Geostacjonarny satelita na orbicie Ziemi

Geostacjonarny satelita na orbicie Ziemi Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Geos-1 testowany w ESTEC Ogólne dane
Organizacja Europejska Agencja Kosmiczna
Pole Badanie magnetosfery
Liczba kopii 2
Status misja wykonana
Inne nazwy GEOS
Uruchomić GEOS 1: 20/4/1977
GEOS 2: 14/7/1978
Wyrzutnia Delta 2914
Koniec misji GEOS 1: 1/4/1980
GEOS 2: 10/2/1985
Identyfikator COSPAR 1978-071A
Charakterystyka techniczna
Msza przy starcie 574 kg
Kontrola postawy kręcić się
Źródło energii ogniwa słoneczne
Energia elektryczna 110 watów
Orbita
Orbita Orbita geostacjonarna

Geostacjonarny satelita na orbicie Ziemi lub GEOS to satelita naukowy opracowany przez Europejską Agencję Kosmiczną, którego celem było badanie magnetosfery z orbity geostacjonarnej . Po częściowym niepowodzeniu wystrzelenia pierwszego satelity GEOS-1 w 1977 roku, drugi egzemplarz, GEOS-2, został umieszczony na14 lipca 1978na prawidłowej orbicie. Ze względu na bardzo wyrafinowane instrumenty w tym czasie i wybraną bardzo konkretną orbitę, GEOS został wybrany jako satelita odniesienia przez międzynarodowy program badań magnetosfery IMS (1976-1979). Zebrane dane umożliwiły stworzenie ogromnej bazy danych, która została następnie wykorzystana do badań magnetosfery i ogólnie plazmy.

Historyczny

Projekt GEOS został zainicjowany przez ERRS (w języku angielskim ESRO ), jedną z dwóch europejskich agencji kosmicznych, które poprzedziły Europejską Agencję Kosmiczną, ale jest rozwijany przez tę ostatnią.

Charakterystyka techniczna

Korpus satelity GEOS to cylinder o wysokości 132 cm i średnicy 1,65 m. GEOS ma masę 574 kg, w tym 269 kg na silnik apogeum, odpowiedzialny za umieszczenie satelity na jego orbicie geostacjonarnej. Korpus satelity jest pokryty 7200 ogniwami słonecznymi o mocy 110 watów. GEOS jest obracany, to znaczy stabilizowany przez ustawienie obrotów wokół osi cylindra (10 obrotów na minutę). Wszelkie odchylenia, a także zmiany prędkości obrotowej, wykryte przez czujniki Słońca i Ziemi oraz akcelerometr, są korygowane za pomocą małych silników rakietowych spalających hydrazynę i posiadających ciąg 15 niutonów. Satelita przenosi 30,6 kg hydrazyny. Satelita nie ma systemu przechowywania danych. Są one transmitowane w czasie rzeczywistym z prędkością 100 kilo- bit / s do masy stacji. Kilka biegunów podtrzymujących czujniki instrumentów zwiększa rozpiętość satelity do 4,7 metra w kierunku prostopadłym do osi obrotu i do 42,6 metra w osi cylindra. Żywotność satelity wynosi 2 lata.

Satelita GEOS zawiera 4 instrumenty opracowane przez około dziesięciu europejskich laboratoriów:

Przebieg misji

GEOS-1 jest umieszczony na orbicie 20 kwietnia 1977przez rakietę Delta 2914 wystrzeloną z wyrzutni Cape Canaveral . Ale po problemu napotkanego podczas oddzielania 1 st i 2 nd etapy, satelita został umieszczony na orbicie, która była zbyt niska. Krąży po 12-godzinnej orbicie, dzięki czemu może wykonywać użyteczne pomiary przez połowę czasu. Satelita dostarczył użyteczne dane przez 14 miesięcy do1 st kwiecień 1980.

Aby zrekompensować częściową awarię GEOS 1, model użyty do kwalifikacji satelity jest wysyłany w kosmos. GEOS-2 jest umieszczony na orbicie14 lipca 1978 przez rakietę Delta 2914 wystrzeloną z wyrzutni Cape Canaveral . Tym razem satelita jest dobrze umieszczony na orbicie geostacjonarnej i dostarcza użytecznych danych do końca 1983 roku.25 stycznia 1984satelita jest umieszczony na orbicie cmentarnej znajdującej się na wysokości 42 426 km. Jest to pierwszy europejski satelita na orbicie geostacjonarnej umieszczony na tej orbicie tak, aby nie obciążał orbity geostacjonarnej.

Wyniki

Uwagi i odniesienia

  1. (en) Andrew Wilson, osiągnięcia ESA: ponad trzydzieści lat pionierskiej działalności kosmicznej , Noordwijk, ESA Publications Division,2005, 202  str. ( ISBN  92-9092-493-4 , czytaj online ) , str.  69
  2. (in) „  ESA - Program GEOS  ” na portalu E , European Space Agency (dostęp: 22 listopada 2016 )

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne