Ermentrude d'Orléans
Ermentrude d'Orléans
| Królowa Franków | |
|---|---|
| Królowa małżonka |
| Narodziny |
W kierunku 830 Nieznana lokalizacja |
|---|---|
| Śmierć |
6 października 869 Opactwo Hasnon |
| Pogrzeb | Bazylika Saint-Denis |
| Rodzina | Agilolfinges |
| Tata | Eudes d'Orléans |
| Matka | Engeltrude de Fézensac |
| Rodzeństwo |
William of Orleans ( d ) Gebhard of LAHNGAU ( we ) |
| Małżonka | Karol II Łysy (od846) |
| Dziecko |
Louis II le Bègue |
Ermentrude d'Orléans (27 września 823- † 6 października 869) to frankońska królowa z dynastii Karolingów.
Biografia
Córka hrabiego Odona Orleanu i Engeltrude z Fezensac, córki hrabiego Leuthard I st Paryża , poślubiła Karol II Łysy14 grudnia 842w Quierzy-sur-Oise i został koronowany na25 sierpnia 866w opactwie Saint-Médard w Soissons .
Wydaje się, że jej mąż miał za życia konkubinę Richilde d'Ardennes , siostrę Bosona V z Prowansji , króla Burgundii Cisjurane i Prowansji , z której później uczynił swoją drugą żonę.
Rozstanie z Karolem
Ermentrude oddzieliła się od Charlesa w 867 roku , ale nie została odrzucona, przeszła na emeryturę do opactwa Hasnon, gdzie zmarła6 października 869.
Wkrótce po jego śmierci król Karol II Łysy poślubił (swoją konkubinę?) Richilde d'Ardennes ,12 października 869małżeństwo potwierdzone w Aachen na22 stycznia 870 .
Potomków
Z czterech synów Ermentrudy tylko najstarszy, Ludwik II Jąkający , wstąpił na tron w 877 roku . Karol , król Akwitanii, zmarł dnia29 września 866, Lothaire le Boiteux , opat z kilku klasztorów, zmarł pod koniec roku 865 , a Carloman , zmarł w 876 swoich ran, po miał oczy wydłubane z rozkazu ojca za to, że zbuntowali.
Znamy również cztery córki, Judith (królową Wessex, a następnie hrabinę Flandrii), Rotrude (Rotrudi), Hildegarde (Hildegardim), Ermentrude (Hirmintrudis), Abbess of Hasnon w 877 i Gisèle (Gislam).
Genealogia
┌─ Adrien d'Orléans (v.760-† 821), comte d'Orléans, comte Palatin. Cf. Agilolfing ┌─ Eudes d'Orléans (?-† 834). │ └─ Waldrade de Wormsgau (?-?). │ Ermentrude d'Orléans │ │ ┌─ Leuthard Ier, comte de Fezensac puis comte de Paris (816) (cf. Girardides) └─ Engeltrude de Fézensac (?-?). └─ X Ermentrude d'Orléans ép. Charles II dit le Chauve (cf. Généalogie des Carolingiens) │ ├─Judith (v. 844-ap. 870) (cf. Généalogie des Carolingiens) ├─Louis II dit le Bègue (1er novembre 846 - † 10 avril 879), roi de France. (cf. Généalogie des Carolingiens) ├─Charles dit l'Enfant (v. 847-† 29 septembre 866(cf. Généalogie des Carolingiens) ├─Carloman (?-† 876). (cf. Généalogie des Carolingiens) ├─Ermentrude (?-?). (cf. Généalogie des Carolingiens) ├─Hildegarde (?-?). (cf. Généalogie des Carolingiens) ├─Rotrude (?-?). (cf. Généalogie des Carolingiens) └─Lothaire le Boiteux (?-† 14 décembre 865), abbé de Saint-Germain d'Auxerre. (cf. Généalogie des Carolingiens)Bibliografia
- Pierre Riché , The Carolingians, rodzina, która stworzyła Europę , Paryż, Hachette, wyd. "Liczba mnoga",1983( przedruk 1997), 490 str. ( ISBN 2-01-278851-3 , prezentacja online )
- Jean-Charles Volkmann , Znając genealogie królów Francji , Éditions Gisserot,1999, 127 str. ( ISBN 978-2-87747-208-1 )
- Jane Hyam, „Ermentrude and Richildis”, Margaret T. Gibson i Janet L. Nelson, wyd. Karol II Łysy: sądowe i Brytania , 2 th wydanie poprawione Variorum, 1990, s. 154-168 .
- Michel Mourre , Le Petit Mourre. Dictionary of Universal History , Editions Bordas,kwiecień 2007( ISBN 978-2-04-732194-2 )
Ikonografia
Uwagi i odniesienia
- Ermentrude na stronie internetowej Foundation for Medieval Genealogy
- Imię czasami pisane jako „Hermentrude” lub „Hermentrade”.
- Burza historii , tom 1, autor: Christian Ponge
- Ojcowie wciąż ponownie zjednoczyli się w Saint-Médard de Soissons, umieścili koronę na głowie Charlesa i Ermentrude w niedzielę 25 sierpnia 866 , strona 419 w The Middle Ages opublikowanej przez Albert Marignan, Jean Georges Platon, Maurice Wilmotte, Maurice Prou
- Strona 66 w Les Reines de France (1989) Paule Lejeune, naukowiec, współpracownik listów, historyk, była wykładowcą na Uniwersytecie w Rouen
- Anselme de Sainte Marie (Père Anselme), Genealogiczna i chronologiczna historia Królewskiego Domu Francji , 9 tomów, Paryż, 1725 i kolejne lata, tom 1, strona 34, czytaj online