Królestwo Fouta-Toro

Królestwo Fouta-Toro

przed 850  - maj 1890

Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Fouta-Toro i jego sąsiedzi (1850) Ogólne informacje
Status Monarchia , Almamyat
Stolica Silla, Horkoƴere
Języki) Pulaar
Religia tradycyjna religia potem islam
Historia i wydarzenia
X th  century Dynastia Dia Ogo
kończy X. th  century Dynastia Manny
XIV th  century Dynastia Tondyonów
XV th  wieku Dynastia Dia
1495 Dynastia Denianke Dia
1776 Almamyat
Październik 1877 Traktat Galoya

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Królestwo Fouta-Toro (czasami Fuuta Tooro ) to starożytne królestwo i terytorium historyczny w północnym Senegalu , nad lewym brzegu rzeki Senegal między Dagana i Bakel . Mieszkańcy Fouta-Toro nazywani są Foutankobé (w liczbie pojedynczej Foutanké).

Historia

Fouta-Toro było królestwem położonym w dolinie rzeki Senegal, na południowej granicy dzisiejszej Mauretanii i północnej granicy dzisiejszego Senegalu, gdzie wcześniej założono królestwo Tekrour .

Pod imperium Ghany – a więc w czasach Tekroura – Fouta-Toro była najbardziej zaludnionym obszarem Senegalu. W tym czasie spora liczba grup etnicznych, w szczególności Sererowie , żyła tylko tutaj na długo przed ich migracją, dlatego są one obecne w tych regionach do dziś.

Fouta była wtedy rządzona przez różne dynastie pochodzenia Mandingo , w szczególności Malinké , Sarakhollé i Serer , które następowały po sobie od upadku Imperium Ghany aż do przybycia zwycięskiego wojownika pochodzenia Fulani, Koli Tenguelli .

Serer i Wolof, którzy znajdują się dzisiaj w Fouta-Toro, zwłaszcza w społecznej gałęzi Subalbe ( sing. Cuballo) , kasty rybaków mistrzów rzeki, są zgodnie z tradycją najstarszymi mieszkańcami regionu. Toro, a także Tekrouri , których później nazwano Toucouleurs, a następnie Peuls i Mandingo.

Podbój Tekrour przez Koli Tenguella

W połowie XVI E  wieku Koli Tenguella obala różne dynastie w Fouta. Stworzył i zainstalował dynastię Deniankobé lub Denianke , dynastię pochodzenia Fulani i Mandingo. Bardzo przywiązani do tradycyjnej duchowości, Déniankabé należeli do szlacheckiej klasy społecznej Ceddo lub Sebbe . Koli Teŋelli udało się odzyskać ziemie zajęte przez imperium Djolof, osłabione walkami z Cayorem, który chciał uwolnić się z uścisku Djolof. Udało mu się również zerwać więź wasalską wywieraną przez królestwo Diary, które samo było wasalem imperium Songhai , na Fouta. Jego dynastia przetrwała do 1776 roku . To pod jego panowaniem królestwo przyjęło nazwę Fouta-Toro.

Rewolucja Toroodo

W 1776 r. Toucouleurs , w dużej mierze zislamizowani od czasów imperium Ghany , rozpoczęli dżihad, aby obalić dynastię Deniakobé . Toucouleurs byli prowadzeni przez toroodo Souleymane Baala, który stworzył tak zwaną rewolucję toroodo. Souleymane Baal został szybko zastąpiony przez marabuta Toroodo Abdoul Kader Kane , który uruchomił jihads w różnych królestwach w Senegalu, ale który został pokonany i uwięziony przez Damel z Cayor Amary ngöne Ndella Upadku ale zwolnił go kilka miesięcy później za radą mądry Darmankos z Cayoru. Toroodos byli bardzo nietolerancyjni wobec tych, którzy praktykowali tradycyjną religię. Islam zostaje uznany za religię państwową Fouta i staje się almamyat. Toroodos, o różnym pochodzeniu etnicznym, zlikwidowali eksport niewolników, ale nie niewolnictwo lokalne. Przynajmniej pod mocą dwóch pierwszych almamy. Chcieli egalitarnego i zislamizowanego społeczeństwa. Za panowania Torooros król Fouta-Toro nosił tytuł Almamy . Musiał być uczonym muzułmańskim, wielkim łobuzem. Po zabójstwie Almamy Abdula po trzydziestu latach panowania, kolejne almamy były nieustannie obalane, toroodo znani byli z wiecznych nieporozumień, zostali podzieleni na kilka rywalizujących klanów, szerzyli anarchię w Fouta.

El Hadji Omar Foutihou Wysoki , urodzony w Fouta koło Podor we wsi Halwar , Pochodzi z rodziny uczonych i nauczycieli Koranu i tradycji islamskich. Po ukończeniu studiów w wieku dwudziestu dwóch lat wyruszył w podróż do Mekki, świętego miejsca islamu. Podczas swojej podróży przebywał w kilku krajach Bliskiego Wschodu i Maghrebu. Był świadkiem zdobycia Kanału Sueskiego przez Brytyjczyków pod panowaniem Imperium Osmańskiego. Rozumiał stawkę kolonialnych aspiracji Zachodu na terytoriach dekadenckiego Imperium Osmańskiego. Tak więc w czarnej Afryce, w czasach penetracji kolonialnej, postanowił przeciwstawić się wszelkim formom politycznej i kulturowej dominacji swojego narodu. Postanowił zjednoczyć ludy Sudanu i Fouta w ramach tej samej kultury islamskiej, aby przeciwstawić się temu, co uważa za zagrożenie dla istnienia i tożsamości jego narodu. Prowadził wojnę o islamizację wszystkich narodów Sudanu, aby udaremnić europejską ekspansję kolonialną.

Podbój kolonialny

Organizacja społeczna i terytorialna

Fouta-Toro został podzielony na dziewięć prowincji zdominowane przez różne plemiona: Dimar , Toro , Laaw , Boosoya , Halayɓe , Yirlaɓe , Hebbiya , Ngenaar , Damga .

Większościowymi grupami etnicznymi byli Peuls lub Toucouleurs (mieszanka Wolofs, zwłaszcza z Les Ndiaye, Diop, Gaye, Dieng zwana Sebbe Jolfubé). Fouta to wspaniały historyczny dom Peulów lub Toucouleur. Ale były też Wolofs, Serer, Soninke, Malinke, Bambaras , różne plemiona Maurów i Haratinów .

Społecznie Fouta była niezwykle zhierarchizowana i była miejscem wielkiego przemieszania etnicznego. Mieszkańcy Fouty do dziś byli i są znani ze swojego patriotyzmu.

Oprócz wojen wewnętrznych między dynastiami, Fouta-Toro była często celem najazdów Maurów.

W Fouta-Toro istnieje szczególnie złożona hierarchia w obrębie populacji: to Toroɓɓe , osiadły tryb życia, muzułmanie, ale posługujący się językiem Fulani, dominują w społeczeństwie złożonym z różnych grup ustawowych i funkcjonalnych - rolników, rybaków, wojowników itp. . Wszystkie te grupy mówią Pulaar, Fulani, którym mówi się nad brzegiem rzeki Senegal, co wyjaśnia ich obecną nazwę, Haalpulaaren („ci, którzy mówią Pulaar”).

Gospodarka

Królestwo miało kwitnące rolnictwo. Uprawiali proso , ryż , różne owoce i warzywa.

Hodowla była również bardzo praktykowana przez Toucouleurs Fulani , a także wędkarstwo.

Uprawiano również handel gumą arabską , indygo , tkaninami bawełnianymi.

Od czasów Tékroura Fouta-toro żyli także z transsaharyjskiego handlu niewolnikami zainicjowanego przez Arabów, a później z atlantyckiego handlu niewolnikami Europejczyków.

Uwagi i referencje

  1. Dominique Auzias i Jean-Paul Labourdette, Senegal , Petit Futé,2007, 96  pkt. ( ISBN  978-2-7469-2006-4 i 2-7469-2006-9 , czytaj online ) , s.  89]
  2. Jacques Giri, Historia gospodarcza Sahelu: od imperiów do kolonizacji ,1994, 259  s. ( ISBN  978-2-86537-507-3 , czytaj online ) , s.  194.
  3. Jean Schmitz, "  The Peuls: Islam, pasterstwa i wahaniami populacji  " cahier des Sciences Sociales , vol.  4, n O  26,1990, s.  499-504 ( czytaj online )

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia