Eksploracji Australii przez Europejczyków przebiegała stopniowo, w kilku falach lądowych i morskich wypraw. Często uważa się, że Australia została odkryta przez porucznika Royal Navy Jamesa Cooka w 1770 roku , ale w rzeczywistości był on tylko jednym z wielu odkrywców, którzy odkryli kontynent i zbliżyli się do niego na długo wcześniej., A nawet 170 lat wcześniej w przypadku pierwszego z nich, Cristóvão de Mendonça . Jednak eksploracja Australii nie kończy się na Jamesie Cooku: po zainstalowaniu pierwszej kolonii minie ponad sto lat, zanim cały kontynent będzie znany Europejczykom.
Pierwszym Europejczykiem, który odwiedził Australię, był portugalski odkrywca Cristóvão de Mendonça w 1522 roku . Wykresy i portolans z XVI th century z mapowaniem Dieppe szkoły reprezentował Australię jako Jave la Grande . Portugalscy żeglarze współpracowali z kartografami tej słynnej szkoły. Nicolas Vallard , Jean Rotz , Pierre Desceliers , Nicolas Desliens i inne kartografowie francuski i stanowiły dokładne kontury Australii od połowy XVI -tego wieku.
W 1570 roku Abraham Ortelius stworzył mapę świata pokazującą północne kontury Australii pod nazwą „ Terra Australis ”. W tamtym czasie słuszna była hipoteza o jednym południowym kontynencie łączącym Australię i Antarktydę.
Od początku XVII -tego wieku, inne przeglądarki uda. Jest bardzo możliwe, że Hiszpan Luis Váez de Torres zobaczył Australię, gdy pływał po cieśninie Torres w 1605 roku , cieśninie, która nosi jego imię. Pierwszej niekwestionowanej obserwacji i postawienia stopy na australijskiej ziemi przez Europejczyka dokonał w 1606 roku holenderski nawigator Willem Janszoon na pokładzie Duyfken .
Poczyniono pewne założenia na korzyść wcześniejszych fragmentów, zwłaszcza podczas różnych portugalskich eksploracji. Dowody wysuwane na korzyść tej teorii, w szczególności przez Kennetha McIntyre'a, obejmują malowidła naskalne przedstawiające coś, co wydaje się być typem statków używanych przez Portugalczyków, „Mahogany Ship” - portugalska karawela, o której mówi się, że zatonęła na południe od teraźniejszości. dnia Wiktorii , Klucze Geelong odkryte w 1845 roku w zatoce Corio , monety znalezione na wybrzeżu Wiktorii oraz mapy Dieppe . Jednak to pytanie wciąż wywołuje bardzo ożywioną debatę, a odkrycie Portugalii dalekie jest od pewności historycznej.
W XIII -go wieku Marco Polo przytacza doniesienia o istnieniu dużej masy ziemi w Azji Południowej, ale nie widzi siebie.
Eksploracja Australii w XVII wieku była prowadzona głównie przez Holendrów . Dutch East India Company w obrocie obszernie z wysp, które są obecnie częścią Indonezji , a więc są bardzo zbliżone do Australii. Wśród tych holenderskich odkrywców możemy wymienić Dirka Hartoga , który wylądował na zachodnim wybrzeżu Australii, pozostawiając cynową tabliczkę z wygrawerowaną datą swojej wizyty, czy Abela Tasmana , który nadał swoje imię Tasmanii - pierwotnie nosiła ona nazwę Van Diemen's Land po wyższym rangą urzędniku w Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Mapy w tym okresie i początku XVIII -go wieku często dawał Australia „New Holland”, ponieważ podróż tych holenderskich badaczy.
| Gdy | WHO | Statek (-y) | Lub |
|---|---|---|---|
| 1606 | Willem Janszoon | Duyfken | Zatoka Karpentaria , półwysep Cape York ( Queensland ) |
| 1615 | Willem Schouten | ? | |
| 1616 | Dirk Hartog | Eendracht | Zatoka Rekinów , Australia Zachodnia |
| 1619 | Frederick de Houtman | Widział obszar Perth , Australia Zachodnia | |
| 1623 | Jan Carstensz | Pera i Arnhem | Zatoka Karpentaria , rzeka Carpentier |
| 1627 | Francois Thijssen | Gulden Zeepaerdt | 1800 km od południowego wybrzeża (od Cap Leeuwin do Ceduna ) |
| 1642 - 1643 | Abel Tasman | Heemskerck i Zeehaen | ziemia Van Diemena zwana później Tasmanią |
| 1696 - 1697 | Willem de Vlamingh | Geelvink , Nyptangh i Wezeltje | Rottnest Island , Swan , Dirk Hartog Island |
Tym samym holenderski kapitan, który nie był ściśle mówiąc odkrywcą, zasługuje na to samo zacytowanie: François Pelsaert , kapitan statku Batavia, który został rozbity u wybrzeży Australii Zachodniej w 1629 roku.
Prawo karta Joan Blaeu 1659 na podstawie wielu holenderskich poszukiwań pierwszej połowie XVII -go wieku i pokazuje wyraźnie rozpoznawalną mapę Australii.
Przez cały XVIII -tego wieku , znajomość konturów australijskich poprawi przez licznych badaczy, takich jak William Dampier .
W 1768 r. Brytyjski porucznik James Cook został wysłany na wyprawę z Anglii na Ocean Spokojny, aby obserwować tranzyt Wenus z Tahiti . Udał się na zachód ze swoim statkiem Endeavour , minął przylądek Horn i przybył na Tahiti w 1769 roku. W drodze powrotnej kontynuował eksplorację południowego Pacyfiku w poszukiwaniu kontynentu zwanego „Terra Australis”. ”. Najpierw dotarł do Nowej Zelandii , następnie popłynął dalej na zachód i dostrzegł południowo-wschodnią Australię, tzw20 kwietnia 1770. Była to pierwsza udokumentowana wyprawa europejska, która dotarła do Australii przez wschodnie wybrzeże. Udał się na północ wzdłuż wschodniego wybrzeża, po drodze sporządzając mapy i zgłaszając wiele praktycznych informacji. Zidentyfikował Botany Bay jako dobry port i odpowiednie miejsce na punkt osadniczy i właśnie tam po raz pierwszy wylądował na australijskiej ziemi.29 kwietnia. Kontynuując na północ wzdłuż wybrzeża, Endeavour osiadł na mieliźnie na płyciznach Wielkiej Rafy Koralowej (w pobliżu obecnego Cooktown, gdzie osiedlił się, aby dokonać napraw). Po naprawie łodzi wznowiono rejs, docierając w końcu do Cieśniny Torresa, a stamtąd do Batawii do Holenderskich Indii Wschodnich. Wyprawa w końcu wróciła do Anglii przez Ocean Indyjski i Przylądek Dobrej Nadziei .
Ekspedycja Cooka miała ze sobą botanika Josepha Banksa , któremu zawdzięcza swoją nazwę duża liczba australijskich stanowisk geograficznych i co najmniej jeden rodzaj roślin.
Jego raport z odkryć na wybrzeżu Australii, w związku z utratą angielskich kolonii karnych w Ameryce po uzyskaniu przez ten kraj niepodległości i rosnącym zaniepokojeniem francuską aktywnością na Pacyfiku, doprowadził do powstania kolonii w Port Jackson w późniejszym okresie. 1788.
Mapowanie australijskiego wybrzeża kontynuowane przez cały XIX -tego wieku . Matthew Flinders był jednym z głównych odkrywców tego czasu i jako pierwszy objechał kontynent.
| Gdy | WHO | Statek (-y) | Lub |
|---|---|---|---|
| 1773 | Tobias Furneaux | Przygoda | Wschodnie i południowe wybrzeże Tasmanii |
| 1776 | James gotuje | Rozkład | Południowa Tasmania |
| 1788 | La Perouse | Astrolabium i kompas | Region Sydney ; spotkanie z Pierwszą Flotą w Botany Bay |
| 1796 | Matthew flinders | Tomcio Paluch | Region wokół Sydney |
| 1798 | Matthew Flinders i George Bass | Norfolk | Wycieczka po Tasmanii |
| 1801 - 1802 | Nicolas Baudin w towarzystwie Thomasa Vasse i wielu przyrodników. | Geograf i przyrodnik | Wybrzeża wschodnie; spotyka Flindersa w Encounter Bay |
| 1801 | John Murray | Lady Nelson | Cieśnina Bassa ; odkrycie Port Phillip |
| 1802 | Matthew flinders | Badacz | Wycieczka po Australii |
| 1817 | Phillip Parker King w towarzystwie Fredericka Bedwella | Syrena | Tour of Australia; kartografia północno-zachodnich wybrzeży |
Odkrywanie wnętrza kraju przez osadników europejskich następowało stopniowo przez cały okres kolonialny, a wielu z tych odkrywców jest dziś dobrze znanych. Burke i Wills są najbardziej znani ze swoich prób przedostania się do wnętrza Australii, ale tacy ludzie jak Hamilton Hume i Charles Sturt są również znani - choćby ze względu na główne obszary geograficzne, zabytki i instytucje, które posiadali.
Przez wiele lat plany ekspansji na zachód od Sydney były udaremniane przez australijską Kordylierę , duże pasmo górskie, które biegnie wzdłuż wybrzeża Queensland i Nowej Południowej Walii . Część łańcucha w pobliżu Sydney to Góry Błękitne . Gubernator Philip Gidley King uznał je za nieprzejezdne, ale mimo to Gregory Blaxland zdołał je przekroczyć w 1813 roku. Towarzyszyli mu William Lawson, William Wentworth i czterech innych urzędników. Wycieczka ta utorowała drogę dla wielu małych wypraw, które odbywały się w kolejnych latach.
W 1824 roku gubernator Thomas Brisbane poprosił Hamiltona Hume'a i Williama Hovella o podróż ze stacji Hume (w pobliżu dzisiejszej Canberry ) do Zatoki Spencer (na zachód od dzisiejszej Adelajdy ). Jednak musieli pokrywać własne wydatki. Hume i Hovell zdecydowali, że Western Port jest bardziej realistycznym celem i wyszli z grupą sześciu osób. Po odkryciu i przekroczeniu Murrumbidgee i Murray , w końcu dotarli do miejsca w pobliżu dzisiejszego Geelong , nieco na zachód od celu.
W latach 1829 i 1830 , Charles Sturt dokonane przesyłka Hume i Hovell odmówił zrobić: wycieczkę do ujścia Murray. Podążali za Murrumbidgee do jej zbiegu z Murrayem i odkryli zbieżność Murray i Darling, zanim udali się do ujścia Murraya. Odkrycie, że rzeki takie jak Darling, Macquarie, Murray i Murrumbidgee płyną na zachód, doprowadziło wielu do przekonania, że w Australii leży morze. Poszukiwanie tego śródlądowego morza było motywem wielu wypraw organizowanych na zachód od australijskiej Kordyliery. Badania te wymagały wiele wytrwałości i odwagi od wielu odkrywców. Wyprawa Charlesa Sturta wyjaśniła tajemnicę. Pozwoliło to również na zasiedlenie Australii Południowej .
Thomas Mitchell , geodeta Nowej Południowej Walii, dokonał ważnego odkrycia w 1836 roku . Poprowadził wyprawę wzdłuż rzeki Lachlan do rzeki Murray. Następnie skierował się na południowe wybrzeże, tworząc mapę obszaru, który jest teraz zachodnią Wiktorią. Tam odkrył najbogatsze pastwiska, jakie kiedykolwiek widziano w Australii. Został pasowany na rycerza za to odkrycie w 1837 roku . Kiedy dotarł do wybrzeża Zatoki Portland , był zaskoczony, że znalazł tam małą osadę. Został stworzony przez rodzinę Henty, która przekroczyła Cieśninę Bassa z Tasmanii w 1834 roku bez powiadomienia władz.
Najbardziej znanymi australijskimi odkrywcami pozostają Robert O'Hara Burke i William Wills, którzy w latach 1860-1861 poprowadzili wyprawę z Melbourne do Zatoki Karpentaria . Z powodu niefortunnej serii pecha, błędów i słabego przywództwa, Burke i Wills zginęli w drodze do domu.
Wyprawy (w porządku chronologicznym):
Inni odkrywcy w kraju (w kolejności alfabetycznej):