| Granica między Grecją a Turcją | |
| Charakterystyka | |
|---|---|
| Ograniczenia |
Grecja Turcja |
| Długość całkowita | co najmniej 206 km |
| Cechy szczególne | Granica lądowa wynosi 206 km, ale długość morska jest sporna |
| Historyczny | |
| kreacja | 1832 |
| Bieżący utwór | 1947 |
Granica pomiędzy Grecją i Turcją następujące trzy rodzaje tras: w Tracji , trasa rzeka (w dwóch sekcjach) wzdłuż Maricy i krótka droga lądową do „trójkąta Karaağaç ” (część terytorium na prawym brzegu rzeki. rzeka przed Edirne ) i na Morzu Egejskim długa i bardzo kręta droga morska ze względu na dużą liczbę greckich wysp , z których niektóre znajdują się bardzo blisko wybrzeża Anatolii .
Aż do wojen bałkańskich , do królestwa Grecji , niezależnych od 1832 roku , miał tylko granicę lądową z Imperium Osmańskiego , w Epiru i Tesalii , od Arta do Vólos , te dwa miasta są na terytorium osmańskiego. Pierwszą modyfikację przeszła w 1881 r. podczas konferencji w Konstantynopolu, po Kongresie Berlińskim po wojnie rosyjsko-tureckiej w latach 1877-1878 : Grecja zdobyła większość Tesalii . Nowa granica przekroczyła południe Janiny i Olimpu .
Po wojnach bałkańskich Grecja nie miała już granicy lądowej z Imperium Osmańskim, od którego została oddzielona przez Bułgarię. Po I wojnie światowej , gdy traktaty Neuilly (z Bułgarii) i Sèvres (z Imperium Osmańskim), uczynił go znaleźć jeden, z jednej strony na „linii Tchataldja ”, 70 km. Na zachód od Konstantynopola , a na z drugiej strony w Ionii , w okolicach Smyrny w Azji Mniejszej .
Klęska w wojnie z Turcją, która nastąpiła, definitywnie ustaliła granicę lądową na mocy traktatu w Lozannie z 1923 r. , podążając biegiem Maritsy z trójpunktu przegrupowującego granice grecko-bułgarskie i turecko-bułgarskie , położonej na rzecznej wyspie otoczaków przed turecką miejscowością Kapıkule , na północny wschód od Edirne .
Poddanie się Dodekanezu przez Włochy w 1947 r. definitywnie ustaliło granicę morską, z wyjątkiem dwóch niezamieszkałych wysepek Imia, które Turcja twierdzi i kilkakrotnie próbowała zająć. Granica wód terytorialnych 12 mil morskich zgodnie z konwencją z Montego Bay (nie ratyfikowaną przez Turcję, która uważa się za pokrzywdzoną tymi przepisami) została wyznaczona przez Grecję na 6 mil morskich pod naciskiem tureckich zagrożeń militarnych w przypadku stosowania konwencji .
Evros jest uważany przez armię grecką jako głównego obronie naturalnego przeciwko Turcji. Jednak ten ostatni uzyskał podczas traktatu w Lozannie „trójkąt Karaağaç ” na prawym brzegu Ewrosu na poziomie Edirne . Greccy wojskowi obawiają się, że to małe terytorium zostanie wykorzystane przez Turków do masowych oddziałów w celu ataku na Grecję. Konfiguracja przybrzeżnej równiny Evros sprzyja ewentualnemu posuwaniu się naprzód wrogich wojsk lądowych. Jedno z rozwiązań polega więc na zbudowaniu potężnej floty, która pokryje tę przybrzeżną równinę. Ta marynarka wojenna jest tym ważniejsza, że pozostała część granicy z Turcją jest morska.
Bliskość granic z Turcją i komunistyczną Bułgarią skłoniła do końca lat 90. władze greckie do oddania pod administrację wojskową niektórych bułgarskojęzycznych i tureckojęzycznych wiosek o nazwie Ewros , zamieszkałych przez mniejszość bułgarskojęzyczną wiary muzułmańskiej : Pomaques . Tak długo, jak trwała zimna wojna , reżim ten nazywał po grecku επιτηρούμενη ζώνη , epitirúmeni zóni „strefą nadzorowaną”, w rzeczywistości podporządkowywał prawo zwyczajowe zainteresowanych mieszkańców wsi i administrację cywilną władzom wojskowym w całym szeregu obszarów. zamieszkania, obywatelstwa, ruchu, posiadania nieruchomości). Dostęp do tego obszaru był zabroniony osobom postronnym, chyba że greckie Ministerstwo Obrony wydało specjalne zezwolenie.
Główne lądowe posterunki graniczne położone wzdłuż Maricy, między Turcją ( prowincja Edirne ) a Grecją ( nazwa Evros ) to: