Emmanuel Ollive

Francuski generał oficer 5 gwiazdek.svg Emmanuel Ollive
Imię urodzenia Emmanuel Lucien Henri Ollive
Narodziny 18 stycznia 1882 r
Reze
Śmierć 1 st czerwiec 1950(w wieku 68 lat)
La Seyne-sur-Mer
Pochodzenie Francuski
Wierność Francja
Uzbrojony  Marynarka wojenna
Stopień Admirał
Lata służby 1899 - 1943
Przykazanie Fauconneau
Bold
Algierski  (w)
Gueydon
Wing Śródziemnomorski
Konflikty II wojna światowa
II wojna światowa
Nagrody Croix de guerre 1914-1918
Wielki oficer Legii Honorowej
Inne funkcje Prefekt Morski Tulonu

Emmanuel Lucien Henri Ollive , urodzony w Rezé on18 stycznia 1882 r.i zmarł w La Seyne-sur-Mer dnia1 st czerwiec +1.950, jest generałem francuskiej marynarki wojennej.

Biografia

Syn kapitana długodystansowego, wstąpił do Szkoły Morskiej wPaździernik 1899i wychodzi z awansu. Ssanie 1 st klasyPaździernik 1902wsiadł na torpedowiec Dague w Algierii, a następnie na krążownik pancerny Montcalm w dywizji Dalekiego Wschodu .

Ensign wPaździernik 1904zaokrętował się na Kersaint, gdzie dowodził oddziałem marynarzy odpowiedzialnym za ochronę poselstwa francuskiego w Seulu podczas wojny rosyjsko-japońskiej . W 1906 był oficerem manewrowym na niszczycielu La Hire w eskadrze śródziemnomorskiej . Uczeń Szkoły Oficerów Torpedowych na krążowniku Cécille w Tulonie , ukończyłSierpień 1908 z oficjalnym świadectwem satysfakcji.

Chorąży, był zastępcą szefa służby torpedowej na pancerniku Patrie en escadre de Méditerranée w 1909 roku, następnie zastępcą szefa służby torpedowej na krążowniku pancernym Waldeck-Rousseau .

Porucznik w październiku 1911, następnie uczeń oficera w Szkole Artylerii w Tulonie w 1912 iw Szkole Zastosowań Strzelectwa Morskiego na Pothuau . Tam otrzymuje nagrodę wyjazdową i podziękowania Ministra za notatkę o urządzeniach przeciwpożarowych w sierpniu-grudzień 1912.

Drugi oficer artylerzysta na pancernik Mirabeau w 1913 roku został przydzielony na ląd w całej I wojny światowej na froncie francuskim, gdzie dowodził baterię w pułku strzelców morskich następnie, w 1917 roku, na 2 nd grupą kanonierek rzecznych. W 1918 r. dowodził torpedowcem Fauconneau w Lewancie iw Salonikach .

Komendant-porucznik w lipcu 1919, w grudniu dowodził torpedowcem Téméraire w eskadrze bałtyckiej. Był adiutantem admirała Sagot-Duvauroux , prefekta morskiego Tulonu w 1921 roku.

Dowódca wLuty 1922, zaczyna jako zastępca dowódcy Pothuau w dywizji szkół śródziemnomorskich. Wstąpił do Komisji do badań praktycznych artylerii morskiej. W 1924 roku dowodził Algerian  (PL) i 2 nd eskadra łodzi torpedowych i uzyskał dwa świadectwa satysfakcja dla zawodów strzeleckich w 1924 i 1925. Szef Radia Transmisje Służby Tulonu w 1926 roku pod przewodnictwem Komisji studia praktyczne TSF.

Kapitan wlipiec 1927, szef sztabu admirała doktora , napisał autorytatywne opracowanie na temat artylerii bojowej , które umożliwiło mu powołanie wlipiec 1929pod dowództwem Gueydona i przewodniczącym Komisji ds. Praktycznych Studiów Artylerii Morskiej. W 1932 uczęszczał do Szkoły Wojennej i Centrum Zaawansowanych Studiów Morskich.

Kontradmirał wLuty 1933, szef sztabu admirała Herr , generalny inspektor Sił Morskich Północy, generał dywizji w Brześciu , dowodził wmaj 1935grupa przed niszczycieli z 1 ul eskadry Tulon następnieLipiec 19363 p eskadry lekko.

wiceadmirał (luty 1937), pierwszy zastępca szefa Sztabu Generalnego Marynarki Wojennej, w 1938 r. objął stanowisko wiceadmirała eskadry, w marcu 1938 r. naczelny dowódca eskadry śródziemnomorskiej, w marcu 1938 r. został prefektem morskim Tulonu wwrzesień 1938, był głównodowodzącym floty śródziemnomorskiej w maju 1939 roku, z jego znakiem na Prowansji, a następnie w listopadzie głównodowodzącym sił morskich południowego Atlantyku i Afryki. Jest on naczelnym wodzem i morskiego prefekta IV -tego regionu w Algierze w lipcu 1940 roku do października 1942 roku.

Przyjmuje stopień i tytuł admirała w Inlistopad 1940 oraz odpowiada za ochronę konwojów zaopatrzeniowych kierowanych do metropolii.

Odchodzi na emeryturę Styczeń 1943.

Nagrody i wyróżnienia

Bibliografia

Linki zewnętrzne