Eucalyptus radiata

Eucalyptus radiata Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Eukaliptus promieniował Klasyfikacja
Królować Plantae
Pod-panowanie Tracheobionta
Podział Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Podklasa Rosidae
Zamówienie Myrtales
Rodzina Myrtaceae
Uprzejmy Eukaliptus

Gatunki

Eucalyptus radiata
Sieber ex DC. , 1828

Klasyfikacja filogenetyczna

Klasyfikacja filogenetyczna
Klad Okrytozalążkowe
Klad Prawdziwe dwuliścienne
Klad Rosids
Zamówienie Myrtales
Rodzina Myrtaceae

Rozkład geograficzny

Opis obrazu E radiata.jpg.

Wypromieniowana eukaliptus ( Eucalyptus radiata ) jest drzewem z około 30 metrów wysokości, aż do 50 m, rosnące na górach Nowej Południowej Walii w Australii oraz w regionach przybrzeżnych stanu Wiktoria (patrz mapa).

Jego kora jest włóknista, szara lub brązowoszara, wyróżniająca się długimi wstążkami. Małe gałęzie są koloru zielonego.

Liście zielone, jednobarwne, wąskie, lancetowate, zakończone szpicem, o długości od 7 do 15 cm i szerokości od 0,7 do 1,5 cm. Podczas ugniatania wydzielają zapach mięty pieprzowej (gatunki eukaliptusa Eucalyptus piperita i Eucalyptus radiata są zgrupowane razem w eukaliptusowej „mięcie pieprzowej” dla osób mówiących po angielsku).

Kwiaty są pogrupowane od 11 do 20. Pojawiają się latem (od października do stycznia) i mają kremowo-żółty kolor.

Ten gatunek jest najczęściej używany w aptekach do olejków eterycznych.

Główne właściwości lecznicze olejku eterycznego z liści: przeciwbakteryjne - przeciwzapalne - łagodne przeciwinfekcyjne - przeciwwirusowe - zmniejszające przekrwienie błony śluzowej dróg oddechowych i nosa - energetyzujące - wykrztuśne - upłynniające flegmę - immunomodulujące - mukolityczne - odświeżające - pobudzające gruczoły śluzowe oskrzeli i nabłonek przewodu pokarmowego.

Galeria

Uwagi i odniesienia

  1. P. Franchomme, Roger Jollois i Doctor Daniel Penoël, Aromatherapy dokładnie: Encyklopedia terapeutycznego zastosowania ekstraktów aromatycznych (podstawy, demonstracja, ilustracja i zastosowania medycyny naturalnej , Éditions Roger Jollois, 2001, strony 379-380).

Linki zewnętrzne