Georges Cartier (1877-1960)

Georges Cartier Funkcjonować
Burmistrz Annecy
1941-1942
Józef biały
Biografia
Narodziny 5 lutego 1877
Genewa
Śmierć 2 czerwca 1960(w wieku 83 lat)
Jacob-Bellecombette
Narodowość Francuski
Zajęcia Polityk , wojsko
Inne informacje
Stopień wojskowy Generał dywizji ( d )
Konflikty I wojna światowa
II wojna światowa
Nagrody Wielki Oficer Legii Honorowej
Croix de Guerre 1939-1945
1914-1918 Krzyż Wojenny
Archiwa prowadzone przez Historyczna Służba Obrony (GR 13 YD 1408)

Georges Cartier , urodzony dnia5 lutego 1877w Genewie (Szwajcaria) i zmarł dnia2 czerwca 1960w Jacob-Bellecombette ( Savoie ) jest francuskim generałem, który walczył w dwóch wojnach światowych i który wyróżnił się na czele „Groupement Savoie-Dauphiné” wCzerwiec 1940, a także lokalny polityk, który był burmistrzem Annecy .

Generała Georgesa Cartiera nie należy mylić z generałem brygady François Cartier (1862-1953).

Biografia

Młodość i wczesna kariera wojskowa

Urodził się Georges Eugène Alphonse 5 lutego 1877w Genewie (Szwajcaria).

W wyniku małżeństwa między ojcem Sabaudzkim , pochodzącym z Doussard ( Haute-Savoie ), a matką starej kalwińskiej rodziny z Genewy ( Szwajcaria ), Georges Cartier spędził dzieciństwo w Szwajcarii aż do osiągnięcia dojrzałości federalnej , a następnie zdał maturę w Chambéry . Następnie rozpoczął karierę wojskową, zapisując się jako ochotnik w 1896 roku do 22 e BCA w Albertville . Na wyjściu z Wojskowej Szkoły Piechoty Saint-Maixent , został mianowany porucznikiem w 12 th  Mountain batalionu piechoty w Embrun , potem w Grenoble. W 1907 roku został przyjęty do École supérieure de guerre . Następnie został opublikowany jako kapitan The 28 th  Mountain batalionu piechoty w Embrun . WMarzec 1914, został powołany do specjalnego sztabu ministra Adolphe Messimy .

Pierwsza wojna światowa

Na wybuchu wojny (3 sierpnia 1914) , kapitan George Roe znajduje się na personelu Gallieni ogóle potem na 2 e Urzędzie VI th armii. WMarzec 1916, General Joffre przypisuje go do francuskiego poselstwa w Rumunii, która nadal jest zadeklarowanym neutralne. Misją kapitana Cartiera, który został przydzielony hrabiemu Saint-Aulaire, ówczesnemu ministrowi Francji w Bukareszcie, jest ocena rumuńskich zasobów wojskowych, a także zasobów wroga. Zajmuje się Drugim Biurem Armii Rumuńskiej.

Po przystąpieniu Rumunii do wojny , jako jedyny obecny w kraju oficer francuski, brał udział w walkach.

W Październik 1916udaje się do Piotrogrodu, aby spotkać się z francuską misją wojskową generała Berthelota, pod której dowództwem będzie odtąd umieszczony.

W głównej siedzibie rumuńskiej jest związany z Drugim Biurem, za które jest de facto odpowiedzialny. W 1917 r. Dowodził też wywiadem armii rosyjskiej znajdującej się w Rumunii.

Awansowany na dowódcę batalionu, w r. Wrócił do Francji Sierpień 1917przemierzając Rosję w środku rewolucyjnego zamieszania.

Z przodu we Francji

Cartier dowódca jest przypisany do 159-ci alpejskiego pułku piechoty (słynny 15-9), który będzie sterować 1 st  batalionu. WMarzec 1918Alpine 77 th Division inwestowane, aby przeciwdziałać ogromne Michaela obraźliwe, istotną misję blokowanie dostępu do Paryża. Komendant Cartier objął wówczas obowiązki zastępcy szefa sztabu. W walkach 15-9 i kosztem ciężkich strat udaje się powstrzymać trzy niemieckie pułki piechoty. Pułk będzie za swoje postępowanie powołany na rozkaz Armii.

Do Armii Orientu

Po urlopie, podczas którego dochodzi do rekonwalescencji po kontuzji bojowej, dowódca batalionu Cartier zostaje mianowany szefem Drugiego Biura Armii Wschodu. Przyjeżdża do Salonik wLipiec 1918, tydzień przed objęciem dowództwa nad tą międzynarodową armią, liczącą ponad 600 000 ludzi, przez generała Francheta d'Espereya.

Upewnił się, że niemiecko-bułgarskie naczelne dowództwo ma w ręku zdjęcia lotnicze dużej liczby czołgów bojowych i towarzyszącej im artylerii dostępnej dla Francuzów. W rzeczywistości są to umiejętnie wykonane modele. Podstęp działa doskonale, pozwalając na decydujący przełom dla wojsk francusko-serbskich.

Od tego czasu na froncie wschodnim wszystko potoczyło się bardzo szybko. Plik29 września Bułgaria podpisuje zawieszenie broni.

Ogólne Franchet d'Esperey zatrzymuje się w Belgradzie, z węgierskiego rządu rewolucyjnego, umowę, której dowódca Cartier napisał słowa.

W Konstantynopolu

Generał Franchet d'Esperey przenosi swoją kwaterę główną do Konstantynopola i instaluje Sztab Generalny Armii Okupacyjnej we własnym domu Envera Paszy .

Wielka wojna oficjalnie się zakończyła, ale sytuacja międzynarodowa pozostaje napięta. Z Konstantynopola Drugie Biuro ma uprzywilejowany punkt obserwacyjny na rozległym obszarze geograficznym. Każdego miesiąca do Sztabu Generalnego Armii w Paryżu wysyłany jest obszerny i niezwykle dokładny raport o sytuacji, w każdym kraju.

Wszystkie te raporty są teraz publikowane.

Komandor Cartier wraca do Francji w Kwiecień 1920.

Między dwiema wojnami

Po leczeniu poważnych tyfus zaciągniętych na Bałkanach, został wyznaczony na wiosnę 1921 roku, w siedzibie 32 -go Korpusu, który będzie zajmować się 3 th Urzędu w Nadrenii.

W 1923 roku podpułkownik, został przydzielony do Pau na 18 -go  Pułku Piechoty. Wrócił tam jako dowódca w 1926 r. Po spędzeniu roku jako zastępca szefa gabinetu wojskowego ministra wojny Paula Painlevé .

Następnie ukończył kurs w Centrum Zaawansowanych Studiów Wojskowych .

W Wrzesień 1932objął dowództwo przejściowej 53 th Brygady Piechoty w Alpach, a następnie awansował na generała brygady, trwa w Grenoble w 1936 roku dowództwo 27 th  Dywizji Piechoty oraz sektora obronnego Dauphine.

W 1937 roku został awansowany do stopnia generała dywizji .

Jego kariera wojskowa oficjalnie dobiegła końca 1 st lutego 1939.

Druga wojna Światowa

Zabawna wojna

Wezwany do działania 2 września 1939 rOgólne Cartier przejął dowodzenie od 64 th  Dywizji Piechoty, z siedzibą w Walencji , a następnie w Seyssel, odpowiedzialny za obronę na północ od obszaru Alp. Przez dwa miesiące będzie pracował nad stworzeniem atmosfery wojennej w tej dywizji serii B, złożonej z rezerwistów w średnim wieku 34 lata, i przygotowaniu jej do misji.
Odchodząc z dowództwa tej dużej jednostki na początku listopada, pozostawia swojemu następcy dobrze zorganizowaną dywizję, w trakcie szkolenia i uzyskiwania pełnej zdolności operacyjnej. Z21 listopada 1939 w 13 lutego 1940Pełnił funkcję Dyrektora Kroki i Usług (DES) w VI th armii i Armii Alp i wreszcie po tej dacie nowe VI th armii, które zostaną umieszczone w rezerwie w Burgundii przed wyjazdem do szampana wMaj 1940.

Grupa Cartier

Plik 6 czerwcaOgólne Cartier został mianowany zastępcą komendanta ogólny the XIV th region w Lyonie.

Armia niemiecka zajmuje od tyłu Armię Alp pod dowództwem generała Olry'ego . Zainwestowano w10 czerwca 1940z misji zapewnienia obrony północnego odcinka Alp przed Niemcami, tworzy Grupę Obronną Savoie-Dauphiné, improwizowaną siłę około 15 000 ludzi, złożoną z heterogenicznych elementów zebranych w pośpiechu w regionalnym wysiłku mobilizacyjnym.

Jego artyleria, pod dowództwem generała brygady Georgesa Marchanda , zablokowała natarcie niemieckich pojazdów opancerzonych pod Voreppe, kilkanaście kilometrów od Grenoble 23 i24 czerwca 1940, utrzymujący teren do wejścia w życie rozejmu z 24 czerwca 1940 r. (ul25 czerwca12:35), pozwalając miastu uciec przed niemiecką inwazją. Ani Grenoble, ani Chambéry - gdzie Niemcy i Włosi planowali skrzyżowanie - nie są osiągane.

Savoy i Dauphiné, pomimo wszystkich strategicznych interesów związanych z granicą ze Szwajcarią, pojawią się prawie w całości w wolnej strefie. Ucieczka Żydów z Francji do Szwajcarii nie będzie obojętna dzięki utworzeniu kanałów przebiegających przez Savoy.

Lata wojny

Generał Cartier zostaje umieszczony pod rezerwą dla bezrobotnych dnia 1 st lipca 1940następnie po śmierci urzędującego został powołany na miejsce Josepha Blanca na czele rady miejskiej w Annecy,26 marca 1941. Obejmuje urząd31 marca i autorytatywnie zarządza tym miastem przez rok.

Plik 2 maja 1942, François de Menthon , naukowiec z rzekomych gaullistowskiego i pro-brytyjskich opiniom, jest wezwany do ratusza, na papierze firmowym. To fałszerstwo z podpisem burmistrza, naśladowane. Na jego przybycie młodzi ze Służby Porządkowej Legionów , na początku tego wezwania, molestowali go i zanurzali w niecce znajdującej się przed budynkiem ratusza. Burmistrz publicznie protestuje przeciwko tej akcji. Został zwolniony przez rząd Lavala.

Na początku lata 1943 r., Ostrzeżony, że grozi mu rychłe aresztowanie, przedarł się do Szwajcarii, dotarł do Genewy, skąd ściśle współpracował z alianckimi służbami wywiadowczymi. Jego żona zostanie zatrzymany w Les Houches (Haute Savoie) przez niemiecką policję, jak również ich 3 rd  syn Remy, The14 września 1943. Ten ostatni umiera3 kwietnia 1945 rw obozie Dora , po przejściu w obozie w Buchenwaldzie .

Powojenny

Gdy tylko prowincja została wyzwolona, ​​generał Cartier wrócił do Sabaudii. Został mianowany prezesem Sądu wojennego w Sabaudii, a następnie Trybunału Sprawiedliwości Sabaudii, sukcesywnie powoływanego do oceny faktów współpracy . W 1946 roku wziął inicjatywę posiadania petycję podpisaną w Haute Maurienne , w celu naprawienia granicy francuskiej i miejsce pod zwierzchnictwem całą Mont Cenis płaskowyż , który był integralną częścią Savoy przed 1860 roku traktatu pokoju z10 lutego 1947 z Włochami pójdą w tym kierunku.

Przez pewien czas przewodniczył Académie delphinale w Grenoble i był członkiem komitetu sterującego Académie florimontane w Annecy.

W ostatnich latach swojego życia przewodniczył po stronie francuskiej francusko-włoskiej komisji ds. Budowy tunelu drogowego Fréjus .

Georges Cartier zmarł dalej 2 czerwca 1960, w Jacob-Bellecombette (Savoie), gdzie jest pochowany. Odznaczenia wojskowe są mu zwracane w obecności flagi pojedynczego myśliwego, godła wspólnego dla wszystkich batalionów.

Dekoracje

Francuskie wyróżnienia

Wyróżnienia zagraniczne

Uwagi i odniesienia

  1. Generał brygady François Cartier (1862-1953), jest specjalistą w dziedzinie kryptografii i szyfrowania w biurze ministra wojny podczas pierwszej wojny światowej. Opublikował w szczególności studium na temat Szekspira i Francisa Bacona. Obaj mężczyźni nie są spokrewnieni.
  2. Henri Temerson, Biografie głównych francuskich osobistości, które zmarły w ciągu roku , Hachette,1960, s.  52.
  3. Jest synem François Ernesta Hippolyte Cartier i Joséphine Fumat, żonaty 3 lutego 1872 w Genewie; jego dziadkami ze strony ojca są Nicolas Cartier i Françoise Domenge, a jego dziadkami ze strony matki są Joseph Fumat i Honorine Chevassu. Źródło: Stan cywilny Genewy, witryna archiwów Genewy, przeglądana w dniu 7 czerwca 2017 r. [1]
  4. Hrabia Saint-Aulaire , Wyznania starego dyplomaty , Flammarion,1953
  5. Rumunia w Wielkiej Wojnie i upadku armii rosyjskiej: krytyczna edycja raportów generała Berthelota, szefa francuskiej misji wojskowej w Rumunii 1916-1918 , Paryż / Montreal (Quebec) / Budapeszt itd., Harmattan,2000, 461  str. ( ISBN  2-7475-0154-X )
  6. Historia Régiment de la Neige , praca zbiorowa, 1988.
  7. Louis Cordier, zwycięstwo Flash na Wschodzie, walka na szczytach, triumf z 2 nd Bureau edycjach, Aurillac, Uszy, 1968.
  8. Alianci na wschodzie po zawieszeniu broni w 1918 r .: comiesięczne raporty przesyłane przez Głównego Wodza Armii Sprzymierzonych na Wschodzie do Sztabu Armii , służba historyczna, 1972 r.
  9. Wiele publikacji dotyczy tych 5 dni walki. pomiędzy nimi,
    • General Cartier: „Powstrzymanie niemieckiej inwazji w Dauphiné i Savoy” w: Livre d'or du Dauphiné . Redaktor Roissard - 1949
    • Sea ogólne: "Battle of the Alps" w historii Przeglądu Army - 4 th  roku n o  2 czerwca 1948
    • Szef batalionu Charpin-Feugerolles: „Cartier Grupowanie postrzegane przez niemieckich dokumentów” w historii Przeglądu Army - 21 th  lat - n o  4 listopada 1965.
    • Podpułkownik Guelton: „La Bataille des Alpes”, w Proceedings of the Colloquium (16–18 listopada 2000): „La Campagne de France 1940” Leclerc de Hautecloque Foundation - Tallandier editor - 2001
  10. Michel Germain, Kronika Górnej Sabaudii podczas drugiej wojny światowej. Tom 1: Noc będzie długa , La Fontaine de Siloé, kolekcja „Savoisiennes” ,1993( ISBN  2-84206-412-7 i 978-2842064129 ) , str.  223.
  11. Chodzi o propozycję Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu na Zachodzie, - za zgodą Ambasady Niemiec w Paryżu oraz dowódcy policji bezpieczeństwa i SD, - aresztowania pewnej liczby „generałów”, których nazwiska mogą być wykorzystane z zyskiem przez propagandę lub których postawa lub zdolności stanowią zagrożenie ”. W przypadku armii dotyczy to generałów Cartier, Frère, Gerodias, Revers, de Lattre de Tassigny, Fornel de la Laurencie, Robert de Saint Vincent, Laure, Doyen, Piquendar, Mittelhauser i Paquin. Propozycja ta została zatwierdzona przez Führera 10 czerwca 1943 r. Akta zebrane przez Davida Rousseta, le Figaro littéraire 24 kwietnia 1948 r.
  12. Michel Germain, Pomnik deportacji: Haute-Savoie, 1940-1945 , La Fontaine de Siloé, wyd.  „Les Savoisiennes”,1999, s.  262.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne