Acer monspessulanum
Acer monspessulanumKrólować | Plantae |
---|---|
Sub-panowanie | Tracheobionta |
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Magnoliopsida |
Podklasa | Rosidae |
Zamówienie | Sapindale |
Rodzina | Sapindaceae |
Uprzejmy | Acer |
Zamówienie | Sapindale |
---|---|
Rodzina | Sapindaceae |
Montpellier klon (Acer monspessulanum L.) to drzewo Sapindaceae rodziny (to było dawniej klasyfikowane najczęściej tym, że z Aceraceae ). Należy do monspessulanum sekcji w klasyfikacji drzewa klonowego .
Drzewo bywa nazywane Azerou lub Agast , Violonier (prowansalski).
Acer pochodzi od łacińskiego „twardy”, a monspessulanus od „Montpellier”. Francuski termin klon pochodzi od galijsko-rzymskiego acerabulus , będącego skrzyżowaniem łacińskiego słowa acer i galijskiego abalo . Termin „ monspessulanum ” odnosi się do miasta Montpellier .
Czasami jest to krzew, ale zwykle jest to drzewo o ciemnej korze i gęstych gałęziach. Korona, bardzo rozgałęziona, jest na ogół wyprostowana, ale z wiekiem staje się zaokrąglona. Wzrost wolno do średniego, w sprzyjających warunkach może osiągać, a czasem nawet przekraczać 15 m . W Charente możemy nawet zaobserwować okazy około dwudziestu metrów z pniem o średnicy 70 cm. Mało wymagająca i rustykalna, bardzo dobrze toleruje gleby wapienne i suche. Klon Montpellier pochodzi z wybrzeży Morza Śródziemnego, ale rośnie aż do południowych Niemiec na północy i do Kaukazu, Ukrainy i Azji Mniejszej na wschodzie. podgatunek ( subsp. microphyllum - Boissier) rośnie na Korsyce, ale najwyraźniej został opisany w Libanie. Jej liście są znacznie mniejsze, 2,5 cm na 3 cm .
Jej przeciwległe, liściaste, 3-klapowe, całe liście, ciemnozielone, sublimujące powyżej, są małe (5–6 cm ) i mają długi ogonek. Jesienią przybierają jaskrawe odcienie czerwieni lub złota, dzięki czemu są bardzo efektowne. Drzewo może żyć do 150 lat.
Klon Montpellier kwitnie w kwietniu lub maju, przed lub podczas liści.
Kwiaty są pogrupowane w bezwłose, opadające i końcowe baldachogrona . Jej kwiaty, żółto-zielonkawe, są albo męskie, albo żeńskie, ale obie płcie współistnieją na tym samym osobniku, a nawet w tym samym baldachimie : jest to roślina jednopienna . Ale oprócz kwiatów jednopłciowych może zawierać kwiaty obojnacze; mówi się wtedy, że jest poligamiczny . Kwiaty żeńskie mają krótszy i zwykle grubszy ogonek niż u kwiatów męskich.
Owoce rozłożyste , obwisłe, z praktycznie równoległymi skrzydłami, czasami częściowo zachodzącymi na siebie.
Wśród nieendemicznych klonów Japonii , A. monspessulanum (i podobny A. campestre ) są popularne wśród entuzjastów bonsai . W obu przypadkach małe liście i niski wzrost klonu dobrze reagują na techniki zachęcające do redukcji liści i rozgałęziania. Te drzewka bonsai mają inny wygląd niż te stworzone z klonów takich jak " Acer palmatum ", których liście są bardziej pomarszczone i przezroczyste .
Drzewo to rośnie między poziomem morza a 800 m n.p.m., na nieużytkach, zaroślach , zaroślach lub w rzadkich lasach, gdzie często kojarzy się z dębem ostrolistnym . Jego typowym siedliskiem są wiecznie zielone lasy śródziemnomorskie z Europy Zachodniej. Preferuje gleby obojętne, często na podłożu wapiennym; jest też kserofilny, ceni sobie suchość i przewiewność tych gleb, lubi stanowiska światła lub półcienia.
Drzewo śródziemnomorskiego obrzeża, można je znaleźć we Francji aż do Wandei na zachodzie, a na wschodzie w dolinie rzeki Mozeli (a właściwie w jej niemieckiej części).
Odnotowano go również na tej samej szerokości geograficznej, w łagodnym klimacie belgijskiej Lotaryngii , między Arlon i Habay-la-Neuve . Amatorzy botanicy mogliby ją tam odkryć na nowo, ponieważ jesienią jej jasnozłote liście z małymi listkami są łatwo dostrzegalne z daleka.
Kwiaty klonu Montpellier | Klon Montpellier rozczarowuje |