Georges Gombault

Georges Gombault Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 12 sierpnia 1881
Temple Boulevard
Śmierć 30 sierpnia 1970(w wieku 89 lat)
Évian-les-Bains
Narodowość Francuski
Trening Uniwersytet Paryski
Czynność Dziennikarz
Dziecko Charles Gombault
Inne informacje
Pracował dla Wieczór Francji
Partia polityczna Francuska sekcja Międzynarodówki Robotniczej
Członkiem Liga Praw Człowieka
Nagrody Kawaler Legii Honorowej (1921)
Wielki Oficer Legii Honorowej (1953)

Joseph Weiskpof , znany jako Georges Gombault , urodził się w Paryżu dnia12 sierpnia 1881 i martwe 30 sierpnia 1970w Évian-les-Bains jest francuskim dziennikarzem. Od 1946 do 1968 był wiceprzewodniczącym komitetu centralnego Ligi Praw Człowieka .

Biografia

Joseph Weiskpof jest synem Moïse Weiskopf, urodzonym 19 lutego 1836 r., Byłym dyrektorem Rabinicznej Szkoły Przygotowawczej w Colmar, członkiem Zgromadzenia Izraelitów w Paryżu i Margueritte Sender.

Jest ojcem Charlesa Gombaulta , dziennikarza podobnie jak jego ojciec i dyrektora France-Soir .

Student Sorbony w czasie afery Dreyfusa , połączył siły z kapitanem i brał udział jako członek-założyciel w tworzeniu Ligi Praw Człowieka w 1898 roku .

Działacz socjalistyczny, wstąpił do SFIO od momentu jej powstania w 1905 r. I był wówczas bardzo bliski politycznie Jeanowi Jaurèsowi . Później będzie blisko Léona Bluma .

W latach dwudziestych XX wieku zdecydował się zmienić nazwisko i przyjąć nazwisko Georges Gombault, które zostanie sformalizowane, a następnie zostanie nazwane całą jego rodziną.

Kariera dziennikarza

W 1913 r. Brał udział w narodzinach Homme Libre , gazety założonej przez Georgesa Clémenceau wraz z Georgesem Mandelem, Coussolem, François Albertem i Wormserem.

Georges Gombault wraz ze swoim synem Karolem dotarł do Londynu 27 czerwca 1940 r., Kilka dni po militarnej klęsce Francji. W Londynie współpracuje z gazetą France , redagowaną przez Pierre'a Comerta . Georges Gombault i Louis Lévy, również współpracownicy gazety, pomagają szerzyć anty-gaullistowskie nastroje w Londynie, w szczególności wśród londyńskiej lewicy.

Do 1958 był felietonistą politycznym we France-Soir , gdzie pracował jego syn i był dyrektorem od 1961 do 1970.

Uwagi i odniesienia

  1. „  GOMBAULT Georges [WEISKOPF Joseph] - Maitron  ” , na maitron.fr (dostęp 21 marca 2021 )
  2. Francisque Varenne , Mój szef, Georges Mandel , reedycja cyfrowa FeniXX,1 st styczeń 1948( ISBN  978-2-307-05755-0 , czytaj online )
  3. (w) Julian Jackson , Francja: The Dark Years, 1940-1944 , Oxford University Press,2001( ISBN  978-0-19-820706-1 , czytaj online ) , str.  396
  4. L'Express , Presse-Union,1970( czytaj online )

Linki zewnętrzne