| Narodziny |
18 listopada 1908 Wiedeń |
|---|---|
| Śmierć |
30 grudnia 2002(at 94) Wiedeń |
| Narodowość | austriacki |
| Zajęcia | Pisarz , odporny |
| Małżonka | Kurt Lingens ( w ) |
| Dziecko | Peter Michael Lingens ( d ) |
| Miejsca zatrzymania | Auschwitz , obóz koncentracyjny w Dachau |
|---|---|
| Różnica | Sprawiedliwi wśród narodów |
Ella Lingens-Reiner , ur18 listopada 1908w Wiedniu , Austro-Węgry i zmarł dalej30 grudnia 2002w tym samym mieście jest prawnikiem, lekarzem i przeciwnikiem nazizmu , deportowanym w latach 1943-1945 do kilku obozów koncentracyjnych . W 1980 roku otrzymała tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata .
Urodzona w Wiedniu w 1908 roku, studiowała medycynę i prawo w Monachium , Marburgu i Wiedniu . Jest żoną niemieckiego lekarza Kurta Lingensa (in) , który został wykluczony ze wszystkich niemieckich uniwersytetów w 1933 r. Z powodu jego przynależności do antyfaszystowskiej grupy studenckiej .
Po Anschlussie w marcu 1938 roku para zastanawiała się, czy powinni wyemigrować, czy pozostać w Austrii bez udziału w uścisku narodowego socjalizmu, aby ostatecznie pozostać w kraju.
W miesiącach następujących po marcu 1938 r. Pomagali żydowskim towarzyszom Elli w wyjeździe za granicę. Podczas Nocy Kryształowej goszczą w swoim domu na przedmieściach Wiednia dziesięć żydowskich rodzin. Para pomaga także Żydom w ucieczce na Węgry, przyjmuje osoby odizolowane i dostarcza żywność krewnym, którego dzieci wyemigrowały.
Masowe deportacje Żydów, którzy pozostali w Wiedniu, rozpoczęły się latem 1942 r. Niektórzy zwrócili się do Lingenów o pomoc. Latem 1942 roku polski ruch podziemny, z którym się kontaktowali, poprosił Ellę i Kurta Lingensów o pomoc w ucieczce dwóm parom żydowskim. Jednego goszczą, a drugiego znajdują kryjówkę. Z pomocą pośrednika obie pary miały zostać przewiezione do Szwajcarii . Ten pośrednik, były aktor imieniem Klinger, jest jednak szpiegiem gestapo i donosi o nich we wrześniu 1942 roku w Feldkirch . Ella i Kurt Lingens zostali aresztowani 13 października 1942 roku i osadzeni w siedzibie wiedeńskiego gestapo w dawnym hotelu Metropole . Kurt Lingens zostaje przydzielony do firmy dyscyplinarnej w Rosji.
Ella Lingens była internowana przez cztery miesiące w więzieniu gestapo w Wiedniu i kilkakrotnie przesłuchiwana. W lutym 1943 r. Wraz z Karlem Motesiczkim, który uczestniczył w ratowaniu wiedeńskich Żydów, zostali deportowani do Auschwitz, gdzie przybyli 20 lutego. Choć cieszy się uprzywilejowaną pozycją lekarza-więźnia, stara się bronić współwięźniów i uchronić ich przed zagładą. Ale i dla niej Auschwitz to „piekło”. W kwietniu 1943 roku zachorowała na tyfus i prawie na niego zapadła . Karl Motesiczky zmarł 25 czerwca 1943 r. W międzyczasie Ella Lingens została przeniesiona na dwa miesiące do obozu w Babitz w połowie 1943 r. W Auschwitz przebywała do początku grudnia 1944 r., Kiedy to trafiła do obozu koncentracyjnego w Dachau , gdzie pracowała w Kommando Agfa do wyzwolenia obozu przez wojsko amerykańskie pod koniec kwietnia 1945 r.
Po wyjściu na wolność napisała, że w Auschwitz, myśląc o swoim trzyletnim synu, Peterze Michaelie Lingens (de) , nie pozwoliła narodowemu socjalizmowi obrabować jej honoru i poczucia własnej wartości.
Potem Ella Lingens musi zbudować sobie nowe życie. Podobnie jak wielu innych ocalałych z obozów koncentracyjnych dręczy ją poczucie winy: „Czy ja żyję, bo inni zginęli na moim miejscu? Pyta siebie kilka razy. W przeciwieństwie do wielu innych więźniów obozów koncentracyjnych w 1947 roku zaczęła spisywać swoje wspomnienia i analizować, czego doświadczyła w Auschwitz.
W swojej książce Więźniowie strachu , wydanej w 1948 r., Opisuje lata oporu i swoje doświadczenia jako więźniarki obozowej. W 2003 roku jego syn, który stał się jednym z najbardziej znanych dziennikarzy austriackich, opublikował niemieckie tłumaczenie pod tytułem Gefangene der Angst - Ein Leben im Zeichen des Widerstandes .
W następnych latach, kiedy przeszłość narodowosocjalistyczna Austrii została zatuszowana, Ella Lingens odmówiła powstrzymania się od przypomnienia sobie zbrodni z przeszłości. Pomimo trudności psychologicznych, jakie to stanowi, chodzi do szkół i seminariów dla nauczycieli, aby zeznawać i informować młodsze pokolenie o mrocznej przeszłości nazizmu, wojny i panowania terroru. Choć wysoko ceniony i ceniony za granicą, w Austrii pozostaje w dużej mierze nieznany. Po wojnie ukończyła studia medyczne i pracowała w kilku klinikach oraz w austriackiej służbie zdrowia. Została radcą ministerialnym w Federalnym Ministerstwie Zdrowia i Ochrony Środowiska i przeszła na emeryturę w 1973 roku.
Na początku marca 1964 r. Zeznawała na pierwszym procesie we Frankfurcie . Yad Vashem przyznał jej i Kurtowi Lingensowi Medal Sprawiedliwych wśród Narodów Świata w Jerozolimie w 1980 roku.
Zmarła 30 grudnia 2002 roku w Wiedniu. Jej syn Peter Michael Lingens relacjonuje później: „Kilka dni przed śmiercią moja mama znowu wstała. Oparła się o ściany sypialni, a potem o długi korytarz i stanęła przy drzwiach salonu, widocznie trochę zmieszana. Kiedy milczeliśmy, powtórzyła jedno zdanie, a jej oczy rozszerzyły się ze strachu: Nie spalisz mnie? Nie spalisz mnie, prawda? Została pochowana na centralnym cmentarzu w Wiedniu .