Bulwar Świątynny

3 e , 11 e  arr ts Bulwar Świątynny
Widok z Boulevard du Temple na północ.
Sytuacja
Dzielnice	3 rd 11 th
Dzielnice	Folie-Méricourt Enfants-Rouges
Początek	25, rue des Filles-du-Calvaire
Koniec	1, Plac Republiki
Morfologia
Długość	405  m²
Szerokość	36,50  m²
Historyczny
kreacja	1656
Geokodowanie
Miasto Paryż	9157
DGI	9190
Geolokalizacja na mapie: Paryż Bulwar Świątynny
Obrazy na Wikimedia Commons

Boulevard du Temple jest paryski bulwar oddzielając 3 th  okręg na 11 th .

Lokalizacja i dojazd

Jest częścią łańcucha Grands Boulevards utworzonego z zachodu na wschód przez bulwary Madeleine , Capucines , Italiens , Montmartre , Poissonnière , Bonne-Nouvelle , Saint-Denis , Saint-Martin , du Temple, des Filles-du-Calvaire i Beaumarchais .

Rozciąga się od Place de la République do Place Pasdeloup .

Ta strona jest obsługiwana przez stacje metra Filles du Calvaire i République .

Pochodzenie nazwy

Nosi nazwę Domu Świątyni, którego klauzura znajdowała się w pobliżu, zakon templariuszy posiadał otaczającą ziemię.

Historyczny

• Historia Paryża panel Boulevard du Crime .

• Historia Paryża panel Les Grands-Boulevards

Boulevard du Temple został otwarty w latach 1656-1705 przez bastion świątynny klauzury Karola V , zniszczony za czasów Ludwika XIV . Jego nieparzyste liczby pasowały do ​​zaokrąglonego kształtu zewnętrznego zarysu tego starożytnego bastionu. Numery od 42 do 48 zachowały tę orientację, następujące budynki w kierunku Place de la République zostały zrekonstruowane w linii podczas rozwoju tego miejsca, co wyjaśnia rozdzielenie numerów 48 i 50.

Od Ludwika XVI do monarchii lipcowej Boulevard du Temple cieszył się wielką popularnością: ochrzczony wówczas „  Boulevard du Crime  ”, był miejscem spacerów i rozrywki, skupiając wiele kawiarni i teatrów, które wcześniej znajdowały się na Saint-Fairs. i Saint-Germaina .

To właśnie na tej ulicy, że w dniu 28 lipca 1835 roku , Giuseppe Fieschi przeprowadzonego ataku przeciwko króla Ludwika Filipa , który nieudanej ale lewy 18 zabitych i 23 rannych.

To właśnie tam, w pierwszej połowie XIX th  wieku , duża liczba szczególnie bocznych teatrów liczb parzystych: Café des Mousquetaires, Historia Teatr stał się Teatr Lyrique Z Folies dramaty , na Cirque-Olympique którzy s „zwany także Théâtre-Impérial , Théâtre de la Gaîté , Théâtre des Funambules , Théâtre des Délassements-Comiques i Théâtre Lazari . Pomiędzy każdym teatrem znajdowała się kawiarnia, z których trzy zasłynęły:

• Café des Mousquetaires, odwiedzane głównie przez „populo, artystów, którzy przyszli po teatrze, aby niedrogo zjeść, robotników, studentów i mieszkańców prowincji”
• Café de l'Épi-Scié, która została zbudowana w miejscu, w którym wyróżniały się Bobèche i Galimafré . Znajdująca się w piwnicy policja regularnie robiła tam naloty. „Było to miejsce spotkania bulwarowych mętów, miejsce spotkań „  rycerzy surinów  ”, karubleurów , kupców kontrmarkowych , zapaśników z jarmarku . Tam połączono rabunki i zabójstwa” .
• Café d'Achille, nazywana Café de la Basse-Greece, gdzie Café de l'Allumage była odwiedzana przez „Greków”, którzy działali w jaskiniach hazardowych prowadzonych przez handlarzy winem lub jednookich kawiarni, aby sprzedawać lub kupować naiwniaków; Kiedy przed teatrami przechadzał się prowincjał, podszedł do niego „harcerz”. Ci ostatni wystawili „gołębia” na licytację „Grekom”. Za zapłaconą cenę „Grek” umówił się z „gołębiem” na wieczór w celu zaprezentowania go światu . Tam był wyrywany przez „kaczki” i „kury”. Charles Virmaître wskazuje, że w tej kawiarni aresztowano kilku zabójców.

Po stronie nieparzystej znajdowały się również ośrodki wypoczynkowe.

• Café Turc, miejsce spotkań eleganckich i eleganckich w miejscu obecnego numeru 31 na rogu rue Charlot
• Niebieska tarcza po drugiej stronie rue Charlot.
• Rotunda w Pafos na rogu rue du Temple, sale taneczne, miejsce zabaw i gier otwarte w 1797 roku na terenie hotelu Vendôme sprzedanego jako własność narodowa. Ten dwór zbudowany na początku XVIII th  wieku do wielkiego przeora domu Temple Philippe de Vendome , również o nazwie „Hotel szpitala” w odniesieniu do porządku świątyni szpitala zostało sprzedane jako majątku narodowego. Zaanektowane ogrody okrągłe, ogrody książęce ciągnące się wzdłuż bulwaru. Rotunda zamknięta w ramach Restauracji, zastąpiona sklepami, a następnie Passage de Vendôme. Jego strona zniknęła, gdy powstał Place de la République.
• Kort tenisowy z hrabiego Artois zbudowany w 1780 roku przez architekta François-Joseph Bélanger zastąpiony w 1852 przez teatr „Les Folies” pasterki Aktualny Teatru Dejazet .

W Haussmanna transformacje radykalnie zmodyfikowany tej części dzielnicy Marais i tylko teatr Déjazet pozostaje do dziś , te położone na nieparzystych numerów które zostały zrównane z ziemią podczas tworzenia obecnego Place de la République , rozszerzenie starego kwadratowa wieża wodna.

• Eugène Lami , Attentat de Fieschi, 28 lipca 1835 (1845), Pałac wersalski .

• Boulevard du Temple, Paryż (1838) , jeden z najwcześniejszych dagerotypy . Zdjęcie wydaje się być zrobione z obecnych koszar Vérines, znajdujących się na Place de la République .

• Teatry na Boulevard du Temple w 1862 przed zniszczeniem; po lewej: teatr historyczny / teatr liryczny ( L'Illustration , 1862).

• Boulevard du Temple u wylotu na Place de la République .

Niezwykłe budynki i miejsca pamięci

• Rzeźbiarz Jules Salmson (1823-1902) mieszkał na tym bulwarze w 1859 r.
• N o  29: lokalizacja Garden turecku i restauracja Bonvalet .
• N O  41: Déjazet kina .
• N o  42 starego budynku (rozebrany): Giuseppe Fieschi wynajął pokój tam budować swoją piekielną maszynę składającą się z dwudziestu pięciu luf karabinów. Po ataku dom został zburzony
• N o  42 istniejącego budynku: Gustave Flaubert mieszkał pod tym adresem, z 3 th  podłogi, od 1856 do 1869 roku . Emmanuel Frémiet miał tam sklep od 1855 do 1872 roku.

• 42 bulwar świątyni
• Panel Historia Paryża
  "Attentat de Fieschi"

Niektóre stare teatry na Boulevard du Temple

• 1759  : the Théâtre des Grands-Danseurs du Roi przez Jean-Baptiste Nicolet , który stał się Théâtre de la Gaite w 1792 roku  ; zburzony w 1862 roku.
• 1769  : Théâtre de l'Ambigu-Comique autorstwa Nicolasa-Médarda Audinota , który w 1832 stał się Folies-Dramatiques  ; zburzony w 1862 roku.
• 1774  : Théâtre des Associés .
• 1779  : Théâtre des Variétés-Amusantes w Lécluse; rozebrany.
• 1785  : Théâtre des Délassements-Comiques w Plancher-Valcour  ; zburzony w 1862 roku.
• 1787  : Gabinet Figur Woskowych  ; zniknął w 1847 roku .
• 1816  : the Théâtre des Funambules na n °  54; zburzony w 1862 roku.
• 20 lutego 1847 r. : Théâtre-Historique , który stał się Théâtre-Lyrique po ogłoszeniu upadłości20 grudnia 1850 ; zburzony w 1862 roku.

Hotel de Chabannes

Dwór ten ( 1758 - 1760 , zniszczony), został założony wSierpień 1758, zbudowany dla Jacquesa Chabannesa, doradcy drugiej izby wniosków parlamentu paryskiego . Fasada hotelu wychodziła na Boulevard du Temple. Według Dezalliera d'Argenville była to pierwsza paryska konstrukcja autorstwa Pierre-Louis Moreau-Desproux .

Prawdziwy manifest stylu „greckiego” i jedna z pierwszych budowli klasycystycznych , w tym samym czasie, kiedy Chevotet budował pawilon hanowerski na drugim końcu bulwaru , ostateczne świadectwo stylu rokoko . Pod gzymsem , architekt nie zastąpiły dentils z progami oraz pomiędzy podłogą, którą opracowali fryz z greki , jak Trouard zrobił w tym samym czasie w jego domu w Faubourg Poissonnière i Chalgrin w swoim projekcie za cenę Rzymie . Opat Laugier skrytykował te innowacje w 1765 roku w swoich uwagach na temat architektury  :

„Architekt, który przedstawił plany domu pana de Chavanes, na rogu Porte du Temple, pokazał publiczności, że na małej przestrzeni można robić rzeczy na wielką skalę. Gdyby zamiast pilastrów postawił kolumny. Gdyby ząbek gzymsu nie był z połamanymi patykami; jeśli ta sama ozdoba nie została powtórzona na cokole, który naprawia podłogi; gdyby ten cokół został usunięty; gdyby pasma okien powyżej były połączone z pasmami okien poniżej, ten kawałek byłby cytowany jako model. Taka jaka jest, udowadnia zasługi swojego autora i zapowiada z jego strony geniusza stworzonego, by iść do wielkiego. "

Uwagi i referencje

1. Renaud Gagneux i Denis Prouvost, Śladami klauzury Paryża , Paryża, Parigramme,2004, 246  s. ( ISBN  2 84096 322 1 ) , s.  113
2. Duże pokoje Boulevard du Temple
3. Charles Virmaître: Paryż zapomniany
4. Théodore Faucheur: Historia Boulevard du Temple: od jego powstania do rozbiórki
5. rycerz surin
6. Frederick Nash: Boulevard du Temple. Turecka kawiarnia
7. Philippe Sorel, Życie i historia IIIe dzielnica , Paryż, edycje Hervas,1986, 160  pkt. ( ISBN  2-903118-22-1 ) , s.  66
8. Alexandre Gady, Le Marais , Paryż, edycje Carré,1994, 326  s. ( ISBN  2 908393 09 3 ) , s.  245
9. „Boulevard du Temple” , niepce-daguerre.com .
10. Projekt Moreau-Desproux załączonego do oszacowanie odbieranego przez M e Davier, notarialne, na3 sierpnia 1758spalone wraz z protokołem jego gabinetu w 1871 roku . W muzeum Carnavalet oraz w kolekcji Wrightsmana istnieją dwa rysunki płukania elewacji bulwaru . Zostały opublikowane przez Michela Galleta w 1961 ("Rysunki Pierre-Louis Moreau-Desproux dla paryskich budynków", Bulletin du Musée Carnavalet ) i 1972 ( Paryska architektura domowa XVIII wieku , Londyn , Barrie & Jenkins).
11. Marc-Antoine Laugier , Obserwacje o architekturze , Haga i Paryż, Saillant,1765, 326  s. ( czytaj online ) , s.  88.

Powiązany artykuł

• Bulwar Zbrodni