Organizacja | Europejska Agencja Kosmiczna |
---|---|
Pole | Badanie magnetosfery |
Liczba kopii | 2 |
Status | misja wykonana |
Inne nazwy | GEOS |
Uruchomić |
GEOS 1: 20/4/1977 GEOS 2: 14/7/1978 |
Wyrzutnia | Delta 2914 |
Koniec misji |
GEOS 1: 1/4/1980 GEOS 2: 10/2/1985 |
Identyfikator COSPAR | 1978-071A |
Msza przy starcie | 574 kg |
---|---|
Kontrola postawy | kręcić się |
Źródło energii | ogniwa słoneczne |
Energia elektryczna | 110 watów |
Orbita | Orbita geostacjonarna |
---|
Geostacjonarny satelita na orbicie Ziemi lub GEOS to satelita naukowy opracowany przez Europejską Agencję Kosmiczną, którego celem było badanie magnetosfery z orbity geostacjonarnej . Po częściowym niepowodzeniu wystrzelenia pierwszego satelity GEOS-1 w 1977 roku, drugi egzemplarz, GEOS-2, został umieszczony na14 lipca 1978na prawidłowej orbicie. Ze względu na bardzo wyrafinowane instrumenty w tym czasie i wybraną bardzo konkretną orbitę, GEOS został wybrany jako satelita odniesienia przez międzynarodowy program badań magnetosfery IMS (1976-1979). Zebrane dane umożliwiły stworzenie ogromnej bazy danych, która została następnie wykorzystana do badań magnetosfery i ogólnie plazmy.
Projekt GEOS został zainicjowany przez ERRS (w języku angielskim ESRO ), jedną z dwóch europejskich agencji kosmicznych, które poprzedziły Europejską Agencję Kosmiczną, ale jest rozwijany przez tę ostatnią.
Korpus satelity GEOS to cylinder o wysokości 132 cm i średnicy 1,65 m. GEOS ma masę 574 kg, w tym 269 kg na silnik apogeum, odpowiedzialny za umieszczenie satelity na jego orbicie geostacjonarnej. Korpus satelity jest pokryty 7200 ogniwami słonecznymi o mocy 110 watów. GEOS jest obracany, to znaczy stabilizowany przez ustawienie obrotów wokół osi cylindra (10 obrotów na minutę). Wszelkie odchylenia, a także zmiany prędkości obrotowej, wykryte przez czujniki Słońca i Ziemi oraz akcelerometr, są korygowane za pomocą małych silników rakietowych spalających hydrazynę i posiadających ciąg 15 niutonów. Satelita przenosi 30,6 kg hydrazyny. Satelita nie ma systemu przechowywania danych. Są one transmitowane w czasie rzeczywistym z prędkością 100 kilo- bit / s do masy stacji. Kilka biegunów podtrzymujących czujniki instrumentów zwiększa rozpiętość satelity do 4,7 metra w kierunku prostopadłym do osi obrotu i do 42,6 metra w osi cylindra. Żywotność satelity wynosi 2 lata.
Satelita GEOS zawiera 4 instrumenty opracowane przez około dziesięciu europejskich laboratoriów:
GEOS-1 jest umieszczony na orbicie 20 kwietnia 1977przez rakietę Delta 2914 wystrzeloną z wyrzutni Cape Canaveral . Ale po problemu napotkanego podczas oddzielania 1 st i 2 nd etapy, satelita został umieszczony na orbicie, która była zbyt niska. Krąży po 12-godzinnej orbicie, dzięki czemu może wykonywać użyteczne pomiary przez połowę czasu. Satelita dostarczył użyteczne dane przez 14 miesięcy do1 st kwiecień 1980.
Aby zrekompensować częściową awarię GEOS 1, model użyty do kwalifikacji satelity jest wysyłany w kosmos. GEOS-2 jest umieszczony na orbicie14 lipca 1978 przez rakietę Delta 2914 wystrzeloną z wyrzutni Cape Canaveral . Tym razem satelita jest dobrze umieszczony na orbicie geostacjonarnej i dostarcza użytecznych danych do końca 1983 roku.25 stycznia 1984satelita jest umieszczony na orbicie cmentarnej znajdującej się na wysokości 42 426 km. Jest to pierwszy europejski satelita na orbicie geostacjonarnej umieszczony na tej orbicie tak, aby nie obciążał orbity geostacjonarnej.