| Eru Ilúvatar | |
|
Fikcyjna postać pojawiająca się w twórczości JRR Tolkiena . |
|
| Pochodzenie | pierwszy |
|---|---|
| Seks | Męski |
| Otoczenie | Valar |
| Stworzone przez | John Ronald Reuel Tolkien |
| Powieści | Silmarillion |
W dziele JRR Tolkiena , Ilúvatar „ojciec wszystkiego” (Bóg), zwany także Eru („Jedynym”), jest twórcą Eä . Autor nie uważa go za bóstwo swojego wynalazku, ale raczej za reprezentację chrześcijańskiego Boga .
Ilúvatar jest bogiem stwórcą, który mieszka w Ponadczasowych Salach. Tworzy Ainura za pomocą Niezniszczalnego Płomienia. Otwiera przed nimi część swojego umysłu i odsłania część każdemu z nich. Następnie, kiedy śpiewają główne tematy Ainulindala („Muzyka Ainur” w quenyi ), on podaje im trzy główne tematy odzwierciedlające przyszłość, zwłaszcza stworzenie Ardy , Ziemi. Pod koniec piosenki Ilúvatar rodzi świat, który został przebłyski, i niektórzy z Ainurów schodzą tam, aby wykonać swoją piosenkę.
Jednak Ilúvatar nie wyjawia Ainurom pewnych rzeczy: stworzenia elfów i ludzi , przeznaczenia ludzi, końca świata. Jest to szczególnie temat opowieści o Silmarillionie .
W historii Ea Ilúvatar interweniował tylko trzy razy. Po raz pierwszy było uświęcenie stworzenia krasnoludów przez Aule . Drugi, który zmodyfikował morfologię Ardy na prośbę Valarów, gdy Numenorejczycy wylądowali w Amanie pod koniec Drugiej Ery : wyrwał Valinor z Ardy i zatopił Numenor , wyspę zbuntowanych ludzi. Ostatecznie trzeci raz polegał na wskrzeszeniu Olorina (po tym, jak zginął przeciwko Pladze Durina ) i wysłaniu go z powrotem, aby w nowej formie wykonał swoje zadanie w Śródziemiu: Gandalf Biały.
Ale według Tolkiena Ilúvatar interweniowałby po raz czwarty: to przez jego interwencję Gollum wpadł w serce Góry Przeznaczenia , niszcząc w ten sposób Jedyny Pierścień .
We wczesnych wersjach legendarnego „Iluvatar” miało znaczyć „ojcem na niebie”, korzenia to powracającego do nieba, ale to etymologia został później zmieniony. Ilúvatar jest także jedyną nazwą używaną we wczesnych wersjach, „Eru”, która po raz pierwszy pojawiła się w The Annals of Aman .
Tytuł „Ojca wszystkiego” otrzymał Odyn w mitologii nordyckiej .