Gruzja podczas wojny domowej

Ten artykuł jest szkicem dotyczącym wojny secesyjnej .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Gruzja jest jednym z pierwszych siedmiu stanów niewolniczych, które tworzą Skonfederowanych Stanów Ameryki wLuty 1861, powodując wojnę domową . Gubernator stanu, Demokrata Joseph E. Brown  (w) , chce pozyskać lokalnie wojska, które będą używane tylko w obronie Gruzji, łamiąc Jeffersona Davisa, który chce rozmieścić na innych frontach. Kiedy unijna blokada uniemożliwia Gruzji eksport jej obfitej bawełny w zamian za niezbędny import, Brown nakazuje rolnikom uprawę roślin spożywczych, ale upadek systemów transportowych skutkuje rozpaczliwymi niedoborami.

W Gruzji jest niewiele walk, dopóki wrzesień 1863kiedy Konfederaci pod wodzą Braxtona Bragga pokonali Williama S. Rosecransa w Chickamauga Creek . wmaj 1864, William T. Sherman zaczyna ścigać Konfederatów w kierunku Atlanty, którą zdobywa we wrześniu, przed swoim marszem w kierunku morza . Ta sześciotygodniowa kampania zniszczyła znaczną część infrastruktury cywilnej Gruzji, zdecydowanie ograniczając wojnę. Kiedy wiadomość o marszu dotarła do armii Roberta E. Lee w Wirginii, całe pułki Georgii zdezerterowały, wierząc, że ich obecność w kraju jest konieczna. Battle of Columbus  (w) , wydana na granicy Gruzji i Alabama w16 kwietnia 1865 uznawany jest według pewnych kryteriów za ostatnią bitwę wojny.

Secesja

w grudzień 1860Gubernator Georgii Joseph E. Brown  (w) , namiętny zwolennik niewolnictwa i prawa stanów południowych, wierzy, że wybór Abrahama Lincolna , republikańskiego przeciwnika niewolnictwa na prezydenta Stanów Zjednoczonych, spowoduje koniec niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych. Wzywa Gruzinów, by sprzeciwiali się interwencjom antyniewolniczym, oświadczając, że zaniechanie tego spowoduje emancypację ich niewolników:

"  Jaki będzie wynik instytucji niewolnictwa, która nastąpi złożenie do inauguracji i administracji pana Lincolna na prezydenta ... to będzie całkowite zniesienie niewolnictwa ... Nie mam wątpliwości, ponadto, że to poddanie się administracji pana Lincolna spowoduje ostateczne zniesienie niewolnictwa. Jeśli teraz nie uda nam się stawić oporu, nigdy więcej nie będziemy mieli siły, by się temu przeciwstawić.  "

-  Joseph E. Brown  (w) , list7 grudnia 1860 r

W następnym miesiącu, w Styczeń 1861gruzińska Konwencja Secesji publikuje rozporządzenie o secesji , w którym podkreśla się przyczyny, które skłaniają państwo do ogłoszenia secesji z Unii . Rozporządzenie przytacza poglądy prezydenta- elekta USA Abrahama Lincolna i Partii Republikańskiej przeciwko niewolnictwu afrykańskiemu, nastrojom przeciw niewolnictwu w północnych Wolnych Stanach oraz postrzeganiu poparcia mieszkańców Północy dla afro-równości.

„  Mieszkańcy Gruzji posiadające rozpuszczone ich związek polityczny z rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki, obecnie ... przyczyn, które doprowadziły do rozdzielenia. W ciągu ostatnich dziesięciu lat mieliśmy wiele poważnych przyczyn skarg na nasze nie-niewolnicze Stany Konfederacyjne dotyczące niewolnictwa afrykańskiego. ... Partia Lincolna, zwana Partią Republikańską, pod obecną nazwą i której organizacja jest niedawna. Przyznaje się do bycia partią przeciw niewolnictwu… antyniewolnictwo jest jego misją i celem. ... Zakaz niewolnictwa na terytoriach, wszędzie jego wrogość, równość ras czarnych i białych ... były odważnie ogłaszane przez jej przywódców i oklaskiwane przez zwolenników. ... Zakaz niewolnictwa na terytoriach jest kardynalną zasadą tej organizacji. ... To są ludzie, którzy mówią, że Unia zostanie zachowana. ... To są opinie i takie są praktyki Partii Republikańskiej ... jeśli się im podporządkujemy, to będzie to nasza wina, a nie ich.  "

- Konwencja o Secesji Gruzji, Deklaracja o przyczynach secesji Gruzji z29 stycznia 1861 r

Podczas przemówienia Luty 1861na konwencji o secesji w Wirginii Gruzin Henry Lewis Benning wyjaśnia, że ​​powodem, dla którego Georgia ogłosiła secesję od Unii, jest {{cytat | głębokie przekonanie Gruzji, że oderwanie się od północy jest jedyną rzeczą, która może zapobiec emancypacji jej niewolników .

William L. Harris, komisarz ds. secesji w Mississippi, powiedział na gruzińskim zgromadzeniu generalnym, że republikanie chcą wymusić „  równość między rasą białą i murzyńską  ” i że secesja jest konieczna, aby państwa niewolnicze oparły się ich wysiłkom.

Współcześni gruzińscy przywódcy religijni również popierają niewolnictwo. Gruziński kaznodzieja potępia republikanów i abolicjonistów, deklarując ich antyniewolnicze poglądy sprzeczne z naukami religii chrześcijańskiej, mówiąc, że poglądy tych grup są „  diametralnie sprzeczne z literą i duchem Biblii oraz wywrotową moralnością, jak najgorsze złudzenia niewierności  ” .

Front domu

Gubernator Joseph Emerson Brown  (w) , secesjonista, kierujący wysiłkami zmierzającymi do wyjścia ze stanu Unii i przystąpienia do Konfederacji. Mocno wierzy w prawa stanów , kwestionuje politykę wojenną rządu Konfederacji. Opierał się poborowi do wojska Konfederacji i próbował zatrzymać w stanie jak najwięcej żołnierzy do walki z siłami inwazyjnymi. Brown rzuca wyzwanie konfederackiej prasie zwierząt, towarów i niewolników. Kilku innych gubernatorów idzie za jego przykładem. Podczas wojny Georgia wysłała prawie 100 000 ludzi do walki dla Konfederacji , większość z nich w armiach Wirginii . Mimo secesji wielu obywateli północnej części państwa pozostaje lojalnych wobec Unii.

Unionizm

Około 5000 Gruzinów służy w Armii Unii w jednostkach takich jak 1. Batalion Piechoty Gruzji  (w) , 1. Kawaleria Alabama  (w) oraz szereg pułków Wschodniego Tennessee  (w pl) .

W szczególności Rabun County Georgia, która nie ogłosiła secesji Związku, jest wysoce unionistyczna i jest określana przez niektórych jako „  jednostka przeciwko secesji  ” . Jeden z mieszkańców powiatu wspomina w 1865 r. , że "  nie można znaleźć ludzi bardziej przeciwnych secesji niż ludność naszego powiatu  " , stwierdzając , że "  sam konsultowałem powiat w latach 1860-61 i wiem , że nie było dwudziestu mężczyzn . w tym powiecie, którzy opowiadali się za secesją  ” .

Linie podziału często nie są tak wyraźne, jak czasami widuje się je w okręgu Rabun w tym okresie. W Oddzielnej wojnie domowej: Społeczności w konflikcie na południu góry  (w) Jonathan Dean Sarris analizuje doświadczenia wojennych hrabstw Fannin i Lumpkin . W tych dwóch hrabstwach frakcje unionistów i konfederatów brutalnie walczyły ze sobą bezpośrednio na froncie wewnętrznym w latach 1861-1865. Sarris twierdzi, że istnieje „  złożona sieć lojalności lokalnych, regionalnych i narodowych, która łączy przedindustrialne społeczności górskie  ” i że ta lojalność jest jednym z głównych czynników determinujących trendy tych górskich miasteczek. Masakra w Madden Branch w hrabstwie Fannin jest jednym z wielu okrucieństw popełnionych, gdy hrabstwa górskie podzieliły się na frakcje pro i antykonfederackie. ten29 listopada 1864 r., sześciu Gruzinów próbujących zaciągnąć się do armii amerykańskiej - Thomas Bell, Harvey Brewster, James T. Hughes, James B. Nelson, Elijah Robinson, Peter Parris i Wyatt J. Parton - zostaje stracony przez niesławnego partyzanta Konfederacji Johna P. Gatewooda, "  Długowłosa, Rudobroda Bestia z Gruzji  " .

Chociaż skoncentrowany w górach i dużych miastach, unionizm w Gruzji nie ogranicza się do tych regionów i można go znaleźć w regionach w całym stanie.

Ograniczenia żywieniowe

Latem 1861 roku unijna blokada morska praktycznie wygasiła eksport bawełny i import wyrobów przemysłowych . Żywność, która zwykle przyjeżdża pociągiem ze stanów północnych, zostaje zatrzymana. Gubernator i ustawodawca błagają plantatorów, aby produkowali mniej bawełny i więcej żywności. Plantatorzy odmawiają przede wszystkim dlatego, że uważają, że Unia nie będzie walczyć lub nie będzie w stanie walczyć. Plantatorzy zauważyli wtedy gwałtowny wzrost cen bawełny w Europie i mieli nadzieję, że Europa szybko zainterweniuje i przełamie blokadę. Ustawodawca nakłada kwoty na bawełnę i kryminalizuje nadmierną produkcję, ale ograniczenia żywnościowe wciąż rosną, zwłaszcza w miastach. W kilkunastu przypadkach w stanie biedne białe kobiety plądrują sklepy i jeżdżą samochodami zaopatrzeniowymi, aby zdobyć towary takie jak bekon, kukurydza, mąka i nici bawełniane.

W kilku przypadkach armie konfederatów siłą zabierają żywność Gruzinom i Południowym Karolińczykom. Gubernator Gruzji żałuje, że takie zapotrzebowanie na żywność „  jest rujnujące dla mieszkańców północno-wschodniej części stanu  ” .

Gdy warunki wewnętrzne pogorszyły się wraz z końcem wojny, żołnierze opuścili armię, aby zająć się swoimi gospodarstwami i rodzinami.

Dezerterzy i gang

Podczas wojny niektórzy Gruzini przegrupowują się, by stawić opór władzom Konfederacji. Niektórzy są związkowcami z przekonania, ale inni są wrogo nastawieni do poboru wprowadzonego przez rząd Konfederacji. Bandy dezerterów składały się z byłych żołnierzy Konfederacji. Gangi dezerterów składają się z tych, którzy ukryli się podczas wezwania do poboru. Prokonfederacyjni Gruzini często wyśmiewają te grupy jako „  torysów  ” . Niektóre grupy obejmują zarówno dezerterów, jak i oszustów. Góry północnej Georgii to miejsce, w którym działa wiele z tych grup. Inne działają na bagnach rzeki Alapaha w hrabstwach Berrien , Coffee , Echols i Irwin . Okefenokee Swamp to kolejne miejsce zajmowane przez kilka sił anty-Konfederatów podczas wojny. Black Jack Island i Soldiers Camp Island to dwa miejsca na bagnach, w których podobno ukrywa się ponad 1000 dezerterów. W 1864 r. region Wiregrass  (w) Gruzji nie jest już kontrolowany przez rząd Konfederacji z powodu gangów i dezerterów.

W międzyczasie śródlądowe hrabstwa Pułaski , Montgomery i Telfair w regionie Gum Swamp Creek  (w) w obecnym hrabstwie Dodge stały się domem dla podobnych grup.

Debata na temat wykorzystywania niewolników jako żołnierzy

Pod koniec wojny, kiedy zasugerowano, że Konfederacja używa swoich niewolników jako żołnierzy, wiele gazet konfederackich, takich jak „  Konfederacja Południowa Atlanta  ” w Macon , stanowczo sprzeciwiało się pomysłowi uzbrojonych czarnych mężczyzn na wojnie. , mówiąc, że jest to niezgodne z celami i poglądami Konfederacji dotyczącymi Afroamerykanów i niewolnictwa. Gazeta stwierdza, że ​​używanie czarnych mężczyzn jako żołnierzy byłoby kłopotliwe dla konfederatów i ich dzieci, mówiąc, że chociaż Afroamerykanie powinni być wykorzystywani do niewolniczej pracy, nie powinni być wykorzystywani jako uzbrojeni żołnierze, wskazując, że:

„  Każdy taki czyn z naszej strony byłby piętnem na niezniszczalnych kartach historii, którego wstydziłyby się wszystkie przyszłe pokolenia Południowców. Oto niektóre z dodatkowych rozważań, które zostały nam zasugerowane. Pozwólmy czarnuchowi pracować, ale nie walczyć.  "

-  Konfederacja Południowa w Atlancie ,20 stycznia 1865 r, Macon, Gruzja

Gruzińscy konfederaci, tacy jak demokrata Howell Cobb, popierają pogląd gazety Macon, mówiąc, że konfederaci używający czarnych żołnierzy są „  samobójczymi  ” i sprzeciwiają się ideologii Konfederacji. Sprzeciwiając się takiemu posunięciu, Cobb stwierdza, że ​​Afroamerykanie są niewiarygodni i z natury brakuje im cech potrzebnych do zostania dobrymi żołnierzami, a ich użycie spowodowałoby, że wielu konfederatów opuściłoby wojsko:

„  Propozycja uczynienia żołnierzy z naszych niewolników jest najbardziej zgubnym pomysłem, jaki pojawił się od początku wojny. To jest dla mnie źródło głębokiego umartwienia... Nie możesz czynić żołnierzy z niewolników, ani niewolników z żołnierzy. Jak tylko uciekniesz się do murzyńskich żołnierzy, twoi biali żołnierze będą dla ciebie straceni; a tajemnicą przychylności, z jaką propozycja otrzymuje się część armii, jest nadzieja, że ​​kiedy murzyni wejdą do wojska, będą mogli przejść na emeryturę... Murzynom nie można ufać... Nie uzbrajaj ich. .. Jeśli niewolnicy są dobrymi żołnierzami, cała nasza teoria niewolnictwa jest błędna... Brakuje im wszystkich kwalifikacji żołnierza.  "

-  Howell Cobb , list do Jamesa A. Seddona,Styczeń 1865.

Pomimo tych protestów Kongres Konfederacji uchwalił ustawę o zbieraniu oddziałów z populacji niewolników 13 marca 1865 r. Od połowy kwietnia w Macon w stanie Georgia powstaje kilka stanowisk rekrutacyjnych, ale wyniki tych wysiłków nie są znane.

Bitwy w Gruzji

Gruzja była stosunkowo nietknięta wojną do końca 1863 roku. Łącznie w kraju doszło do prawie 550 bitew i potyczek, z których większość miała miejsce w ostatnich dwóch latach konfliktu. Pierwszą dużą bitwą w Gruzji było zwycięstwo konfederatów w bitwie pod Chickamauga w 1863 roku, która była ostatnim wielkim zwycięstwem konfederatów na zachodzie . W 1864 roku armie generała Williama T. Shermana zaatakowały Gruzję w ramach kampanii w Atlancie . Generał konfederacji Joseph E. Johnston walczył w serii bitew, z których najważniejszą była bitwa pod górą Kennesaw , próbując opóźnić armie Unii tak długo, jak to możliwe, zanim wycofał się do Atlanty. Zastępca Johnstona, generał John Bell Hood , próbował kilku nieudanych kontrataków w bitwie pod Peachtree Creek i bitwie o Atlantę , ale Sherman zdobył Atlantę na2 września 1864 r.

Lista bitew stoczonych w Gruzji

Kampania w Atlancie

Generał major William T. Sherman najeżdża Gruzję z okolic Chattanooga , Tennessee zmaj 1864, przeciwstawiał się Konfederacji Generalnej Joseph E. Johnston . Armia Tennessee Johnston wycofał się do Atlanty z powodu kolejnych manewrów flankę wojsk grupy Sherman. W lipcu prezydent Konfederacji Jefferson Davis zastąpił Johnstona bardziej agresywnym Johnem Bell Hoodem , który zaczął rzucać wyzwanie Armii Unii w serii niszczycielskich frontalnych ataków. Armia Hooda została w końcu oblężona w Atlancie, a miasto upadło2 wrześniatorując drogę do marszu Shermana nad morze i przyspieszając koniec wojny.

Marsz Shermana do morza

w Listopad 1864Sherman pozbawia swoją armię rzeczy nieistotnych, pali Atlantę i zostawia je Konfederatom. Rozpoczyna swój słynny marsz nad morze, żyjąc z lądu, a następnie paląc plantacje, niszcząc tory kolejowe, zabijając bydło i uwalniając niewolników. Tysiące zbiegłych niewolników podąża za nim, gdy wchodzi do Savannah dalej22 grudnia. Po utracie Atlanty gubernator wycofuje milicję stanową z sił Konfederacji, aby zbierać plony dla stanu i wojska. Milicja nie próbuje powstrzymać Shermana.

Marsz Shermana jest druzgocący dla Gruzji i Konfederacji pod względem ekonomicznym i psychologicznym. Sam Sherman szacuje, że kampania wyrządziła szkody na 100 milionów dolarów (dzisiaj około 1635 milionów dolarów), z czego około jedna piąta jest „na naszą korzyść”, podczas gdy reszta to zwykłe straty i zniszczenia. Jego armia zniszczyła 300 mil (483 km) torów kolejowych oraz liczne mosty i mile linii telegraficznych. Skonfiskowano 5000 koni, 4000 mułów i 13 000 sztuk bydła. Konfiskuje 9,5 miliona funtów kukurydzy i 10,5 miliona funtów paszy oraz niszczy niezliczone przędzalnie i młyny bawełny.

Kampania wojny totalnej Shermana obejmuje gruzińskich cywilów. wLipiec 1864, podczas kampanii w Atlancie Sherman nakazał aresztować około 400 pracowników fabryki w Roswell , głównie kobiet, jako zdrajców i wysłać jako więźniów na północ wraz z dziećmi. Niewiele jest dowodów na to, że więcej niż garstka kobiet wróciła do domu.

Pamięć o marszu Shermana staje się symbolem i centralnym elementem „  mitu przegranej sprawy  ” i neokonfederacji  (w) . Kryzys był tłem dla powieści Margaret Mitchell z 1936 roku „  Przeminęło z wiatrem  ” i filmu z 1939 roku, który nastąpił po nim. Najważniejsze są liczne „historie zbawienia”, które nie opowiadają o tym, co zniszczyła armia Shermana, ale o tym, co uratowały szybkie i przebiegłe kobiety na froncie domowym, czy też o docenieniu żołnierzy Unii dla piękna domów i uroku kobiet z Południa.

Ostatnie bitwy

w grudzień 1864, Sherman zdobywa Savannah przed opuszczeniem Gruzji w Styczeń 1865rozpocząć kampanię w Karolinie . Jednak po jego odejściu w Gruzji nadal jest kilka małych bójek. ten16 kwietnia 1865, bitwa pod Kolumbem ma miejsce na granicy Gruzji i Alabamy. W 1935 r. ustawodawca stanowy oficjalnie ogłosił to zaangażowanie „ostatnią bitwą wojny między państwami  ” .

Powrót do Unii

Wojna spustoszyła znaczną część Gruzji, powodując wiele ofiar śmiertelnych i rannych, a gospodarka stanu jest w ruinie. Niewolnicy zostali wyemancypowani w 1865 roku, a odbudowę rozpoczęto zaraz po zakończeniu działań wojennych. Gruzja przystępuje do Unii dopiero15 czerwca 1870 r, jako ostatnie z byłych krajów konfederackich, które ma zostać poddane readmisji.

Biedne szczątki stanie aż do XX -go  wieku .

Miejsca wojny secesyjnej w Gruzji

Wiele pól bitewnych wojny secesyjnej w Georgii, szczególnie wokół Atlanty, zostało utraconych wraz z nowoczesnym rozwojem miast . Jednak wiele miejsc jest dobrze zachowanych, w tym Narodowy Park Wojskowy Chickamauga oraz Chattanooga i Park Battlefield Kennesaw Mountain . Stone Mountain , Fort Pulaski i Atlanta Cyclorama  (w) oraz Confederate Memorial Park  (w) to inne miejsca związane z wojną secesyjną.

Wiele przedwojennych rezydencji i plantacji w Georgii zostało zachowanych i udostępnionych do zwiedzania, szczególnie w okolicach Atlanty i Savannah. Niektóre odcinki szlaku zachodniego Atlantyku i żelaza  (w) czasie wojny secesyjnej były historycznymi zabytkami upamiętniającymi wydarzenia wojenne, w tym kilka miejsc związanych z nalotem na Andrews . Innym obszarem w pobliżu Atlanty związanym z historią wojny secesyjnej jest stan Sweet Water Creek Park  (w) w hrabstwie Douglas . Znajduje się tutaj jeden z ostatnich stojących budynków spalonych przez armię generała Shermana, New Manchester Mill.

Zobacz również

Bibliografia

  1. (w) Debata o secesji ( czytaj online )
  2. (en) Stan Georgia, „  Gruzińska deklaracja przyczyn secesji  ” [ archiwum13 lutego 2015] , w Dzienniku postępowań jawnych i tajnych Konwencji Ludności Gruzji , Gruzji, Stanu Georgia,29 stycznia 1861 r(dostęp 13 lutego 2015 )
  3. (w) Gordon Rhea , „Why Not Fought slaveholding Southerners” (wydanie z 21 marca 2011 r. w Internet Archive ) , Civil War Trust on Civil War Trust ,25 stycznia 2011
  4. (w) Henry L. Benning , "  Przemówienie Henry'ego Benninga do Konwencji Wirginii  " w sprawie postępowania Konwencji Stanowej Wirginii z 1861 r. ,18 lutego 1861(dostęp 17 marca 2015 )
  5. (w) Charles B. Dew , Apostles of disunion ( czytaj online ) , s.  29
  6. (w) William R. Scaife i William Harris Bragg , Joe Brown's Pets: The Georgia Militia, 1862-1865 , Mercer University Press,2004, 385  s. ( ISBN  978-0-86554-883-1 , czytaj online )
  7. (w) Joseph H. Parks , Joseph E. Brown z Georgii , Louisiana State University Press,1977, 640  pkt. ( ISBN  978-0-8071-2465-9 , czytaj online )
  8. (w) David Seibert , „  Gruzini w armii Unii  ” na GeorgiaInfo: Georgia an Online Almanac , Digital Library of Georgia (dostęp 14 listopada 2016 )
  9. (w) Georgia Historical Society, „  Gruzini w armii Unii  ” (dostęp 6 sierpnia 2015 r. )
  10. „  Kompleksowy plan hrabstwa Rabun – rozdział 7 – Historyczna kultura  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) ,24 lipca 2006 r.
  11. (w) Eric Foner , "  Wewnętrzna wojny domowej na południu: im mocniej Konfederacji walczyli o niepodległość technologii informacyjno-komunikacyjnych, tym bardziej gorzko podzielone est devenu go. Aby w pełni zrozumieć ogromne zmiany, jakie wojna wywołała w kraju, musisz najpierw zrozumieć trudną sytuację Południowców, którzy nie chcieli secesji  ” , American Heritage , American Heritage Publishing Company, tom.  40 N O  2Marzec 1989, s.  2 ( czytaj online [ archiwum z18 grudnia 2013 r.] , dostęp 18 grudnia 2013 )
  12. (w) Jonathan Dean Sarris , Oddzielna wojna domowa: Społeczności w konflikcie w Mountain South , Charlottesville i Londyn, University of Virginia Press,2006, 238  s. ( ISBN  0-8139-2549-5 , przeczytaj online )
  13. (w) Jonathan D. Sarris , „  Anatomia okrucieństwa: masakra w Madden Branch i wojna partyzancka w północnej Georgii, 1861-1865  ” , The Georgia Historical Quarterly , vol. 2  77, n o  4,1993( przeczytaj online , skonsultowano 17 listopada 2016 r. )
  14. (w) David Williams , Crisp Teresa Williams i David Carlson , Plain Folk in a Rich Man's War: Confederate Class and Dissent in Georgia , Gainesville, Floryda, University of Florida Press,2002, 280  pkt. ( ISBN  978-0-8130-2836-1 )
  15. (w) Clara Mildred Thompson , Reconstruction In Georgia: Economic, Social, Political 1865-1872 , Columbia University Press,1915( przeczytaj online )
  16. (w) Teresa Crisp Williams i David Williams , „  Kobiety wschodzące: bawełna, klasa i konfederackie zamieszki kobiet w Gruzji  ” , Kwartalnik Historyczny Gruzji, Towarzystwo Historyczne Gruzji, tom.  86 N O  12,wiosna 2002( JSTOR  40584640 )
  17. (w) Mark A. Weitz , Wyższy obowiązek: dezercja Georgia wśród wojsk podczas wojny domowej , University of Nebraska Press,2005, 227  s. ( ISBN  978-0-8032-9855-2 , czytaj online )
  18. (w) Mark V. Wetherington , „ Plain Folk's Fight: The Civil War and Reconstruction in Piney Woods Georgia” , Chapel Hill, North Carolina, The University of North Carolina Press,2005
  19. (w) Robert F. Durden , Szarzy i czarni: debata konfederatów to emancypacja , Baton Rouge, Luizjana, Louisiana State University,1875
  20. (w) Howell Cobb , "  List do Jamesa A. Seddona  » ,Styczeń 1865(dostęp 8 marca 2016 )
  21. (w) Andy Hall , „Prawdziwi konfederaci nie wiedzieli o czarnych konfederacjach” (wersja z 8 marca 2016 r. w archiwum internetowym ) , WordPress, na blogu Dead Confederates: A Civil War ,8 stycznia 2015
  22. (w) Hugh Chisholm , Encyclopaedia Britannica , Cambridge University Press,1911, 11 th  ed. ( przeczytaj online [ archiwum z8 marca 2016] )
  23. (w) Kevin Levin , „The Most Pernicious Idea: 150 Years Later” (wersja z 9 stycznia 2015 r. w Internet Archive ) , o pamięci wojny secesyjnej ,7 stycznia 2015
  24. Clarence L. Mohr, O progu wolności: panowie i niewolnicy w wojnie domowej Georgia (wydanie prasowe LSU, 2001), s. 283-284. [1]
  25. (w) Noah Andre Trudeau , Burza południowa: Marsz Shermana do morza , HarperCollins,2008, 704  s. ( ISBN  978-0-06-186010-2 , czytaj online )
  26. (w) Mark V. Wetherington , „ Plain Folk's Fight: The Civil War and Reconstruction in Piney Woods Georgia” , University of North Carolina Press,2005, 400  pkt. ( ISBN  978-0-8078-7704-3 , czytaj online )
  27. Dane o inflacji w USA na podstawie danych Banku Rezerwy Federalnej w Minneapolis Indeks cen konsumpcyjnych (szacunek) 1800- . Ostatnio odwiedzony 16 maja 2020 r.
  28. (w) James M. McPherson , Drawn with the Sword: Refleksje o wojnie secesyjnej: Refleksje o wojnie secesyjnej , Oxford University Press,1996, 272  s. ( ISBN  978-0-19-972783-4 , czytaj online )
  29. (w) Lee Kennett , Marsz przez Gruzję: Historia żołnierzy i cywilów podczas kampanii Shermana , HarperCollins,1995, 432  s. ( ISBN  978-0-06-202899-0 , czytaj online )
  30. (w) Caroline Matheny Dillman , „  Deportacja kobiet z Roswell Mill  ” , w Encyklopedii New Georgia ,8 grudnia 2003 r.(dostęp 30 sierpnia 2013 )
  31. (w) Janice Hume i Amber Roessner , „  Przetrwać Marsz Shermana: prasa, pamięć publiczna i mitologia zbawienia Gruzji  ” , kwartalnik Dziennikarstwo i komunikacja masowa , Stowarzyszenie Edukacji w Dziennikarstwie i Komunikacji Masowej, tom.  86, n o  1,Marzec 2009, s.  119-137 ( DOI  10.1177 / 107769900908600108 , czytaj online )
  32. (w) „  AKTY I REZOLUCJE WALNEGO ZGROMADZENIA PAŃSTWA GRUZJA 1935  ” [doc] , Georgia Legislative Documents,28 marca 1935(dostęp 30 sierpnia 2013 )
  33. (w) Jim Miles , Miejsca wojny secesyjnej w Gruzji , Thomas Nelson Incorporated,2001( ISBN  978-1-55853-904-4 , czytaj online )

Dalsza lektura

Źródła podstawowe

Linki zewnętrzne