Enuig , enuig lub enuech ( enɥitʃ , lament, ból) to rodzaj liryki, praktykowane przez trubadurów . Raczej podobnie jak sirventès minstreli langue d'oïl, enuig ogólnie stanowi litanię skarg, połączonych ze sobą tematem lub miejscem. Termin „enuig” pojawia się nagle w tekście tych dzieł. Za pierwszego mistrza enuiga uważany jest Pierre de Vic .
Raymond Hill definiuje eneg jako „wyliczenie szeregu ran w epigramatycznym stylu”. Uważa, że płeć jest kontynuowana do końca średniowiecza w literaturze katalońskiej , włoskiej , francuskiej i galicyjsko-portugalskiej (w) . Ernest Wilkins uważa tymczasem, że Sonnet 66 przez Williama Szekspira byłoby przykładem języka angielskiego enuig, również powołując się na przykład z Petrarki . Richard Levin uważa anonimowy angielski wiersz Whear giltles men za enuig.