Narodziny |
31 stycznia 1947 Boulogne-sur-Mer |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Poeta , krytyk literacki |
Różnica | Grand Prix Arcadia ( d ) (1995) |
---|
Georges Guillain to urodzony francuski poeta31 stycznia 1947w Boulogne-sur-Mer .
Chargé de mission w Akademickiej Dyrekcji Sztuki i Kultury w Lille , przeszkolił wielu nauczycieli w zakresie przyjmowania pisarzy, myślenia o pisaniu i ufundował Discovery Prize w 1997 r. Dla uczniów szkół średnich i studentów trzeciego roku. Nagroda ta jest wymieniona w Oficjalnym Biuletynie Edukacji Narodowej , której celem jest przybliżenie publiczności szkolnej głównych żyjących poetów oraz niezwykle zróżnicowanego świata wydawniczego poezji. Discovery Award stała się nagrodą krajową w 2000 roku. Georges Guillain jest również krytykiem dla tej Literackiego Fortnight gdzie jest napisane artykuły na poetów tak różnych, jak Franck Venaille , Pierre Alféri , James Sacré lub amerykańskiego poety William S. Merwin , w tym Michaux i Aragonii .
Nauczyciel literatury w liceum im. Edouarda Branly'ego w Boulogne Sur Mer, obecnie na emeryturze, obecnie prowadzi różne publiczne odczyty: Bruksela (Théâtre-Poème), Paryż (Galerie Herzog, SGDL, Arboretum), 24 heures du Livre du Mans , targi książki w Caen , Lodève , Nantes , Lille, Rennes , Clermont-Ferrand … Prowadzi również wydarzenia, spotkania, warsztaty pisarskie oraz Stowarzyszenie „les Découvreurs” poprzez liczne spotkania, szczególnie w szkołach oraz blog poświęcony w szczególności prezentowaniu poetyckich wiadomości .
Zainspirowana w szczególności współczesnymi badaniami nad krajobrazem, jej poezja wyjaśnia, że jeśli język jest dla każdego „krajem”, zbiorowym dziedzictwem kulturowym, to wiersz rekonfiguruje ten język na swój własny sposób poprzez jego rytmy, modulacje, figury, deportując w ten sposób wyobrażenia czytelnika, który z kolei umieszcza je w osobliwym krajobrazie. Ta operacja umieszcza czytelnika z powrotem w jego centralnym miejscu, nie uważanym już za „przedmiot” języka (perspektywa szkolna), ale jako „przedmiot” w języku.
„Znajdujemy tam inteligencję tego, kto potrafił zintegrować pytania z lat 70. (wobec kontrolującego go podmiotu i języka dostosowanego do zadań, które mu powierzył), ale był w stanie oprzeć się udzielonym odpowiedziom, a zatem nie zagubić się w akademizmie, który dopełnił klisze naiwnego liryzmu i poezji opisowej. Odnajdujemy w nim uwzględnienie doznań życia zanurzonego w płaskich przestrzeniach północy, świadomość asymetrii, która oddziela męskość od kobiecości, i ten upodobanie do prozaicznego (wręcz wulgarnego) dotyku, który niosący jego dysonans. » ( Gérard Noiret , La Quinzaine littéraire , 16-30 czerwca 2011).
„Bez górnolotności i patosu autorowi udaje się trzymać się wątku doświadczenia, które miesza grozę przeszłości z pozorną słodyczą dnia dzisiejszego, poprzez tekst, w którym krajobraz jest właściwie rozumiany, to znaczy uwrażliwiony na całą swoją ambiwalencję. » ( Bruno Fern , remue.net).
„Nie rozumiemy od razu, a ta tajemnica zachowuje tytuł tej dwuczęściowej kolekcji. Ale gubimy się w wielu zmysłach, które generuje [...]. Georges Guillain mówi nam o swojej uwadze, na świecie, o tym, co z nim czuje, jesteśmy w końcu połączeni ze światem, jesteśmy „pośród”, a nie poza światem, słowami i nie tylko. » (Camille Loivier, poezibao.typepad.com )