty . Najbardziej godne uwagi były oratoria Jephté (lub Histoire de Jephté , oparte na obietnicy ofiary złożonej przez Jefte i skomponowane około 1648 r.) Lub Sąd Salomona , a także jego motet Turbabuntur impii . Pozostanie kompozytorem docenianym, zwłaszcza przez Haendla (żyjącego w następnym stuleciu) czy przez księdza i muzykologa Sébastiena de Brossarda († 1730, sam chórmistrz i kompozytor). Ten ostatni będzie zawierał niektóre oratoria i motety Carissimiego w jego słynnej kolekcji, obecnie przechowywanej w Bibliotece Narodowej Francji (do której je podarował). Niektóre z nich pozostają unikatowymi kopiami tego kompozytora. Carissimi skomponował co najmniej dwie opery, Giuditta (Rzym, 1656) i Il Sacrificio d'Isaaco (Rzym, 1656), obie przegrane.