Francois de Créquy

Francuski generał oficer 7 etoiles.svg François de Créquy
markiza z marines
Francois de Créquy
Przezwisko Marszałek de Créquy
Narodziny 1625
Śmierć 3 lutego 1687(w wieku 62 lat)
w Paryżu
Pochodzenie Francuski
Wierność Królestwo Francji
Uzbrojony Piechota
Godność państwa Marszałek Francji
Konflikty Wojna trzydziestoletnia Wojna
holenderska
Rodzina Rodzina Créquy
Godło

François de Blanchefort de Créquy de Bonne , markiz de Marines , znany jako „Marchal de Créquy”, marszałek Francji , właściciel Château de Marines (ur. 1625 - zm.3 lutego 1687w Paryżu ), był wojownikiem za panowania Ludwika XIV . To pokazuje, w wielu kampaniach wojskowych, które oznaczyć XVII th  century z wojny trzydziestoletniej .

Biografia

Pochodzenie i rodzina

Urodził się w rodzinie Blanchefort, zastąpił créquy szlachetny randki rodzina z powrotem do X th  wieku dla Créquy gałęzi i XIII th  century do oddziału Blanchefort, dziedziczka wielkiej tradycji wojskowej, Francis jest Créquy najmłodszy syn Karola de Blanchefort, (zmarł w 1630), gdy żył, lord Créquy i Canaples oraz Anne Grimoard du Roure.

Jest także małym synem Karola I st (Blanchefort) Créquy (1573-1638), synem Lesdiguieres . Jego starszy brat, Karol III de (Blanchefort) Créquy (1624-1687), książę Poix , był przyjacielem Ludwika XIV i jego ambasadorem. Jego drugi brat, Alphonse de (Blanchefort) Créquy , hrabia Kanapów , został księciem Lesdiguières i parem Francji.

Kariera wojskowa

François de (Blanchefort) Créquy został zauważony, bardzo młody, podczas wojny trzydziestoletniej, że w wieku zaledwie dwudziestu sześciu lat został mianowany marszałkiem obozu , a przed trzydziestką został generałem-porucznikiem .

Uważany jest za jeden z najbardziej błyskotliwych młodych oficerów i zdobył przychylność króla Ludwika XIV przez jego lojalności wobec Trybunału w drugim Frondy ( 1652 - 1653 ).

Kontynuował karierę w wojnach we Flandrii i Katalonii, i ponownie wyróżnił się zwycięstwami nad hrabią de Marsin ( 1667 ) i księciem de Ligne .

W 1668 r. został wyniesiony do godności marszałka Francji w 1668 r .

W 1670 zdobył Lotaryngię . Ponieważ nie chciał służyć pod rozkazami Turenne , która właśnie została mianowana przez Ludwika XIV kapitana generalnego , został zhańbiony.

W 1675 , po śmierci Turenne i wycofaniu się Condé , powrócił do służby jako dowódca Armii Renu ( wojna holenderska ). WSierpień 1675zostaje pobity przez Karola Lotaryńskiego w Consarbrück i Philippsbourg .

W wrzesień 1675, pozwala się zamknąć w Trewirze, gdzie zostaje wzięty do niewoli. WPaździernik 1676zdobywa miasto Bouillon , a rok później mści się na księciu Lotaryngii w bitwie pod Kokersbergiem (Październik 1677), przed zajęciem Fryburga (Listopad 1677).

W lipiec 1678został wysłany do bezpiecznych walkach Alzacji i elektor brandenburski , Fryderyk Wilhelm I st Wielki , który kończy się trzeci Dutch War ( 1672 - 1678 ).

Kierował kwaterą główną Luksemburga , w asyście znakomitego Vaubana , następnie zajął miasto4 czerwca 1684 r, pozwalając Ludwikowi XIV zaanektować go tymczasowo i udać się tam ze swoją nową żoną, markizą de Maintenon .

Pogrzeb

Zmarł w swoim hotelu przy rue Saint-Nicaise w Paryżu, dnia 3 lutego 1687został pochowany w kościele jakobinów-Saint-Honoré , w kaplicy wybudowanej przez wdowę, gdzie znajdowało się jego mauzoleum, zaprojektowane i zaprojektowane przez Charlesa Le Bruna  ; w reżyserii Antoine'a Coysevoxa , Jeana Joly'ego i Nicolasa Coustou .

Antoine Coysevox wykonał posąg marszałka, przedstawiający modlącego się i opartego na łokciach. Jean Joly i Nicolas Coustou wykonali resztę posągów, w szczególności alegoryczne posągi Religii i Worth, przedstawiane w pozycji siedzącej i cierpiącej. Kompozycja ta zwieńczyła płaskorzeźbę przedstawiającą bitwę pod Kochersbergiem , w której zwyciężył marszałek. Została ukoronowana przez dwa anioły, noszące herb rodu Créquy .

Kiedy kościół został zajęty w 1791 r. przez Klub Jakobinów , zanim został zniszczony, to piękne mauzoleum, którego wygląd znany jest tylko z rycin, zostało rozebrane (wraz z mauzoleum malarza Pierre'a Mignarda ).

Po pobycie w Muzeum Zabytków Francuskich , jedynie popiersie Maréchala de Créquy zostało ponownie zmontowane w 1819 roku w kościele Saint-Roch , w kaplicy rzeźb , gdzie jest nadal widoczne, wraz z częścią mauzoleum jego brata, Duc de Créquy (wykonany przez Simon Hurtrelle i Pierre Mazeline ), z kaplicy klasztoru Capucines na placu Vendôme .

Małżeństwo i potomkowie

François de (Blanchefort) Créquy ożenił się z Katarzyną de Rougé , córką Jacques de Rougé , markiza du Plessis-Bellière, generała porucznika armii królewskich, i Suzanne de Bruc. Zmarła w 1713 r. po synach i wnuczkach. Ponieważ przeżyła wszystkich swoich potomków, odziedziczyła po mężu majątek Moreuila , który pozostawiła swemu wnuczkowi Ludwikowi de Rougé, markizowi Plessis-Bellière.

Ze związku między François de (Blanchefort) Créquy i Catherine de Rougé urodziło się dwoje dzieci:

Uwagi i referencje

  1. Napisane również Créqui
  2. „  Les Créquy-Blanchefort  ” , o René Lesage
  3. "  Portret Maréchala de Créquy  " , o René Lesage
  4. „Zdjęcia  HD pomnika Pierre’a Mignarda w kościele Saint-Roch  ” , na eutouring.com (dostęp 24 grudnia 2020 r. )
  5. Alexandre Maral & Valérie Carpentier-Vanhaverbeke, Antoine Coysevox Rzeźbiarz Grand Siècle , Paryż, Arthena,2020, 579  s. ( ISBN  978-2-903239-66-4 ) , s.  231-233 i 494
  6. „  Fotografie HD popiersia François de Créquy, wewnątrz kościoła Saint-Roch  ” , na eutouring.com (dostęp 24 grudnia 2020 r. )
  7. „Zdjęcia  HD pomnika Karola, księcia Créquy, wewnątrz kościoła Saint-Roch  ” , na eutouring.com (dostęp 24 grudnia 2020 r. )

Zobacz również

Źródła i bibliografia

Powiązane artykuły