| Francois Bachelot | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Poseł francuski | |
| 2 kwietnia 1986 - 14 maja 1988 ( 2 lata, 1 miesiąc i 12 dni ) |
|
| Wybór | 16 marca 1986 |
| Okręg wyborczy | Seine-Saint-Denis |
| Legislatura | VIII th ( piąta republika ) |
| Grupa polityczna | FN-RN |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 19 kwietnia 1940 |
| Miejsce urodzenia | Le Mans ( Francja ) |
| Data śmierci | 14 czerwca 2019 r |
| Miejsce śmierci | Saint-Cloud ( Francja ) |
| Narodowość | Francuski |
| Partia polityczna |
RPR (do 1985) FN (1985-1988) CNI (1989-1990) |
| Małżonka | Yann Piat |
| Zawód | Radioterapeuta |
François Bachelot , urodzony dnia19 kwietnia 1940w Le Mans ( Sarthe ) i zmarł dalej14 czerwca 2019 rw Saint-Cloud ( Hauts-de-Seine ) jest francuskim politykiem , z zawodu radioterapeutą .
Praktykuje w ośrodku onkologicznym Saint-Cloud . Był sekretarzem generalnym, a następnie delegatem generalnym Stałego Zgromadzenia izb wolnych zawodów, w latach 1977 - 1983, przewodniczącym izby wolnych zawodów Hauts-de-Seine .
W polityce najpierw wstąpił do RPR . W 1981 r. Brał udział w powstaniu Solidarności i Obrony Wolności (SDL), ruchu powstałego w ramach Służby Akcji Obywatelskiej , konkurenta Ruchu Inicjatywy i Wolności (MIL), w skład którego wchodzą Alain Juppé , Jacques Toubon , Yvon Bourges i Jacques Médecin dla RPR, Alice Saunier-Seïté i Jacques Dominati z UDF, a także członkowie tych partii, bardziej zaznaczeni po prawej stronie, którzy często dołączają do Frontu Narodowego .
Podobnie jak wielu innych notabli ekonomicznych i / lub politycznych ( Bruno Chauvierre , Pascal Arrighi , Charles de Chambrun , Michel de Rostolan , Olivier d'Ormesson , Jean Roussel , Jacques Vaysse-Tempé, Pierre Descaves , Guy Le Jaouen ), François Bachelot dołączył do National Front w połowie lat osiemdziesiątych i poprowadził skrajnie prawicową listę do wyborów parlamentarnych w marcu 1986 roku w Seine-Saint-Denis , które uzyskały 14,52% oddanych głosów i dwóch posłów.
Na początku listopada 1987 r. François Bachelot zastąpił Oliviera d'Ormessona - który zrezygnował po wypowiedzi Jean-Marie Le Pena na temat komór gazowych - w biurze politycznym FN, potwierdzając jego ambicje zostania sekretarzem generalnym partii „skrajnej prawicy.
Przed wyborami prezydenckimi w 1988 roku prowadził kampanię Jean-Marie Le Pena w Paryżu. Podczas czerwcowych wyborów parlamentarnych zaprezentował się w okręgu Aulnay-sous-Bois i uzyskał 16,6% głosów oddanych w pierwszej turze, co jest wynikiem wysokim jak na kandydata z FN, ale niewystarczającym do obecności w drugiej turze.
Kiedy Jean-Marie Le Pen we wrześniu 1988 r. Napisał kalambur na temat Michela Durafoura : „Panie Durafour-krematorium, dziękuję za to przyjęcie! " , Lekarz prosi prezesa FN o wyjaśnienia, według Le Nouvel Observateur z 2 maja 2002 r . Prezes FN ripostuje: „Trzeba to wiedzieć, jest to potrzebne i zaczniemy od nowa. Byłoby nie do zniesienia, gdybyśmy podporządkowali się jarzmowi żydostwa ” . Następnie kwalifikuje Le Pen jako „niekompetentnego” . Po tym incydencie został wykluczony z Frontu Narodowego.
Wraz z trzynastoma innymi członkami kierownictwa FN, którzy zrezygnowali, dołączył do CNI w październiku 1989 roku . Potem stopniowo odchodził z życia politycznego.
Były towarzysz Yanna Piata , był szwagrem Roselyne Bachelot .