Gaston Prunier

Gaston Prunier Biografia

Narodziny	19 stycznia 1863 r. Le Hawr
Śmierć	22 października 1927(w wieku 64 lat) Hawre
Imię urodzenia	Gaston Édouard Marius Prunier
Narodowość	Francuski
Trening	Wyższa Szkoła Sztuki i Projektowania Le Havre-Rouen Szkoła Sztuk Pięknych w Paryżu
Czynność	Malarz

Gaston Prunier , urodzony w Le Havre on19 stycznia 1863 r.i zmarł w swoim domu przy rue Dombasle 24 w Paryżu dnia Paris22 października 1927, jest francuskim malarzem i rytownikiem postimpresjonistycznym .

Biografia

Gaston Prunier urodził się w Hawrze z małżeństwa Victora Adriena Pruniera († 1868) i Ursule Louise Alleaume († 1870). Wstąpił do École des beaux-arts du Havre, gdzie był uczniem Charlesa Lhulliera , następnie został przyjęty do École des beaux-arts de Paris w pracowni Alexandre Cabanela .

Warsztat Gaston Prunier znajduje się w N O  24 rue Dombasle w 15 th  okręgu Paryża . Od 1891 wystawiał w paryskiej galerii Le Barc de Boutteville. Swoje ryciny prezentował na Salonie w 1893 roku, a rok później został przyjęty do Salon des Cent i Salon des Indépendants , gdzie wystawiał do 1907 roku. W latach 1898-1925 Gaston Prunier brał udział corocznie równolegle w wystawie wystawy Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych. Swoje prace wystawia także w Le Havre oraz w wielu paryskich galeriach.

Poślubił Marie Anne Claire Etchebarne w Saint-Palais (Pyrénées-Atlantiques) 5 lutego 1895 roku.

W 1907 roku odnajdujemy Gastona Pruniera w Grupie XXX , spotkaniu trzydziestu niezależnych artystów awangardowych zainicjowanym przez Pierre'a Dumonta, a także włączającym w swoje szeregi nazwiska Raoula Dufy'ego , Henri Matisse'a , André Deraina , Alberta Marqueta , Maurice'a Louvriera , Charles Duhamel , Robert Antoine Pinchon , Charles Frechon , Pierre Girieud , Gaston Gosselin , Tristan Klingsor , Eugène Tirvert , Georges Bradberry , Charles Angrand , Marcel Couchaux , André Allard , Ernest Morel i Maurice de Vlaminck . Po wspólnej wystawie w galerii Legrip w Rouen (1907), grupa szybko przyjęła (1908) historyczną nazwę Norman Society of Modern Painting .

W 1917 Gaston Prunier był częścią, wraz z Maurice'em Asselinem , Louisem Charlotem , Henri Lebasque'em , Jules-Émile Zingg'iem , Misją artystów do armii powołaną przez generała Nioxa , dyrektora muzeów wojskowych , dla celów przedstawień obrazowych dokumentacji wojennej.

Grafika

Gaston Prunier maluje świat pracy, fabryk i działalności portowej. Zawdzięczamy mu wiele widoków na Paryż, Hawr, Londyn i Pireneje (w szczególności dla tego ostatniego regionu okolice Saint-Palais, miasta, w którym urodziła się jego żona).

Przyjaciel Jeana Jaurèsa namalował Manifestację Pacyfistyczną Pré-Saint-Gervais (niedziela25 maja 1913 r.), która „barwnie przedstawia spotkanie, z licznymi czerwonymi flagami, najlepszymi ubraniami w niedzielę, sprzedawcami gazet, zielenią wsi, ale tak blisko Paryża, a w oddali Paryż i jego fabryczny dym. Przedmieścia, często odrzucane, przestrzeń niepewna, znajdują się wówczas w centrum historii i jej przedstawień” .

Dla Guillaume'a Lasserre'a „krystalizuje kwestię antykrajobrazu w scenach budów, fabryk, przejętych motywem, który następnie przerabia w warsztacie. Jego twórczość nawiązuje do obecnego, socjalistycznego jauresien. Jest częścią niemal monochromatycznego wszechświata, który znajdujemy u wielu artystów nawiązujących do tego mrocznego wszechświata” .

Książki ilustrowane

• Charles Le Goffic i Daniel de Vénancourt, Across le Havre, efekty wieczoru i nocy , dwanaście akwafort Gastona Pruniera, redaktora Lemale, 1892.
• Collective, Katolicki Spectator , drzeworyt ilustracja przez Maxa Elskamp Gaston Prunier, Maurice Denis , Charles Doudelet , James Ensor , Franz Melchers i Félix Valloton , Bruksela-Paryż, Éditions JE Buschmann, 1897-1898.
• Désiré Louis, Szósta rano. La Chapelle , ilustracje Gastona Pruniera rytowane przez Tony'ego Beltranda i Eugène'a Dété , kolekcja Les Minutes parisiennes , Paryż, Wydawnictwo literackie i artystyczne, Éditions Paul Ollendorff, 1904.
• Redakcja: Christiane Mazelier i Jean-Pierre Castelain , Lettres de prison de Jules Durand , Gaston Prunier wśród ilustracji, Éditions de l'Harmattan, 2018.

Prace w zbiorach publicznych

Francja

• Castres , Centrum Narodowe i Muzeum Jeana-Jaurèsa .
• Komnata , Muzeum Sztuk Pięknych .
• Digne-les-Bains , muzeum Gassendi . La Vallée du Loup, niedaleko Grasse, Crayon et Aquarelle.
• Dijon , Muzeum Sztuk Pięknych .
• Grey (Haute-Saône) , Muzeum Barona-Martina  :
  • Pejzaż z odległościami górskimi (Pireneje) , akwarela, 27 x 32 cm;
  • Zachód słońca nad wybrzeżami Bretanii , akwarela, 50 x 65 cm;
  • Bassin de la Villette , akwarela, 50 x 65 cm.
• Jassans-Riottier , ratusz.
• Hawr  :
  • biblioteka miejska: druk;
  • Musée d'art moderne André-Malraux , Bawełniane doki , rysunek;
• Narodowe muzeum porcelany w Limoges Adrien-Dubouché .
• Péronne , muzeum Alfreda-Danicourta .
• Paryż  :
  • Produkcja des Gobelins  : pudełka na gobelin);
  • Ministerstwo Sprawiedliwości  ;
  • Muzeum Wojska  ;
  • Muzeum Carnavalet  :
    • Zamek Monnaie , rysunek;
    • Sekwana przy Pont de Grenelle , rysunek, ok. 1904;
  • Dział Grafiki Muzeum w Luwrze  ;
  • muzeum Orsay  ;
  • Pałac Elizejski .
• Saint-Palais , kościół: fresk.
• Tuluza  :
  • Muzeum Augustynian  ;
  • Prefektura Midi-Pirenejów .

Rumunia

• Bukareszt , Narodowe Muzeum Sztuki Rumunii .

Wystawy

Wystawy osobiste

• Galeria Samuela Binga, Paryż, 1899.
• Gaston Prunier: krajobrazy Paryżu, Bretanii , Le Havre, w Pireneje galerii SERRURIER, n °  37 boulevard Haussmann , Paryż, styczeńLuty 1905.
• Gaston Prunier: Widoki na Tamizę , Galeria Allard, Paryż, 1908.
• Sprzedaż warsztatu Gaston Prunier , dom aukcyjny (Philippe Fournier, aukcjoner; Schorp à Églancourt, ekspert), rue Croix-de-fer, Rouen, 8 lutego 1975 r.

Wystawy zbiorowe

• Salon Paryski , 1893.
• Salon des Cent , Paryż, 1894.
• Salon des Indépendants , Paryż, od 1894 do 1907.
• Klub sztuki nowoczesnej, Le Havre, od 1897 do 1909.
• Salon Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych , Paryż, od 1898 do 1925.
• Salon d'Automne , od 1904.
• Międzynarodowe Stowarzyszenie Artystów Akwareli , Galeria Georges Petit , Paryż, 1905.
• Obrazy Paula de Castro, Francis Jourdain , Henri Morisset , Gaston Prunier , Galerie Eugène Blot, Paryż, czerwiec-lipiec 1907.
• Grupa XXX , Galeria Legrip, Rouen, październik-Listopad 1907.
• Normandzkie Towarzystwo Malarstwa Współczesnego , Rouen,grudzień 1909 , Styczeń 1910(Pokój Boieldieu, n O  65 rue Ganterie )Marzec 1911( N O  41 rue du Gros Horloge) czerwiec-Lipiec 1912 (łyżwiarnia).
• Dom Traouiero, Perros-Guirec ,czerwiec 2012.
• # Ouvrier.e.eAu Musée , Żywe Muzeum Historii , Montreuil (Seine-Saint-Denis) , 2019.
• Les Villes ardentes, 1870-1914 - Sztuka, praca, bunt , Musée des Beaux-Arts de Caen , 2020.

Konferencje

• Nicolas Éprendre, Gaston Prunier (1863-1927): malarstwo z człowieczeństwem , Towarzystwo Różnych Studiów (SED), Ratusz w Louviers, 14 grudnia 2019 r.

Krytyczny odbiór

• „… A jeśli zarezerwowałem w ostatniej linijce nazwisko Gaston Prunier, to jest tak, że nabiera w moich oczach ulgi, na jaką zasługuje. Podziwiamy w nim surowość koloru, zaskakującą do tego stopnia u akwarelisty. Przenika papier. Wnika tam jak kwas. Poprzez naturalne uproszczenie uzyskuje w swoich pejzażach wybitny charakter ogólności. Wyłania się z niego kosmiczne piękno. Pewna jednostajność w ciemności i udręczeniu, która jest mu znana, sprawia, że ​​bardziej wrażliwe są „pewne ruchy ożywione w stronę światła”. Subtelnej delikatności. Dzięki „pierwotnemu poczuciu konstrukcji”, które rozpoznał w nim Claude Roger-Marx , Gaston Prunier sugeruje kręgosłup świata. Samotności, w których rozkoszuje się jego kontemplacja, mają prymitywną małomówność. " - Jacques Copeau
• „Malarz Paryża i Londynu , Bretanii i Owernii , jego podróżniczy nastrój często prowadził go na szczyty pokryte śniegiem, do świeckich drzew, do małych miasteczek, do wiosek Béarn . Jest to obraz odmieniony, umiejętnie skoordynowany ze wszystkimi badane przez niego elementy, które przedstawia w imponującej sile jedności […] Gaston Prunier, sklasyfikowany architekt krajobrazu, uczony budowniczy lądów, wzgórz, dolin, harmonijny nieba, okazuje się obserwatorem człowieczeństwa, bez tego ekspresja wykraczająca poza cel gobelinu, który musi na stałe pozostać sztuką dekoracji; ale nie zabrania się sugerować dramatu i komedii przez ich grupy postaci i osobliwości fizjonomii. " - Gustave Geffroy
• „Gaston Prunier malował ulice, kanały, rzeki, porty; malował budowle nowoczesnych miast, ruchy ziemi w pobliżu fortyfikacji, skały Bretanii , pirenejskie kotły otaczające spokojne jezioro; malował górę i morze, ale we wszystkich tych pracach temat jest ten sam: jest to opozycja burzliwego nieba lub płynącej wody z nieruchomym domem lub skałą; jest kontrastem płynnego i przezroczystego elementu z solidną i solidną bryłą żelaza i kamienia, jest antytezą prostych linii mocnej architektury z wijącymi się liniami chmur, antytezą spokojnych horyzontalnych linii nieba z udręczonymi liniami skał. Wymowność linii i mas jest zatem pierwszą z cech Gastona Pruniera; wszystkie jego kompozycje naznaczone są tym dominującym znaczeniem: wybrać punkt widzenia, w którym perspektywa jest najbardziej znacząca, gdzie plama światła lub cienia jest najbardziej poruszająca. Wznosi na niebie jakąś niemal tragiczną ramę, albo ciemną ramę mostu, albo kruszącą się ścianę rogu jego Rozbiórki Trybunału Obrachunkowego  ; przeciwstawia się suchym grzbietom skał nieskończonej głębokości chmur i, czy to Pointe du Raz , Cap Rosas czy Falaises de la Hève , jest to ten sam element emocji, który jest narzucany. " - Tristan Klingsor
• „[…] Bardzo dopracowany kontur, elastyczna kompozycja, precyzyjna szata graficzna i gęsty, odżywiony materiał, z którego wyłaniają się formy wskazane w ich zasadniczych tomach. " - Gerald Schurr
• „Gaston Prunier stał się malarzem osiedli robotniczych, scen na fortyfikacjach, a jednocześnie architektury naturalnej lub sztucznej: uwielbia katedry i góry, domy w budowie lub w rozbiórce i strome skały. To upodobanie do pionów, wznoszących się linii, które skłaniają artystę do bardzo niskiego położenia linii horyzontu w obrazie, jest jedną z cech jego talentu. » - słownik benezycki

Uwagi i referencje

1. Salon Ogólnopolskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych Księga gości wystawiających się artystów
2. [PDF] François Robichon, Misje artystów do wojska, 1917 , CERMA - Muzeum Armii .
3. Vincent Duclert, Jaurès 1859-1914: polityka i legendy , Éditions Autrement, Flammarion, 2013.
4. Alain Boscus, Gaston Prunier „La demonstracji pacifiste du Pre-Saint-Gervais, 1913” , na histoire-image.org.
5. Zgromadzenie Narodowe, „ Pacyfistyczna manifestacja Pré Saint-Gervais , obraz w kontekście historycznym” .
6. Guillaume Lasserre, „Malarska nowoczesność – praca i bunt w przemysłowej Francji”, Mediapart , 21 listopada 2020
7. Mona Lisa, portal zbiorów muzeów Francji, Dział Grafiki Luwru i Muzeum Sztuk Pięknych w Chambéry, prace Gastona Pruniera
8. Inwentarz dziedzictwa Rhône-Alpes, „Les glaisières de Vanves” Gastona Pruniera , kolekcja Mairie de Jassans-Riottier .
9. Gustave Geffroy, Les Gobelins , zbierania "muzeów Europy", Editions Ligaran, 1906-1908.
10. Carnavalet Museum, Gaston Prunier w zbiorach
11. Gérald Schurr , Małej mistrzów malarstwa, wartości jutra , T.3, Les Éditions de l'Amatorzy, 1979, str.140.
12. Denis Milhau, „Misérabilism de l'art ou la rigueur de l'Inertia”, w Tuluzie , Autrement , 1991 .
13. Gaston Prunier, Paysage , uwaga na photo.rmn.fr.
14. Gazeta Hôtel Drouot , 31 stycznia 1975 r.
15. W tym 1907: Camille Mauclair , „Malarstwo w Towarzystwie Narodowym”, Art & Décoration , tom XXI, styczeń-czerwiec 1907, s.  177-186 .
16. Patrick-F. Barrer, Historia Salon d'Automne od 1903 do dnia dzisiejszego , Éditions Arts et Images du Monde, 1992, s. 75, 86 i 364.
17. Jacques Copeau, „Wystawa Międzynarodowego Towarzystwa watercolorists w Galerie Georges Petit” , w sztuce i artystach, przegląd sztuki dawnej i współczesnej , tom II, październik 1905-marzec 1906.
18. „Maison des Traouiero, malarze zdemaskowani”, Ouest-France , czerwiec 2012 .
19. Muzeum Żywej Historii, # Ouvrier.e.s W muzeum , prezentacja wystawy, 2017
20. Musée des Beaux-Arts de Caen, Gorliwe miasta, 1870-1914 - Sztuka, praca, bunt , prezentacja wystawy, 2020
21. Muzeum Sztuk Pięknych w Caen, Żarliwe miasta, 1870-1914 - Sztuka, praca, bunt , plik edukacyjny, 2020
22. „Konferencja SED – malarz Gaston Prunier wyróżniony w Louviers”, La Dépêche de Louviers , 5 grudnia 2019 r.
23. Tristan Klingsor, „Gaston Prunier”, Art & Décoration , tom XXIV, lipiec-grudzień 1908, s.  89-92 .
24. Gérald Schurr , Le Guidargus de la peinture , Paris, editions de l'Amateur ,1993, 1069  s. , s.  631
25. Słownik Bénézit , t.11, Gründ, 1999, s.  283 .

Załączniki

Bibliografia

• Daniel de Venancourt „À Gaston Prunier” La croisade, sztuka i literatura recenzja , n o  1, Le Havre,Styczeń 1892.
• „Gaston Prunier”, Przegląd Sztuk Pięknych i Literackich ,1 st maja 1899.
• Narodowe Towarzystwo Sztuk Pięknych „Gaston Prunier”, w Księdze Gości wystawiających się artystów .
• Gaston Prunier , Paryż, Galerie Serrurier Editions, 1905.
• Charles Morice , „Ankieta dotycząca aktualnych trendów w sztukach plastycznych, odpowiedź Gastona Pruniera”, Mercure de France ,1 st sierpień 1905, s. 346-359, wydane ponownie przez Modern Letters, 1986.
• G. Jean Aubry, „A akwarelista Gaston Prunier” L'Art et les Artistes , n O  211 st grudzień 1906.
• Gustave Geffroy , Les Gobelins , kolekcja „Muzea Europy”, Éditions Ligaran, 1906-1908.
• Ulrich Thieme i Felix Becker , Allgemeines Lexikon der Bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart , tom 27, EA Seemann , Lipsk, 1907-1950.
• Tristan Klingsor , „Gaston Prunier”, Art & Décoration , tom XXIV, lipiec-grudzień 1908 (konsultacja online) .
• Charles Bousquet i Camille Mauclair "Gaston Prunier" sztuka użytkowa, starożytne i współczesne życie artystyczne magazyn sztuki , n o  139,Kwiecień 1910.
• Tristan Kingsor, Malarstwo (sztuka francuska od dwudziestu lat) , Paryż, Éditions Rieder, 1921.
• Gérald Schurr, Mali mistrzowie malarstwa, wartość jutra , t.3, Les Éditions de l'Amateur, 1979.
• Patrick-F. Barrer, Historia Salon d'Automne od 1903 do dnia dzisiejszego , Éditions Arts et Images du Monde, 1992.
• Gérald Schurr , Le Guidargus de la peinture , Paris, editions de l'Amateur ,1993, 1069  s.
• Emmanuel Bénézit , Słownik malarzy, rzeźbiarzy, projektantów i rytowników , Gründ, 1999.
• Allgemeines Künstlerlexikon - Die Bildenden Künstler alles Zeiten und Völker , tom 8, KG Saur , 1999-2000.
• Valérie Perlès, Le Pré między Paryżem a przedmieściami - Histoire (s) du Pré-Saint-Gervais , Éditions Créaphis, 2004.
• (en) Martin Wolpert i Jeffrey Winter, Obrazy figuratywne - Paryż i duch nowoczesności , Schiffer Publishing Ltd., 2006.
• Gérard Bonnin, Salony i wystawy - Le Havre (1833-1926) - Katalog wystawców i lista ich prac , kolekcja „Les salons de Province”, Éditions L'Échelle de Jacob, 2013 ( prezentacja online ).
• Vincent Duclert , Jaurès 1859-1914: polityka i legenda , Éditions Autrement, Flammarion,wrzesień 2013.
• Emmanuelle Delapierre i Bertrand Tillier , Les Villes ardentes, 1870-1914 - Sztuka, praca, bunt , Edycje Musée des Beaux-Arts de Caen, 2020.

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy .
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Identyfikator WorldCat
• Zasoby dzieł sztuki  :
  • AGORHA
  • Muzeum Orsay
  • (de + en)  Artyści świata online
  • (w)  Benezit
  • (pl + nl)  RKDartyści
  • (w)  Unijna lista nazwisk artystów
• Koło badawcze sztuki współczesnej w Le Havre, Gaston Prunier, biografia
• Podpis Gastona Pruniera w słowniku podpisów artystycznych