Narodziny |
12 sierpnia 1881 Temple Boulevard |
---|---|
Śmierć |
30 sierpnia 1970(w wieku 89 lat) Évian-les-Bains |
Narodowość | Francuski |
Trening | Uniwersytet Paryski |
Czynność | Dziennikarz |
Dziecko | Charles Gombault |
Pracował dla | Wieczór Francji |
---|---|
Partia polityczna | Francuska sekcja Międzynarodówki Robotniczej |
Członkiem | Liga Praw Człowieka |
Nagrody |
Kawaler Legii Honorowej (1921) Wielki Oficer Legii Honorowej (1953) |
Joseph Weiskpof , znany jako Georges Gombault , urodził się w Paryżu dnia12 sierpnia 1881 i martwe 30 sierpnia 1970w Évian-les-Bains jest francuskim dziennikarzem. Od 1946 do 1968 był wiceprzewodniczącym komitetu centralnego Ligi Praw Człowieka .
Joseph Weiskpof jest synem Moïse Weiskopf, urodzonym 19 lutego 1836 r., Byłym dyrektorem Rabinicznej Szkoły Przygotowawczej w Colmar, członkiem Zgromadzenia Izraelitów w Paryżu i Margueritte Sender.
Jest ojcem Charlesa Gombaulta , dziennikarza podobnie jak jego ojciec i dyrektora France-Soir .
Student Sorbony w czasie afery Dreyfusa , połączył siły z kapitanem i brał udział jako członek-założyciel w tworzeniu Ligi Praw Człowieka w 1898 roku .
Działacz socjalistyczny, wstąpił do SFIO od momentu jej powstania w 1905 r. I był wówczas bardzo bliski politycznie Jeanowi Jaurèsowi . Później będzie blisko Léona Bluma .
W latach dwudziestych XX wieku zdecydował się zmienić nazwisko i przyjąć nazwisko Georges Gombault, które zostanie sformalizowane, a następnie zostanie nazwane całą jego rodziną.
W 1913 r. Brał udział w narodzinach Homme Libre , gazety założonej przez Georgesa Clémenceau wraz z Georgesem Mandelem, Coussolem, François Albertem i Wormserem.
Georges Gombault wraz ze swoim synem Karolem dotarł do Londynu 27 czerwca 1940 r., Kilka dni po militarnej klęsce Francji. W Londynie współpracuje z gazetą France , redagowaną przez Pierre'a Comerta . Georges Gombault i Louis Lévy, również współpracownicy gazety, pomagają szerzyć anty-gaullistowskie nastroje w Londynie, w szczególności wśród londyńskiej lewicy.
Do 1958 był felietonistą politycznym we France-Soir , gdzie pracował jego syn i był dyrektorem od 1961 do 1970.