Emmanuel Ollive | |
Imię urodzenia | Emmanuel Lucien Henri Ollive |
---|---|
Narodziny |
18 stycznia 1882 r Reze |
Śmierć |
1 st czerwiec 1950(w wieku 68 lat) La Seyne-sur-Mer |
Pochodzenie | Francuski |
Wierność | Francja |
Uzbrojony | Marynarka wojenna |
Stopień | Admirał |
Lata służby | 1899 - 1943 |
Przykazanie |
Fauconneau Bold Algierski (w) Gueydon Wing Śródziemnomorski |
Konflikty |
II wojna światowa II wojna światowa |
Nagrody |
Croix de guerre 1914-1918 Wielki oficer Legii Honorowej |
Inne funkcje | Prefekt Morski Tulonu |
Emmanuel Lucien Henri Ollive , urodzony w Rezé on18 stycznia 1882 r.i zmarł w La Seyne-sur-Mer dnia1 st czerwiec +1.950, jest generałem francuskiej marynarki wojennej.
Syn kapitana długodystansowego, wstąpił do Szkoły Morskiej wPaździernik 1899i wychodzi z awansu. Ssanie 1 st klasyPaździernik 1902wsiadł na torpedowiec Dague w Algierii, a następnie na krążownik pancerny Montcalm w dywizji Dalekiego Wschodu .
Ensign wPaździernik 1904zaokrętował się na Kersaint, gdzie dowodził oddziałem marynarzy odpowiedzialnym za ochronę poselstwa francuskiego w Seulu podczas wojny rosyjsko-japońskiej . W 1906 był oficerem manewrowym na niszczycielu La Hire w eskadrze śródziemnomorskiej . Uczeń Szkoły Oficerów Torpedowych na krążowniku Cécille w Tulonie , ukończyłSierpień 1908 z oficjalnym świadectwem satysfakcji.
Chorąży, był zastępcą szefa służby torpedowej na pancerniku Patrie en escadre de Méditerranée w 1909 roku, następnie zastępcą szefa służby torpedowej na krążowniku pancernym Waldeck-Rousseau .
Porucznik w październiku 1911, następnie uczeń oficera w Szkole Artylerii w Tulonie w 1912 iw Szkole Zastosowań Strzelectwa Morskiego na Pothuau . Tam otrzymuje nagrodę wyjazdową i podziękowania Ministra za notatkę o urządzeniach przeciwpożarowych w sierpniu-grudzień 1912.
Drugi oficer artylerzysta na pancernik Mirabeau w 1913 roku został przydzielony na ląd w całej I wojny światowej na froncie francuskim, gdzie dowodził baterię w pułku strzelców morskich następnie, w 1917 roku, na 2 nd grupą kanonierek rzecznych. W 1918 r. dowodził torpedowcem Fauconneau w Lewancie iw Salonikach .
Komendant-porucznik w lipcu 1919, w grudniu dowodził torpedowcem Téméraire w eskadrze bałtyckiej. Był adiutantem admirała Sagot-Duvauroux , prefekta morskiego Tulonu w 1921 roku.
Dowódca wLuty 1922, zaczyna jako zastępca dowódcy Pothuau w dywizji szkół śródziemnomorskich. Wstąpił do Komisji do badań praktycznych artylerii morskiej. W 1924 roku dowodził Algerian (PL) i 2 nd eskadra łodzi torpedowych i uzyskał dwa świadectwa satysfakcja dla zawodów strzeleckich w 1924 i 1925. Szef Radia Transmisje Służby Tulonu w 1926 roku pod przewodnictwem Komisji studia praktyczne TSF.
Kapitan wlipiec 1927, szef sztabu admirała doktora , napisał autorytatywne opracowanie na temat artylerii bojowej , które umożliwiło mu powołanie wlipiec 1929pod dowództwem Gueydona i przewodniczącym Komisji ds. Praktycznych Studiów Artylerii Morskiej. W 1932 uczęszczał do Szkoły Wojennej i Centrum Zaawansowanych Studiów Morskich.
Kontradmirał wLuty 1933, szef sztabu admirała Herr , generalny inspektor Sił Morskich Północy, generał dywizji w Brześciu , dowodził wmaj 1935grupa przed niszczycieli z 1 ul eskadry Tulon następnieLipiec 19363 p eskadry lekko.
wiceadmirał (luty 1937), pierwszy zastępca szefa Sztabu Generalnego Marynarki Wojennej, w 1938 r. objął stanowisko wiceadmirała eskadry, w marcu 1938 r. naczelny dowódca eskadry śródziemnomorskiej, w marcu 1938 r. został prefektem morskim Tulonu wwrzesień 1938, był głównodowodzącym floty śródziemnomorskiej w maju 1939 roku, z jego znakiem na Prowansji, a następnie w listopadzie głównodowodzącym sił morskich południowego Atlantyku i Afryki. Jest on naczelnym wodzem i morskiego prefekta IV -tego regionu w Algierze w lipcu 1940 roku do października 1942 roku.
Przyjmuje stopień i tytuł admirała w Inlistopad 1940 oraz odpowiada za ochronę konwojów zaopatrzeniowych kierowanych do metropolii.
Odchodzi na emeryturę Styczeń 1943.