| Narodziny |
14 lutego 1898 r. Warna ( Bułgaria ) |
|---|---|
| Śmierć |
8 lutego 1974 r. Pasadena ( Stany Zjednoczone ) |
| Narodowość | szwajcarski |
| Obszary | Astronomia |
| Instytucje |
Szwajcarski Federalny Instytut Technologiczny w Zurychu Kalifornijski Instytut Technologiczny |
| Znany z | Ciemna materia , Supernowa ... |
| Nagrody |
Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego Prezydencki Medal Wolności 1949 Nazwa asteroidy (1803) Zwicky (1967) |
Fritz Zwicky to amerykańsko - szwajcarski astrofizyk urodzony w dniu14 lutego 1898 r.w Warnie w Bułgarii i zmarł dnia8 lutego 1974 r.w Pasadenie w Stanach Zjednoczonych. Znany jest ze swoich czasem błyskotliwych, czasem ekscentrycznych pomysłów, ale także jako największy odkrywca supernowych . Był genialnym astrofizykiem, przez jednych podziwiany za swoje pomysły, a przez innych nienawidzony za okropny charakter, zwłaszcza przez studentów, których terroryzował. Niewielu astrofizyków pozostawił obojętnych. W 1972 roku został wyróżniony na złotym medalem Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego . Planetoida (1803) Zwicky została nazwana na jego cześć w 1967 roku przez Paula Dziczy .
Fritz Zwicky urodził się ze szwajcarskiego ojca mieszkającego w Warnie ( Bułgaria ) i matki czeskiego pochodzenia . W wieku 6 lat został wysłany do dziadków w Mollis ( kanton Glarus , Szwajcaria ), gdzie spędził resztę dzieciństwa. Kontynuował studia w ETH Zurich , gdzie w 1922 uzyskał doktorat z fizyki . W 1925 roku dołączył do Caltech w Pasadenie ( Kalifornia , Stany Zjednoczone ), gdzie uczył fizyki teoretycznej i astrofizyki od 1929 do 1968 roku .
Po studiach Zwicky szybko zainteresował się astronomią , zwłaszcza nowymi .
W 1936 Zwicky pracował na Mount Palomar za pomocą specjalnego, szerokokątnego teleskopu fotograficznego. Odkrywa kilka supernowych, które zostaną przeanalizowane przez Waltera Baade z Mount Wilson .
To on wprowadził wraz z niemieckim astronomem Walterem Baade termin supernowe i zasugerował, że mogą one tworzyć gwiazdy neutronowe (których przewiduje istnienie) i emitować promienie kosmiczne . Aby poprzeć swoją hipotezę, wyrusza na polowanie na supernowe i odkrywa ich łącznie 120 (i jeszcze jedną, SN 1963J (pl) wraz z Paulem Wildem ) w okresie 52 lat (od SN 1921B (pl) do SN 1973K ( pl) ), rekord, który odbędzie 36 lat zanim zostanie przekroczony w 2009 roku przez astronoma amatora Tom Boles , który w 2013 roku w jego 152 -tego odkrycia.
Kiedy Lemaître i Hubble wyjaśniają przesunięcie ku czerwieni światła pochodzącego z galaktyk poza Drogą Mleczną jako efekt Dopplera-Fizeau spowodowany rozszerzaniem się wszechświata, Zwicky uważa, że związane z tym prędkości są zbyt duże. Jako alternatywną teorię wyjaśniającą to zjawisko, błędnie spekuluje, że przesunięcie to wynika raczej z utraty energii fotonów przemierzających ogromne odległości między galaktykami.
Zwicky jest więc kojarzony z hipotezą zmęczonego światła , wyrażeniem ukutym przez Richarda Tolmana w 1929 roku , który zakłada, że fotony są prawdopodobnie spowalniane przez pole sił grawitacyjnych przecinanych obszarów. Zwicky zaproponował wykorzystanie równań ogólnej teorii względności do udowodnienia słuszności swojej teorii, co Albert Einstein na próżno próbował zrobić. Został on ostatecznie opuszczony, gdy odkrycie promieniowania kopalnych , przez Arno Penzias i Robert Woodrow Wilson w 1965 roku , przewidywane przez Big Bang teorii .
W 1929 roku, po odkryciu Paula Diraca , Zwicky badał antymaterię w Mount Palomar , szukając śladów energii rozpadu materii/antymaterii w galaktyce.
W 1933 roku jako pierwszy zasugerował obecność niewidzialnej materii między galaktykami , po obserwacjach siedmiu z nich w gromadzie Warkocza w obserwatorium Mount Wilson , ale nie przekonał swoich kolegów do wagi swojego odkrycia, co zostanie zapomniany na prawie czterdzieści lat. Istnienie ciemnej materii zostanie ponownie zaproponowane w 1970 roku przez Verę Rubin i Kenta Forda na podstawie bardziej solidnych obserwacji.
Jego niekonwencjonalny duch rodzi ekstrawaganckie pomysły. W 1948 roku zaproponował, aby inne planety nadawały się do zamieszkania poprzez modyfikację ich orbity wokół Słońca w celu dostosowania temperatury na ich powierzchni. W latach 60. wyobrażał sobie zmianę reakcji syntezy jądrowej Słońca poprzez bombardowanie jej cząsteczkami z Ziemi. Celem byłaby zmiana toru ruchu Słońca i jednocześnie całego Układu Słonecznego . W ten sposób możliwe byłoby podróżowanie do innych gwiazd, takich jak sąsiednia gwiazda Alfa Centauri na przestrzeni 2500 lat, pisze.
Krótko po II wojnie światowej pracował w Aerojet przy niemieckich rakietach V2 i tym samym przyczynił się w 1957 roku do wysłania w kosmos pierwszego pocisku (wykonanego przez człowieka) z Ziemi, który definitywnie uniknął ziemskiej grawitacji .
Fritz Zwicky jest wynalazcą analizy morfologicznej (w) metodzie myślenia poszukiwania rozwiązania problemu poprzez wypróbowanie wszystkich możliwych kombinacji w macierzy zwanej „skrzynią morfologiczną”. Metoda ta pozwala zatem, poprzez kojarzenie wyrażeń morfologicznej skrzynki, prowadzić do kompletnie szalonych kombinacji, które jednak karmią kreatywność umysłu i mogą w końcu przynieść ciekawy pomysł. Na przykład, łącząc "Słońce" i "podróż kosmiczną", Zwicky pomyślał o poruszaniu Układu Słonecznego poprzez bombardowanie Słońca cząsteczkami (patrz wyżej).
On jest autorem katalogu galaktyk i gromad galaktyk ( katalogu galaktyk i gromad galaktyk , CGCG) opublikował pod koniec swego życia ( 1961 - 68 ), zawierający 9134 gromadę galaktyk .
Postać słynąca z trudnego charakteru, Zwicky'emu nie brakowało odwagi. Kuliste dranie ( „Wady sferyczne” ), więc nadał swoim kolegom przydomek Mount Wilson. Dlaczego kulisty? Ponieważ byli bękartami ( "idiotami" ), niezależnie od tego, z której strony na nich nie spojrzałeś... To było określenie, którego często używał.
Podczas konferencji nie wahał się przerywać swoim kolegom, aby poinformować ich, że pytania, które poruszyli w swoim wystąpieniu, zostały już rozwiązane przez niego.
Zwicky był gotów próbować wszelkiego rodzaju rozwiązań problemu, nawet najbardziej barokowego. Podczas obserwacji na Mount Wilson, zaniepokojony turbulencjami powietrza, poprosił swojego asystenta o strzelenie w strefę powietrza pistoletem w nadziei, że kula rozproszy turbulencje (eksperyment się nie powiódł).
