Ernie Els
Ernie Els
| |
| |
| Rekord tożsamości | |
|---|---|
| Imię urodzenia | Theodore Ernest „Ernie” Els |
| Przezwisko | Duże łatwe |
| Data urodzenia | 17 października 1969 |
| Miejsce urodzenia |
Johannesburg Republika Południowej Afryki |
| Narodowość | Afryka Południowa |
| Skaleczenie | 1,90 m (6 ′ 3 ″ ) |
| Waga | 95 kg |
| Kariera | |
| Przeszedł pro | 1989 |
| Profesjonalny obwód | European Tour , PGA Tour |
| Pro wygrywa | 55 |
| Duże turnieje | |
| Mistrzowie | 2 nd 2000 , 2004 |
| American Open | Zwycięzca 1994 , 1997 |
| British Open | Zwycięzca 2002 , 2012 |
| US PGA | 3 rd 1995 |
Theodore Ernest (Ernie) Els , urodzony dnia17 października 1969w Johannesburgu jest golfistą z RPA . Posiadacz czterech turniejów Wielkiego Szlema , American Open w latach 1994 i 1997 oraz British Open 2002 i 2012, w każdym sezonie od 1994 pojawiał się w pierwszej dziesiątce oficjalnego światowego rankingu golfa , zajmując czołowe miejsce w rankingu dziewięciu. tygodni, osiem w 1994 r. i jeden w 1997 r. Dwukrotnie wygrał klasyfikację European Order of Merit, w 2003 i 2004 r. oraz Sunshine Tour w 1992 i 1995 r.
Nazywany „Big Easy” wyróżnia się zamachem o bardzo równym rytmie.
Biografia
jego początki
Dorastając w Kempton Park, niedaleko Johannesburga , w młodości uprawiał wiele sportów: rugby , krykiet , tenis , sport, w którym odniósł pewne sukcesy, wygrywając w regionalnym turnieju „Mistrzostwa Wschodniego Transwalu Juniorów” . W wieku czternastu lat zdobył tytuł mistrza świata juniorów w San Diego w Kalifornii . Podczas tego ostatniego turnieju wyprzedza Phila Mickelsona .
W kolejnych latach odniósł zwycięstwa amatorów w RPA, w tym mistrzostwa Republiki Południowej Afryki Amateur Stroke Play w 1989 roku.
Laureat nagrody Payne Stewart w 2015 roku.
Kariera
W 1989 roku przeszedł na zawodowstwo. Aby wygrać swoje pierwsze zwycięstwo w karierze podczas Sunshine Tour, musiał czekać do 1991 roku. W następnym roku zadebiutował również na europejskim torze . Gra na obu torach, wygrywając sześć turniejów Sunshine Tour, w tym South African Open . Dokonuje wyczynu, jakim jest zwycięstwo we wszystkich trzech turniejach Triple Crown, South African Open, PGA Championship of South Africa i Masters of South Africa , które zostało osiągnięte tylko przez dwóch innych: golfistów, Bobby Locke'a , Gary'ego Playera .
W następnym roku kontynuował odkrywanie świata, triumfując w Japonii.
Rok 1994 był rokiem jego pierwszych dużych sukcesów: wygrał swój pierwszy turniej na torze europejskim podczas Dubai Desert Classic . Wygrał także World Match Play Championship , gdzie pokonał szkockiego Colina Montgomerie 4 i 2 oraz dwa inne turnieje. Jednak najważniejsze zwycięstwo odniesiono na amerykańskim torze podczas American Open : w fazie playoff wyprzedził Colina Montgomeriego, aw fazie playoff Amerykanina Lorena Robertsa . Miało to miejsce w 18-dołkowym dogrywce. Nowa dogrywka, rozegrana w nagłej śmierci, jest ponownie konieczna, aby zdecydować między Robertsem a Elsem.
W następnym roku zdobył PGA Championship of South Africa, turniej objęty programem European Tour i Sunshine Tour. Na tym ostatnim torze odniósł kolejne zwycięstwo. Wygrał również swoją drugą edycję World Match Play Championship, wyprzedzając Steve'a Elkingtona o 3 i 1 (trzy punkty i jeden dołek do rozegrania, zwycięzca dołka z 1 punktem). Jego najlepszym wynikiem w majorze jest trzecie miejsce w USPGA, które zdobył Australijczyk Steve Elkington.
W sezonie 1996 wygrał swój drugi turniej na torze amerykańskim w Buick Classic . Podczas Sunshine Tour wygrał South African Open. W dalszym ciągu demonstrował swój talent w meczach , wygrywając swoje trzecie mistrzostwo świata w meczu przeciwko Vijayowi Singhowi z wynikiem 3 i 1. Ponownie zajął miejsce na podium turnieju wielkoszlemowego, zajmując drugie miejsce w British Open. , dwa uderzenia za Amerykaninem Tomem Lehmanem
W 1998 roku po raz trzeci wygrał South African Open, teraz w kalendarzu europejskich tras i tras Sunshine. Wzbogacił swój rekord w PGA Tour triumfując na Bay Hill Invitational .
W 1999 roku rozpoczął sezon od siódmego zwycięstwa na amerykańskim torze podczas Nissan Open : o dwa uderzenia wyprzedził trzech zawodników, w tym Davisa Love III i Tigera Woodsa . Odniósł także swoje piąte zwycięstwo na europejskim torze.
W następnym roku pokonał Phila Mickelsona czterema uderzeniami, aby wygrać The International . Zajął drugie miejsce w pierwszych trzech trikach turniejów wielkoszlemowych , na Masters za Vijayem Singhem, na US Open, 15 ruchów do przodu przez fenomenalnego Tigera Woodsa i British Open, ponownie przeciwko Woods. Zakończył sezon na trzecim miejscu w klasyfikacji PGA Tour i European Tour.
Następny sezon jest mniej udany pod względem zwycięstwa; po raz pierwszy od 1994 roku nie odniósł żadnego zwycięstwa na europejskim torze, jednak dziewięciokrotnie zajmował drugie miejsce. Nie wygrał również turnieju w European Tour, ale jego zwycięstwo w Vodacom Players Championship w Sunshine Tour pozwoliło mu zachować passę co najmniej jednego profesjonalnego zwycięstwa w turnieju, który rozpoczął się w 1991 roku.
Na British Open 2002, rozgrywanym w Muirfield w Szkocji, rozpoczął ostatnią rundę dwa uderzenia przed swoimi prześladowcami. Pozostało mu sześć dołków, ale nadal ma trzy uderzenia do przodu, ale bogey na 14. miejscu i double bogey na 16. doprowadziły go do dogrywki pomiędzy Francuzem Thomasem Levetem , Amerykaninem Stuartem Appleby i Australijczykiem Stevem Elkingtonem. Po pierwszej dogrywce na czterech dołkach Levet i Els pozostają sami w wyścigu o zwycięstwo. Następnie pozostawić na playoff grał w nagłej śmierci na 18 -tego otworu. Podczas gdy Levet musi być usatysfakcjonowany bogeyem , Elsowi udaje się osiągnąć parę, która daje mu prawo do podniesienia „Claret Jug” , trofeum nagradzającego zwycięzcę „The Open” .
Wcześniej w sezonie zdobył dwa inne tytuły podczas European Tour i jeden w US Tour the Genuity Championship, gdzie pokonał Tigera Woodsa dwoma uderzeniami. Odniósł także czwarte zwycięstwo w Mistrzostwach Świata Match Play.
W następnym sezonie zdobył dwa nowe tytuły na amerykańskim torze. Na torze europejskim zdobył cztery tytuły, co dało mu możliwość zajęcia pierwszego miejsca w Orderu Zasługi na torze europejskim. W turniejach wielkoszlemowych zajął czwarte miejsce w US Open i szóste w Masters i USPGA . Potwierdza również swoje zapasy w match play wpisując swoje nazwisko po raz piąty na listę zwycięzców mistrzostw świata w match play.
W 2004 roku ukończył cztery główne turnieje w pierwszej dziesiątce. Zaczął od drugiego miejsca w Masters, pokonanego przez Phila Mickelsona jednym uderzeniem, podczas gdy na starcie ostatniej wieży był trzy uderzenia za nim. Po dziewiątym miejscu w US Open, ponownie zajął drugie miejsce w British Open. Podczas tego meczu został pokonany w dogrywce przez Todda Hamiltona . W ostatniej rundzie wielkiego szlema Els zajął czwarte miejsce w USPGA, wygrał Vijay Singh.
W pierwszej części sezonu 2005 odniósł trzy zwycięstwa na europejskim torze, zanim w lipcu doznał kontuzji kolana. Operacja więzadła na długi czas trzyma go z dala od kursu. Po kontuzji musiał czekać, aż South African Open powróci do zwycięstwa w 2006 roku. Zakończył ten sezon na trzecim miejscu w British Open.
W 2007 roku wygrał dwa turnieje na torze europejskim, w tym siódme zwycięstwo w World Match Play Championship. W finale tego turnieju pokonuje Argentyńczyka Ángela Cabrerę 6 i 4. W turniejach wielkoszlemowych jego najlepsze wyniki to czwarte miejsce w British Open i trzecie w USPGA. Sezon zakończył na drugim miejscu w Europejskim Orderu Zasługi.
Aby powrócić do zwycięstwa w PGA Tour ze zwycięstwem w Hondzie Classic, musiał poczekać do 2008 roku . W poniedziałek 9 maja 2011 wszedł do World Golf Hall of Fame i został drugim aktywnym graczem, który został przyjęty po Fijian Vijay Singh.
Els został ukoronowany drugim British Open w 2012 roku, wygrywając Royal Lytham & St Annes Golf Club z jednym uderzeniem przed Australijczykiem Adamem Scottem . Ten ostatni prowadził w turnieju od pierwszego dnia, ale upadł z czterema bogeyami na ostatnich czterech dołkach, podczas gdy Els oddał wspaniały putt na dołku 18, putt wygranej. Dzięki drugiemu British Open (dziesięć lat po tym, który zdobył w Muirfield w 2002 r.), RPA ma teraz na swoim koncie cztery główne zawody.
W czerwcu 2014 roku wziął udział w swoim dwudziestym drugim z rzędu US Open, na polu numer 2 w Pinehurst Resort , co jest rekordem, w którym wyprzedza innych wciąż aktywnych golfistów, Phila Mickelsona, który gra w swoim dwudziestym pierwszym turnieju, Stewart Cink i Jim Furyk, który rozegrał dziewiętnaście kolejnych turniejów w tej edycji 2014.
22 września 2015 otrzymał nagrodę Payne Stewart Award.
Życie prywatne
Jest żonaty z Liezlem od 1998 roku w Kapsztadzie . Ich para urodziła dwoje dzieci, Samantę i Bena. W 2008 roku ogłosił, że jest autystyczny.
Nagrody
Wygrywa Major| Rok | Zawody | Wynik | Sekundy) | Różnica |
| 1994 | US Open Golf | -5 (69-71-66-73-74 = 279) |
Colin Montgomerie Loren Roberts |
Dogrywka |
| 1997 | US Open Golf | -14 (71-67-69-69 = 276) | Colin Montgomerie | 1 strzał |
| 2002 | British Open Golf | -6 (70-66-72-70 = 278) |
Stuart Apple - Steve Elkington Thomas Levet |
Dogrywka |
| 2012 | British Open Golf | -7 (67-70-68-68 = 273) | Adam Scott | 1 strzał |
| Rok | Zawody | Wynik | Sekundy) | Różnica |
| 1994 | US Open Golf | -5 (69-71-66-73-74 = 279) |
Colin Montgomerie Loren Roberts |
Dogrywka |
| 1995 | Byron Nelson Golf Classic | -17 (69-61-65-68 = 263) |
Robin Freeman Mike Heinen D. A. Weibring |
3 strzały |
| 1996 | Buick Classic | -13 (65-66-69-71 = 271) |
Steve Elkington Tom Lehman Jeff Maggert Craig Parry |
8 strzałów |
| 1997 | US Open Golf | -14 (71-67-69-69 = 276) | Colin Montgomerie | 1 strzał |
| Buick Classic | -14 (64-68-67-69 = 268) | Jeff Maggert | 2 strzały | |
| 1998 | Bay Hill Invitational | -14 (67-69-65-73 = 274) |
Bob Estes Jeff Maggert |
4 strzały |
| 1999 | Nissan Open | -14 (68-66-68-68 = 270) |
Davis Love III Ted Tryba Tiger Woods |
2 strzały |
| 2000 | Międzynarodowy | (15–19–6–8 = 48) | Phil Mickelson | 4 punkty |
| 2002 | Mistrzostwa Genuity | -17 (66-67-66-72 = 271) | Tygrysie lasy | 2 strzały |
| British Open Golf | -6 (70-66-72-70 = 278) |
Stuart Apple - Steve Elkington Thomas Levet |
Dogrywka | |
| 2003 | Mistrzostwa Mercedesa | -31 (64-65-65-67 = 261) |
KJ Choi Rocco Mediate |
8 strzałów |
| Sony Open Hawaii | -16 (66-65-66-67 = 264) | Aaron Baddeley | Dogrywka | |
| 2004 | Sony Open Hawaii | -18 (67-64-66-65 = 262) | Harrison Frazar | Dogrywka |
| Turniej Pamięci | -18 (68-70-66-66 = 270) | Pary Freda | 4 strzały | |
| Mistrzostwa WGC-American Express | -18 (69-64-68-69 = 270) | Thomas Bjørn | 1 strzał | |
| 2008 | Honda Classic | -6 (67-70-70-67 = 274) | Luke Donald | 1 strzał |
| 2010 | Mistrzostwa WGC-CA | -18 (68-66-70-66 = 270) | Charl schwartzel | 4 strzały |
| Arnold Palmer Invitational | -11 (68-69-69-71 = 277) |
Edoardo Molinari Kevin Na |
2 strzały | |
| PGA Grand Slam | -5 (68-69 = 137) | David Toms | 1 strzał | |
| 2012 | British Open Golf | -7 (67-70-68-68 = 273) | Adam Scott | 1 strzał |
Ernie Els zakończył 1 st w Orderu Zasługi European Tour na dwa razy, w 2003 i 2004 roku.
European Circuit : główne turnieje amerykańskie są uważane za członka toru europejskiego od 1998 roku * Mistrzostwa WGC-American Express są kompatybilne z PGA Tour i European Tour ** Wystartował w 2005 r., Ale pojawił się w kalendarzu 2006; liczony na torze europejskim *** Sporne w 2006 r., Ale pojawiające się w kalendarzu 2007 Sunshine Tour wygrywa| Rok | Zawody |
| 1991 | Amatola Sun Classic |
| 1992 | Protea Assurance South African Open |
| Mistrzostwa RPA PGA | |
| Mistrzowie RPA | |
| Hollard Royal Swazi Sun Classic | |
| Pierwsze mistrzostwa National Bank Players Championship | |
| Goodyear Classic | |
| 1995 | Bell's Cup |
| Mistrzostwa RPA PGA * | |
| 1996 | Philips South African Open |
| 1998 | Republika Południowej Afryki Open * |
| 1999 | Mistrzostwa RPA PGA * |
| 2001 | Mistrzostwa graczy Vodacom |
| 2005 | Mistrzostwa Dunhill ** |
| 2006 | South Africa Open ** |
| Zwycięzca Orderu Zasługi Sunshine Tour w 1992 i 1995 roku | |
| Rok | Zawody |
| 1993 | Turniej Dunlop Phoenix (Japonia) |
| 1994 | Mistrzostwa świata w match play |
| Sarazen World Open | |
| Johnnie Walker World Golf Championship | |
| 1995 | Mistrzostwa świata w match play |
| 1996 | Mistrzostwa świata w match play |
| 1997 | PGA Grand Slam of Golf |
| 1999 | Wyzwanie za milion dolarów Nedbank |
| 2000 | Nedbank Golf Challenge |
| 2001 | Mistrzostwa graczy Vodacom |
| 2002 | Nedbank Golf Challenge |
| Cisco World Match Play Championship | |
| 2003 | Nedbank Golf Challenge |
| HSBC World Match Play Championship | |
| 2004 | Nelson Mandela Invitational (z Vincentem Tshabalalą) |
| 2008 | Hassan II Trophy (Maroko) (wynik -17) |
| Rok | Zawody |
| 1984 | Mistrzostwa Świata Juniorów w Golfie |
| 1986 | Mistrzostwa Południowej Afryki chłopców |
| Mistrzostwa Republiki Południowej Afryki Amatorów | |
| 1989 | Południowoafrykańskie amatorskie mistrzostwa Stroke Play |
Uwagi i odniesienia
- Ernie Els, biografia , na oficjalnej stronie internetowej Ernie Els
- (w) Cool Lehman zdobywa pierwszy tytuł Major na stronie sportinglife.com
- Gazeta roku 2000 , The Team
- (w) Wokół St Andrews Secondary Slam na stronie espn.go.com
- „ Levet tak blisko szczęścia ” , na leparisien.fr ,22 lipca 2002
- „ Ernie Els wygrywa Open in playoff ” na golftoday.co.uk
- (nie) wyników 2004 na oficjalnej stronie Masters
- (w) Hamilton wygrywa Otwarte Mistrzostwa w dogrywce nad Els
- (in) ' ' Naprawdę wierzę, że mogę to zrobić ', Els ma 3-letni plan, aby złapać Woodsa jako nr 1 na świecie ” na sportsillustrated.cnn.com ,20 grudnia 2006
- (w) „ Els przewraca Cabrera, aby wygrać mistrzostwa świata w meczach ” na usatoday30.usatoday.com ,14 października 2007
- „ Ernie Els wchodzi do Hall of Fame ” na francetvsport.fr ,10 maja 2011
- (w) Helen Ross, „ Meet the 2011 World Golf Hall of Fame inductees ” na pgatour.com ,9 maja 2011(dostęp 27 lipca 2011 )
- (w) „ Ernie Els wygrywa British Open, gdy Adam Scott upada podczas czwartej rundy ” , na huffingtonpost.com ,22 lipca 2012
- „ Ernie Els, piękna historia ” , na lequipe.fr ,22 lipca 2012
- (w) Mike Smtih, „ The US Open: By the Numbers ” na golf-monthly.co.uk ,6 czerwca 2014
- (w) Lewine Mair, „ Ernie Els mówi o autyzmie syna ” na telegraph.co.uk ,11 marca 2008
Załącznik
Linki zewnętrzne
-
Dokumentacja urzędowa :
- Plik wirtualnego organu międzynarodowego
- Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
- Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
- System dokumentacji uczelni
- Biblioteka Kongresu
- Gemeinsame Normdatei
- Biblioteka Diety Narodowej
- Królewska Biblioteka Holenderska
- Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
- Biblioteka Narodowa Australii
- Biblioteka Narodowa Korei
- WorldCat Id
- WorldCat
- Zasoby związane ze sportem :
- Oficjalna strona Ernie Elsa