| F 3 | |
| Rodzaj | Rejs łodzią podwodną lub mały rejs |
|---|---|
| Klasa | fa |
| Historia | |
| Służył | Regia Marina |
| Sponsor | Królestwo Włoch |
| Budowniczy | FIAT-San Giorgio |
| Stocznia | La Spezia , Włochy |
| Leżał kil | 27 maja 1915 |
| Uruchomić | 6 lipca 1916 |
| Komisja | 19 października 1916 |
| Status | Strącony 1 września 1919 r., A następnie rozebrany. |
| Załoga | |
| Załoga | 2 oficerów, 24 podoficerów i marynarzy |
| Charakterystyka techniczna | |
| Długość | 46,63 metra |
| Mistrz | 4,22 metra |
| Wersja robocza | 2,62 metra |
| Przesunięcie | 260 ton na powierzchni 320 ton pod wodą |
| Napęd | 2 silniki diesla FIAT 2 silniki elektryczne Savigliano 2 śmigła |
| Moc | 650 KM (478 kW) (silniki diesla) 500 KM (368 kW) (silniki elektryczne) |
| Prędkość |
12,3 węzłów (22,8 km / h) na powierzchni 8 węzłów (14,8 km / h) pod wodą |
| Głębokość | 40 m (130 stóp) |
| Funkcje wojskowe | |
| Uzbrojenie | 2 wyrzutnie torpedowe 450 mm z przodu 4 torpedy 1 działo przeciwlotnicze Armstrong 76/30 mm 1 działo Colt 6,5 mm |
| Zakres działania | Na powierzchni 1200 mil morskich z prędkością 9,3 węzłów. Pod wodą 139 mil morskich z prędkością 1,5 węzła |
F 3 jest podwodny włoski z klasy F , uruchomiona w czasie pierwszej wojny światowej , a obsługa w Regia Marina .
Klasa F przewoziła 260 ton na powierzchni i 320 ton pod wodą. Okręty podwodne miały 46,63 m długości, 4,22 m szerokości i 2,62 m zanurzenia. Mieli operacyjną głębokość nurkowania 40 metrów. Ich załoga składała się z 2 oficerów i 24 podoficerów i marynarzy.
Do nawigacji naziemnej okręty podwodne były napędzane dwoma silnikami wysokoprężnymi FIAT o mocy 325 KM (239 kW), każdy napędzany dwoma wałami napędowymi. Pod wodą każde śmigło napędzane było 250-konnym (184 kW) silnikiem elektrycznym Savigliano . Mogły osiągnąć 12,3 węzłów (22,8 km / h) na powierzchni i 8 węzłów (14,8 km / h) pod wodą. Na powierzchni klasa F miała zasięg 1200 mil morskich (2222 km) z prędkością 9,3 węzłów (17,22 km / h); w zanurzeniu miał zasięg 139 mil morskich (257 km) przy prędkości 1,5 węzła (2,77 km / h).
Okręty podwodne były uzbrojone w 2 wyrzutnie torpedowe z przodu ( dziobu ) 45 cm, na które przewoziły łącznie 4 torpedy . Na pokładzie rufowym znajdowała się 1 armata przeciwlotnicza Armstrong 76/30 mm do ataku powierzchniowego. Wyposażono je również w karabin maszynowy Colt 6,5 mm .
F 3 został zbudowany przez FIAT-San Giorgio stoczni w La Spezia we Włoszech , a zawieszone w dniu 27 maja 1915 roku została uruchomiona w dniu 6 lipca 1916 roku i została zakończona i oddana do użytku 19 października 1916 roku It został oddany do użytku tego samego dnia w Regia Marina .
Po uruchomieniu we wrześniu 1916 r. F 3 stacjonował w Wenecji (chociaż oficjalnie był przydzielony do Flotylli Okrętów Podwodnych w Ankonie ) z porucznikiem (tenente di vascello) Ernesto Bacconem jako dowódcą.
Odegrał głównie ofensywną rolę na wschodnich wodach przybrzeżnych północno-środkowej części Adriatyku .
W 1917 roku okręt podwodny wykonał łącznie 15 misji wojennych.
W 1918 roku, stacjonujący w Porto Corsini , F 3 wykonał piętnaście innych misji wojennych.
8 lutego tego roku został rozmieszczony w zasadzce około piętnastu kilometrów na południe od przylądka Kamenjak , w celu wsparcia akcji kilku łodzi torpedowych MAS (Motoscafi Armati Siluranti), znanych jako kamuflaż de Bakar (w języku włoskim : Beffa di Buccari).
Wycofany ze służby dzień po wojnie, wycofany z eksploatacji, następnie 1 września 1919 roku wycofany z eksploatacji i zezłomowany .