Francois-Raoul Larche

Francois-Raoul Larche

Narodziny	22 października 1860 r Saint-André-de-Cubzac
Śmierć	3 czerwca 1912 r. Paryż
Narodowość	Francuski
Czynność	Rzeźbiarz
Trening	Narodowa Szkoła Sztuk Dekoracyjnych Szkoła Sztuk Pięknych w Paryżu
Mistrz	François Jouffroy , Auguste Dumont , Alexandre Falguière , Jean- Léon Gérôme , Eugène Delaplanche .
Nagrody	II Nagroda Rzymu za rzeźbę w 1886 r.

Podstawowe prace

Apostoł , fontanna Miroir d'eau, Sekwana i jej dopływy

François-Raoul Larche , znany jako Raoul Larche , urodzony w Saint-André-de-Cubzac dnia22 października 1860 rI zmarł w Paryżu ( 15 th arrondissement )3 czerwca 1912 r., jest francuskim rzeźbiarzem .

Jego twórczość reprezentuje styl neobaroku i secesji .

Biografia

Raoul Larche jest synem Guillaume Larche , rzeźbiarza ornamentalnego i stolarza, oraz Teresy Lansade. Jego brat Nicolas-Édouard Larche jest architektem.

Po przejściu przez Państwową Szkołę Sztuk Zdobniczych został przyjęty do Państwowej Szkoły Sztuk Pięknych w Paryżu, gdzie był uczniem François Jouffroy , Auguste Dumont , Alexandre Falguière , Jean-Léon Gérôme i Eugène Delaplanche .

Zaczął w Salonie Artystów Francuskich w 1884 i wystawiał bardzo regularnie do 1911. W 1886 zdobył drugie Grand Prix ​​de Rome za rzeźbę. W tym roku przedmiotem konkursu był Tobiasz wyjmujący rybę z wody .

Otrzymał medal III klasy w 1890, medal I klasy w 1893, złoty medal na Wystawie Światowej w 1900 i medal honorowy w 1910.

François-Raoul Larche jest jednym z wielu artystów, na których wpływ miała amerykańska tancerka Loïe Fuller  : lampa z 1901 roku inspirowana tancerzem, dzięki swojej sugestywnej sile, zalicza go do grona rzeźbiarzy, którzy zerwali ze sztuką akademicką i zapewniły mu wielki rozgłos. Powstaje w ten sposób wiele dzieł sztuki i przedmiotów dekoracyjnych z brązu i cyny (lampa, wazon, żyrandol, ozdobne kubki itp.), które zostały zredagowane przez odlewnię sztuki Siot-Decauville w Paryżu. Wyprodukował także kilka posągów religijnych, takich jak Joanna d'Arc w kościele Gagny lub Saint-Antoine w kościele Saint-Antoine-des-Quinze-Vingts w Paryżu.

Członek jury Szkoły Sztuk Pięknych w Paryżu i Salonu Artystów Francuskich , w 1904 wstąpił do komitetu Towarzystwa Artystów Francuskich. Został awansowany na oficera Legii Honorowej w dniu16 maja 1910.

Podczas gdy jego studio znajdowało się w n o  6 ulicy Mornay w 4 XX  dzielnicy Paryża , często przebywał w Seine-et-Oise w Coubron , gdzie nadal istnieje jego dom.

3 czerwca 1912 r, zostaje potrącony przez samochód podczas spaceru, na ramieniu przyjaciela, po ulicach Lagny . Transportowane w śpiączce w paryskiej placówki medycznej w N °  60 rue Violet w 15 th dzielnicy Paryża , zmarł tego samego wieczoru. Po ceremonii pogrzebowej w kościele Notre-Dame-d'Auteuil ciało zostało przewiezione do Coubron, gdzie odbył się pogrzeb. Jego grób, znajdujący się na cmentarzu miejskim, wieńczy reprodukcja jednej z jego rzeźb. W parku ratuszowym wzniesiono pamiątkowy pomnik: zdobi go grupa z brązu Les Faunes . Ponadto w gminie Coubron znajduje się kilka innych prac artysty ( Popiersie M me Larche , Éphèbe , Oreste ).

W 1920 Salon des Artistes Français zorganizował retrospektywną wystawę jego prac w Grand Palais w Paryżu.

Wdowa po mężu zaproponowała podarowanie dzieł męża miastu Bordeaux pod warunkiem, że w Musée des Beaux-Arts powstanie sala Raoul-Larche . Ten pokój, otwarty w dniu5 grudnia 1921, został zniesiony na początku lat 30. , okresie, w którym secesja popadła w niełaskę w oczach kuratorów muzealnych.

14 czerwca 1937, wszystkie prace z warsztatu Raoula Larche są wystawione w paryskim hotelu Drouot .

Jego imię nosi plac ratuszowy w Saint-André-de-Cubzac , a także aleja w Coubron i Saint-Médard-en-Jalles .

Prace w zbiorach publicznych

• Fontanna Miroir d'eau, Sekwana i jej dopływy  : monumentalna fontanna w niecce zdobiącej jedno z wejść do Grand Palais , plac Jean-Perrin w Paryżu. Reprezentuje alegoryczną grupę reprezentującą dziewięć rzek: Aube , Loing , Essonne , Yonne , Armançon , Cure , Oise , Marne i Petit Morin . Wystawiony na Salonie 1910 tynk został odznaczony medalem honorowym. Raoul Larche nie żyje przed ostatecznym wykonaniem fontanny, wykonanie według pierwotnego wzoru powierzono Jean-Marie Mengue .
• Dzieciątko Jezus przed lekarzami lub natchnionymi (1890): model gipsowy wystawiony na Salonie w 1890 i na Wystawie Powszechnej w 1900 . Sukces dzieła skłonił Larche do jego publikacji. Dwa brązy pełnej długości posąg zostały wykonane, oraz kilka plastrów przeznaczone dla kościołów, w tym kościoła Saint-Christophe de Coubron . Wersja kamienna jest przechowywana w Muzeum Sztuk Pięknych w Bordeaux  : z tej wersji Manufaktura de Sèvres wyprodukowała kilka wydań w miękkiej paście, kamionce emaliowanej i biszkoptach. W 1901 w Sèvres iw katalogu Siot-Decauville praca nosiła tytuł L'Inspiré . Sèvres oferował je jako statuetkę i popiersie, Siot-Decauville jako popiersie dwuwymiarowe ( wys. 37 i 19  cm ) oraz z trzech materiałów (brąz i złocony miąższ, brąz ze specjalną patyną, cyna). Wersja marmurowego popiersia jest przechowywana w Muzeum Sztuk Pięknych w Calais .
• La Prairie et le Ruisseau (1893): marmurowa grupa o wysokości 1,50  m , przechowywana w Paryżu w Senacie . Szkic z terakoty znajduje się w Paryżu w Musée d'Orsay , kolejna marmurowa wersja z 1902 r. jest przechowywana w Kopenhadze w Ny Carlsberg Glyptotek . Jest też brązowe wydanie Siot-Decauville i wreszcie biszkoptowe wydanie z Manufacture de Sèvres w Narodowym Muzeum Ceramiki .
• Kobieta na delfinie  : biały marmur w rundzie, Musée d'Évreux .
• Les Violettes  : gips wystawiony na Salonie 1899, przechowywany w Paryżu w Musée d'Orsay. Ta praca została zredagowana w brązie przez Siot-Decauville.
• Les Gourmandes  : tynk, 1,50  m , Muzeum Sztuk Pięknych w Bordeaux . Marmurowa grafika w Paryżu w Musée d'Orsay. Grupa marmuru, przejęta przez państwo w 1908 roku, znajduje się dziś w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Paryżu. W 1913 r. M me Larche otrzymuje pozwolenie na zlecenie wykonania w brązie reprodukcji na pomniku Raoula Larche'a wzniesionym na placu Saint-André-de-Cubzac  ; zainaugurowany dnia14 czerwca 1914, praca ta została wysłana do wytopu w ramach reżimu Vichy w ramach odzyskiwania metali nieżelaznych.
• Apostoł (1889)  : marmur, 2,80  m , w ogrodzie ratusza Bordeaux . Model gipsowy wystawiany jest na Salonie w 1902 roku.
• model Monument à Chardin  : Państwowa komisja ogrodu Carrousel w Paryżu. Model gipsowy został zaprezentowany na Salonie 1911, ale nigdy nie został wykonany z marmuru. W 1920 roku, jest zdeponowany w Muzeum Sztuk Pięknych w Bordeaux, na wniosek M mi wdowa Larche.
• model Pomnika Tour d'Auvergne : gips, 1,60  m , Muzeum Sztuk Pięknych w Bordeaux.
• Paul Dubois  : marmurowy posąg, 1,50  m , Kopenhaga , Ny Carlsberg Glyptotek . Model gipsowy w Muzeum Sztuk Pięknych w Troyes .
• Burza i jej chmury  : wystawiana na Salonie w 1899 i na Wystawie Powszechnej w 1900 . Brąz o wysokości ponad trzech metrów, zamówiony przez miasto Paryż i wystawiony w Petit Palais w 1902 roku. Wysłany do obsady za reżimu Vichy . Redukcja tej pracy (85  cm ) jest zredagowana w brązie.
• Atlante  : Paryż, muzeum Carnavalet .
• Pomnik Jean-Baptiste Corot  : Salon z 1909 r., plac du Carrousel w Paryżu do 1933 r., następnie w parku w Ville-d'Avray .
• Żyrandol (ok. 1900): brąz złocony i alabaster, 60 × 55  cm ), Paryż, Musée d'Orsay.
• Lampa Loïe Fuller (1901): lampa z pozłacanego i rzeźbionego brązu, 32  cm , odlana przez Siot-Decauville, praca dostępna w trzech modelach i reprodukowana w wielu egzemplarzach. Odniósł ogromny sukces i można go znaleźć w kilku muzeach: Bayerisches Nationalmuseum w Monachium , Instytucie Sztuki Dayton w Dayton .
• Jean Lionnet , portret medalionowy z brązu zdobiący grób propagandysty emigracji francuskiej do Kanady, na cmentarzu w Fontainebleau .
• La Seve  : Salon z 1893 r., marmurowy posąg w Ministerstwie Rolnictwa . Tynk (2,50  m ) jest przechowywany w Muzeum Sztuk Pięknych w Bordeaux.
• La Mer (około 1894): głównie trzyczęściowy stół cynowy, Paryż, Musée d'Orsay.
• Młoda naga kobieta wyłaniająca się z trzcin , ok. 1905, brąz, 151 x 63,5 x 61 cm, Musée national des beaux-arts du Québec
• Bacchante (1910): brąz, Bordeaux, muzeum Akwitanii . Przedstawia młodą kobietę z biustem (alegoria winorośli i wina), z rozpuszczonymi włosami i nagą górną częścią ciała.

Edycja czcionek

Raoul Larche wyprodukował wiele modeli przedmiotów dekoracyjnych, które wykonał z brązu lub cyny założyciel Siot-Decauville  : Gourmandes (ok. 1908), Au Miroir - les deux petits faunes , para wazonów Dream ( Harmonie i perfumy ), Lierre Vase - Les Amants , Lampy elektryczne Les Abeilles , popielniczka La Rosée , tytoń dymny . Prace Larche'a redagowała także odlewnia Susse .

Targi

• Jarmark artystów francuskich
  • 1896  : La Tempête , brąz, sygnowany po prawej stronie na fali, 349 × 171 × 240  cm .

Nagrody

• 1886  : II nagroda w Rzymie.
• 1890  : medal III stopnia w Salonie Artystów Francuskich .
• 1890  : stypendium na podróż.
• 1893  : medal I stopnia na Salonie.
• 1900  : złoty medal na Wystawie Powszechnej 1900 .
• 1910  : medal honorowy.

Różnica

• Oficer Legii Honorowej w 1910 r.

Galeria

• Dzieła Raoula Larche

• Apostoł (1889), Muzeum Sztuk Pięknych w Bordeaux .

• La Seve (salon z 1893 r.).

• La Prairie et le Ruisseau (1893), Paryż , Senat .

• Wodne Lustro, Sekwana i jej dopływy (1910), fontanna, marmurowa grupa, Paryż , plac Jean-Perrin.

• Pomnik Raoula Larche w Coubron z grupą Les Faunes de Larche.

Źródła

• Raoul Larche: Stowarzyszenie Przyjaciół Muzeum Akwitanii
• Akta Legii Honorowej
• TO. Curinier (pod reż.), National Dictionary of Contemporary: zawierający zawiadomienia członków Institut de France, francuskiego rządu i parlamentu, Akademii Medycznej , tom 2
• Burza i jej chmury (1896), zapis galerii brązowego wszechświata

Uwagi i referencje

1. Guillaume Peigné, „Raoul Larche”, w Słowniku francuskich rzeźbiarzy neobarokowych (1870-1914) , Paryż, Éditions du CTHS, 2012, s.  312-319 .
2. Paul-Gabriel Capellaro otrzymał w tym roku pierwszą wielką nagrodę ( Journal of Political and Literary discussions , 28 lipca 1886 ( na gallica.bnf.fr ).
3. [pidLi = 846 & tx_commentaire_pi1 [z] = 843 & cHash = 12a23f3b91 Datowanie: patrz notatka z Musée d'Orsay].
4. Dziś w Seine-Saint-Denis .
5. certyfikat 15-ci śmierć Archives Paryż n O  2584 1912 (zobacz 14/31)
6. Le Figaro , 5 czerwca 1912 ( na gallica.bnf.fr ).
7. Spis opłacających pogrzebów, rok 1912 z dnia 7 czerwca (str. 13/21)
8. fr.topic-topos.com .
9. Wskazówka n o  PM93000046 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
10. Wskazówka n o  PM93000044 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
11. Wskazówka n o  PM93000043 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
12. [1]
13. Wskazówka n o  AR449835 , baza Arcade , francuski Ministerstwo Kultury
14. Wskazówka n o  M0301000118 , baza Mona Lisa , francuski Ministerstwo Kultury
15. Informacja na stronie Musée d'Orsay
16. [2]
17. Wskazówka n o  07030000105 , baza Mona Lisa , francuski Ministerstwo Kultury
18. Wskazówka n o  000SC013780 , baza Mona Lisa , francuski Ministerstwo Kultury
19. Wskazówka n o  000SC021336 , baza Mona Lisa , francuski Ministerstwo Kultury
20. Powiadomienie na e-monumen.net
21. Wskazówka n o  000SC021226 , baza Mona Lisa , francuski Ministerstwo Kultury
22. 33-bordeaux.com
23. „  Zawiadomienie o pracy Apostoł na stronie Muzeum Sztuk Pięknych w Bordeaux  ” , na oficjalnej stronie Muzeum Sztuk Pięknych w Bordeaux (konsultacja 15 października 2014 )
24. Wskazówka n o  00650003454 , baza Mona Lisa , francuski Ministerstwo Kultury
25. Gazette des Beaux-arts , 1920, s.  20 ( na gallica.bnf.fr ).
26. Wskazówka n o  000SC021277 , baza Joconde , francuski Ministerstwo Kultury
27. Paul Dubois miał przyjazne stosunki z Carlem Jacobsenem , założycielem muzeum.
28. Wskazówka n o  000SC027210 , baza Mona Lisa , francuski Ministerstwo Kultury
29. Fotografia na flickr.com
30. cbx41.com
31. cbx41.com
32. Wskazówka n o  AR448131 , baza Arcade , francuski Ministerstwo Kultury
33. pl.patrimoine-de-france.com
34. Informacja na stronie Musée d'Orsay
35. landrucimetieres.fr
36. Wskazówka n o  AR448132 , baza Arcade , francuski Ministerstwo Kultury
37. Wskazówka n o  000SC021177 , baza Joconde , francuski Ministerstwo Kultury
38. Informacja na stronie Musée d'Orsay
39. "  Młoda naga kobieta wyłaniająca się z trzcin | Collection Musée national des beaux-arts du Québec  ” , na collections.mnbaq.org (dostęp 20 maja 2020 r. )
40. amis-musee-aquitaine.com
41. Informacja na stronie Musée d'Orsay
42. Philippe Dahhan, Étains 1900 - 200 rzeźbiarzy okresu Belle époque , Éditions de l'Amateur, 2000, s.  228-237 ( ISBN  978-2-85917-306-7 )
43. „  Larche, François Raoul  ” , baza danych Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury
44. kultura.gouv.fr
45. Na Gallicy
46. [PDF] newmedia.artsolution.net .

Załączniki

Bibliografia

• Dominique Renoux, „Raoul Larche, statuaire (1860-1912)”, Biuletyn Towarzystwa Historii Sztuki Francuskiej , 1987.
• Pierre Kjellberg, brązy z XIX th  century , Paryż, Editions de l'Amatorzy 1996.
• Philippe Dahhan, Étains 1900 - 200 rzeźbiarzy Belle Époque , Éditions de l'Amateur, 2000, s.  228-237 ( ISBN  978-2-85917-306-7 ) .
• Guillaume Peigné, Słownik francuskich rzeźbiarzy neobarokowych (1870-1914) , Paryż, CTHS, coll.  „Format n O  71"2012, 559  s. ( ISBN  978-2-7355-0780-1 , OCLC  828238758 , informacja BNF n O  FRBNF43504839 ) , str.  312-319.
• Słownik Benezit .

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy Standardowy Identyfikator Nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Gemeinsame Normdatei
  • Biblioteka Narodowa Portugalii
  • Identyfikator WorldCat
• Zasoby dzieł sztuki  :
  • Szeroki
  • Muzeum Orsay
  • Narodowa Galeria Wiktorii
  • (de + en)  Artyści świata online
  • (w)  Benezit
  • (w)  Grove Art Online
  • (W)  Muzeum Sztuki Nowoczesnej
  • (w)  Sztuka Wzajemna
  • (pl + nl)  RKDartyści
  • (w)  Unijna lista nazwisk artystów
• „Raoul Larche” w bazie danych Joconde