Françoise-Augustine Duval d'Eprémesnil

Françoise-Augustine d'Eprémesnil Obraz w Infobox. Portret autorstwa Jean-Baptiste Perronneau , 1778 Biografia
Narodziny 31 marca 1749
Saint-Denis z Île Bourbon
Śmierć 17 czerwca 1794
Paryż
Imię urodzenia Françoise-Augustine Sentuary
Narodowość Francuski
Tata Jean Sentuary
Rodzeństwo Michelle de Bonneuil
Marie-Catherine Sentuary
Małżonkowie Jacques de Thilorier ( d ) (de1768 w 1783)
Jean-Jacques Duval d'Eprémesnil (z1786 w 1794)

Françoise-Augustine Sentuary , urodzona w Saint-Denis na wyspie Île Bourbon dnia31 marca 1749, poślubił Jean-Jacques Duval d'Eprémesnil i został stracony w Paryżu dnia17 czerwca 1794jako „wspólnik” barona de Batza .

M me Thilorier

Urodzona na Île Bourbon, ale wychowana przez ciotkę w Bordeaux , najmłodsza z trzech sióstr Sentuary była, według hrabiego d'Espinchala , „ładna do malowania” . Jego rysy są znane z pasteli, które trafiły do kolekcji Cognacq-Jay w 1912 roku , dziś w muzeum o tej samej nazwie. Elisabeth Vigée Le Brun , która znał ją bardzo dobrze, wspomina, że ​​spotkała admirała Johna Paula Jonesa w jej domu. Przez pewien czas wierzono więc, że jest tajemniczą „  M me  T…”, korespondentką słynnego Amerykanki, ale będzie to niejaki Aimée de Thélisson. W każdym razie, teraz Franciszka Augustyn Sentuary M me  Thilorier przez małżeństwo w 1768 r. Z Jacques de Thilorier (1742-1783), radcą parlamentu Bordeaux od 1765 do 1778 i mistrzem próśb 28.08.1776, była bardzo wolną młodą kobietą. Śpiewali go poeci kreolscy iz pewnością pod nazwą „Eléonore” był jednym z inspiratorów Eléonore w erotycznych wierszach rycerza Evariste de Parny . Wraz ze swoimi dwiema siostrami, M me  Testart, żoną kupca z Bordeaux i kochanką Antoine Bertina, i Michelle de Bonneuil , należała do małego kręgu poetów-oficerów znanych jako de la Caserne w Marly. Razem ze swoimi dwiema siostrami należała do grupy kołysanek finansisty Nicolasa Beaujona , co trafiło na pierwsze strony gazet w prowincji, ponieważ w Paryżu, za Ludwika XVI, libertynizm był regułą, a nie wyjątkiem. Wcześniej miała również kontakt z ministrem Clugnym de Nuits , generalnym kontrolerem finansów i mówi się, że pomogła w ten sposób sfinansować opiekę nad swoim mężem. Ta potworna historia, która pojawiła się ponownie w kronikach czasów rewolucji, kiedy potępiono Czerwoną Księgę nadużycia emerytur, głęboko dotknęła młodą kobietę.

M me  of Epremesnil

W 1784 roku M me  Thilorier była wdową z dwiema córkami, z których jedna poślubiła później barona de Batza , jego długoletniego przyjaciela. Wciąż tak ładna, jak ujawnia jej portret namalowany w 1778 roku przez Elisabeth Vigée Le Brun , najpierw miała romans - według Chamforta  - a następnie poślubiła w 1786 roku Jean-Jacques'a Duvala d'Eprémesnila, który prowadził jej karierę w chaotycznej polityce. Podobnie jak on należała do kręgu wtajemniczonych mesmeryzmu , znała Cagliostro , weszła do tzw. Egipskiej loży mieszanej, którą stworzył z d'Eprémesnilem, bardzo się obnażała, bo wszystkie przedsięwzięcia jej męża budziły skandal i kontrowersje. Kiedy ten ostatni został zesłany na wyspy Sainte-Marguerite za sprzeciwianie się władzy królewskiej, M me  z Epremesnil wysłał na jego korzyść listy i prośby i chociaż był w kilku miesiącach ciąży, udał się do niego na południe. Kiedy d'Eprémesnil został wydany wSierpień 1788, podzieliła się pochwałami i aklamacją w drodze powrotnej do Paryża, zwłaszcza do Lyonu, a potem urodziła syna w Moulins. W Paryżu została wkrótce zacytowana w sprawie, która trafiła na pierwsze strony gazet, w sprawie hrabiego Kersalaun, bretońskiego dżentelmena, który sprzeciwił się reformom Loménie de Brienne , którego broniła z wielką zaciekłością. Otrzymała wizę od lettre de cachet, ale jej przyjaciele - zwłaszcza baron Jean-Pierre de Batz , senior barona de Breteuil  - interweniowali na jej korzyść. Kilka miesięcy przed spotkaniem stanów generalnych Jean-Jacques Duval d'Eprémesnil , który miał znaczący wpływ w parlamencie Paryża , został poddany przeciwstawnej presji zwolenników głosowania rozkazowego lub głową. Hrabia Ferrand , zwolennik monarchii absolutnej, skrytykował M oceniają mnie  z Epremesnil się pod silnym wpływem męża, w ostatniej chwili na rzecz głosowania przez głowę: „Było to, jak powiedział, coraz bardziej sporządzone przez jego żonę, intrygujące, ambitny, obdarzony wszelkiego rodzaju intrygami, szczególnie uwodzenia, którym go śmiertelnie wykorzystywała. To do niej zwrócili się rewolucjoniści parlamentu, kiedy obawiali się, że jej mąż im ucieknie ” .

Salon kontrrewolucyjny

M me  Thilorier, a następnie Epremesnil, która nadal pozostawała w Paryżu w małej rezydencji z pięknym ogrodem, przy rue Bertin Poirée parafii Saint-Germain l'Auxerrois, była eleganckim salonem, w którym gościła głównie artystów, a zwłaszcza muzyków. Grétry , Gossec , Daniel Steibelt , Hermann , Benedetto Ferrari, Antoinette Saint-Huberty , Marie de Grandmaison i wielu innych muzyków i piosenkarzy przyjęli w jej domu. wystawiano tam sztukę Le Réveil d'Épiménide, inspirowaną aresztowaniem męża w 1788 r. Od 1789 do 1791 salon ten stał się jednym z najważniejszych salonów politycznych, skupiając najbardziej radykalną i zbuntowaną opozycję parlamentarną, ten, który powstał wokół ojca Jean-Sifreina Maury'ego , Jacquesa Antoine Marie de Cazalèsa i d'Eprémesnila. Wszystkie „pokręcone ciosy” zadane przez to słynne trio i innych posłów, zdecydowanych systematycznie utrudniać prace parlamentarne, wymyślono przy rue Bertin-Poirée. Tam ponownie usiłowała uciec rodzina królewska, a także tak zwani Rycerze Dnia Sztyletu. W salonie M me  z Epremesnil przed opuszczeniem Szwajcarii przebywał d'Antraigues , markiz de Beauharnais, a także baron Malouet i hrabia Montlosier, którzy opowiadają o swoich wspomnieniach. Nocne przyjścia i wyjścia wzbudziły podejrzenia, a różne komitety nadzoru otrzymały doniesienia. Wkrótce M me  z Epremesnil został wyszydzony w gazetach Antoine'a Josepha Gorsasa czy Camille Desmoulinsa i zażartował ze swojego dawnego związku z Jeanem Etienne Bernardem Clugnym Nights . Grupa buntowników chciała iść i spalić dom znienawidzonego posła. Ktoś zatrzymał ich i powiedział: „Co zamierzasz zrobić? spalić dom d'Eprémesnila? Nie myśl o tym, to poręczenie kredytu architekta, który zbudował hotel. Masz zamiar rozbić meble? Cena jest mi nadal winna. Czy wyrządzisz żonie krzywdę męża? Ale po co trapić tę panią? Czy to nie należy do wszystkich? "

Gwałtowność reakcji na prowokacje d'Eprémesnila dotarła do jego żony. Ostatnie doniesienie odnosi się do przyjęcia na rue Neuve-Sainte-Catherine, rozpoczynającego sięLipiec 1793, przekazany przez jego siostrę Michelle de Bonneuil , podczas którego radowaliby się z odwrócenia wojsk republikańskich i tańczyliby m.in.z Charlesem-Nicolasem Osselinem , członkiem Ogólnego Komitetu Bezpieczeństwa i Michelem de Laumur , byłym gubernatorem z Pondicherry , zięć bankiera Monnerona , jednego ze zwolenników ruchu hebertistycznego. W samym środku lata 1793 roku zdecydowała się przenieść na emeryturę do Normandii. Jej mąż, a następnie baron de Batz , dołączył do niej na krótko przed uchwaleniem ustawy o podejrzanych (17 września 1793). Michelle de Bonneuil została wkrótce potem aresztowana, wysłana do Sainte-Pélagie , a d'Eprémesnil i Batz byli poszukiwani w Le Havre i jego regionie. Jean-Jacques Duval d'Eprémesnil najpierw ukrył się w swoim zamku w wiosce Rouelles , przy wyjściu z Le Havre, a następnie zanurzył się w głębokie krajobrazy w swoim drugim zamku położonym w wiosce Maréfosse, niedaleko Saint-Romain-de- Colbosc . Jego żona była dla niego wzorem, dzieląc jego życie jako wyjęty spod prawa. Kiedy Jean-Jacques Duval d'Eprémesnil został aresztowany, postanowiła pojechać za nim do Paryża, nie będąc do tego zobowiązana, ale kiedy przybyła do komitetu sekcji , gdzie musiała podstemplować paszport, została również aresztowana i uwięziona z najmłodszą córką w więzieniu des Anglaises .

W dniu 26 Prairial Rok II The Convention , przez ciało Bertrand Barère de Vieuzac de Vieuzac , postanowił mieć „rodzinę Eprémesnil” próbował ze wspólników rzekomego spisku obcych jak to było niewolniczo przedstawiony do Konwencji o. Élie Lacoste , który - podobnie jak Fouquier-Tinville - był pod rozkazami Barère de Vieuzac, Collot d'Herbois i Billaud-Varenne , trzech inicjatorów tej polityczno-policyjnej afery.

Więziona w angielskim więzieniu, do którego dołączył jej mąż, zanim została wezwana do Sądu Rewolucyjnego i skazana, została zatrzymana wraz z jego córką z pierwszego małżeństwa z Thilorierem, a także z jego siostrą, M me  Bonneuil, która dołączyła do niego od czasu św. Pelagia. Minęły dwa miesiące, kiedy16 czerwca, więźniowie widzieli wóz pojawiający się na dziedzińcu. Wykonano wezwanie. Jeanne de Sainte-Amaranthe , Émilie de Sartines, jej córka i jej szesnastoletni syn Louis, zostali wezwani jako pierwsi, a następnie bankier Théodore Jauge , Marie de Grandmaison , była piosenkarka Włochów pod imieniem " Mlle Burette młodsza ”i wreszcie M me  d'Eprémesnil. Córka tego ostatniego, Désirée Thilorier i jej siostra Michelle de Bonneuil, która spodziewała się najgorszego, nie zostały nazwane. Wszyscy zostali wysłani do Sainte-Pélagie, gdzie Komitet Bezpieczeństwa Ogólnego zaplanował zgromadzenie tzw. „Spisku zagranicznego”. Zebraliśmy w tym samym więzieniu, a nawet w tej samej celi, wszystkich, którzy musieliby odpowiedzieć za to samo oskarżenie o czynny udział w tym spisku i udowodniony współudział między jednym a drugim. Technika gromadzenia ludzi w tym samym więzieniu - w tym przypadku Sainte-Pélagie, potem więzieniu Angielek - aby „udowodnić” wtedy, że się znały, była już opracowana.

W Sądu Rewolucyjnego , M mnie  z Epremesnil pojawił się z kilkudziesięciu oskarżonych, w większości nieznanych do siebie. Rozpoznała stoiska M me Griois, siostrę malarza Vincenta i kilku mężczyzn, którzy kiedyś bywali w arystokratycznych salonach. Wszyscy zostali skazani na śmierć po dwudziestu minutach pośpiesznego procesu, podczas którego po prostu wymienili swoje nazwiska i poprosili ich o odpowiedź na jedno pytanie, twierdząc lub nie. Przekonani, że wzięli udział w wielkim spisku, będąc mniej lub bardziej wspólnikami Cécile Renault i Henri Admirat, główni oskarżeni tej ogromnej „grupy”, którą wymyślił Barère de Vieuzac, aby nadać „rojalistyczną” twarz tym, których twierdził, że są wspólnicy „obcego spisku” - którzy w rzeczywistości byli gdzie indziej - tego dnia pięćdziesięciu czterech skazano na ścięcie w ciągu dnia. Egzekucja odbyła się na Place du Trône Reversé , przy barierze Vincennes , dość daleko od Conciergerie . W ostatniej chwili zaplanowano, że ofiary zostaną okryte czerwonym lnianym kitlem, tradycyjnie przeznaczonym dla ojcobójców. Pomiędzy przygotowaniami - czasem potrzebnym na znalezienie płótna i odzienie nieszczęsnych ludzi, którzy protestowali, związanie ich za plecami, wypełnienie siedmiu wozów - i nieskończony czas potrzebny na pokonanie całego Marais i Faubourg Saint-Antoine , upał, minęły ponad trzy godziny. Ta egzekucja, by przeczytać niektóre raporty, była koszmarem.

Uwagi

  1. Wśród nich Bertin, Parny, Michel de Cubières, Théodore de Marsan itp.
  2. Patrz O. Blanc , Madame de Bonneuil, dzielna kobieta i tajny agent , Paryż, Laffont, 1987.
  3. Ta historia jest potwierdzona aktami notarialnymi przekazanymi między zainteresowanymi stronami oraz dokumentami księcia François-Xavier de Saxe .
  4. „  Historia Trybunału Rewolucyjnego w Paryżu. IV strony od 255 do 261  "

Publikacje

Bibliografia

Linki zewnętrzne