| Narodziny |
V th wieku Galii |
|---|---|
| Podstawowa działalność | poetka |
| Język pisania | łacina |
|---|---|
| Gatunki | epigram |
Podstawowe prace
Satyryczne wersety przeciwko pewnemu zalotnikowi
Eucheria lub Euchérie , jest poetą z V -go wieku, który żył w Galii , a wiadomo, jednym satyrycznym epigram po łacinie trzydzieści dwa wersy, Satirici versus w quendam procum lub kierunku rywal przeciwko satyrycznym .
Eucheria mieszkała w Galii, prawdopodobnie w czasach Sidoine Apollinaire , do którego kręgu najwyraźniej należała. Jedyne dzieło, jakie o niej znamy, na wpół fraszka, na wpół zagadka, w której jest oburzona, że mały mężczyzna ośmielił się zabiegać o jej rękę lub o jej względy, sugeruje, że była wysoko urodzona. Nie jest to wystarczający powód, by utożsamiać poetkę z żoną Dynamiusa le Patrice o tej samej nazwie : ta ostatnia zmarła w latach 605/606 i nic nie wskazuje na to, by uprawiała poezję. Eucheria, epigrammatysta, pochodził najprawdopodobniej z prowansalskiej rodziny arystokratycznej, która stworzyła świętego Euchera (zmarł między 449 a 455), ważnego pisarza kościelnego, który był mnichem w Lérins, zanim został biskupem Lyonu.
Wiersz składa się z szeregu adynata , wyliczone przy szesnastu dwuwierszy i odnajduje wzór w ósmym eclogue z Wergiliusza lub epodus XVI Horacjusza . Adynata , licząca dwadzieścia siedem lat, co czyni go najdłuższą serię wszystkich znanych poezji łacińskiej, ułożone są według starannie zaprojektowanego planu. Niemożliwe pary kumulują się z wirtuozerią do ostatecznej niemożliwości, związanej z relacją między samą Eucherią a jej zbyt śmiałym konkurentem:
Niech zwinna jaskółka bawi się złowieszczym sępem;
niech słowik wyda okrzyk sowy;
że musująca kuropatwa łączy się z nachmurzoną postacią sowy;
niech biały gołąb gniazdo z czarną wroną ...
niech porządek natury zostanie obalony, a wszystko, co jest z nim sprzeczne, stanie się regułą;
Wtedy nieszczęsny niewolnik przywiązany do ziemi będzie mógł zabiegać o względy Euchérie!
- ok. 27-32, przekład Ernesta Raynauda
Słownictwo użyte w wierszu świadczy o regionalnym zróżnicowaniu łaciny, procesie prowadzącym do różnych języków galijsko-romańskich . Wiersz zawiera kilka neologizmów : sericeum , nullificare , crassantus , cavannus . Crassantus , lub craxantus , można by skojarzyć z imieniem ropuchy w starym prowansalskim , graissan , co wskazywałoby na region, w którym mieszkała Eucheria.