Edmond de Polignac
Edmond de Polignac
Edmond de Polignac według Jamesa Tissota ( Le Cercle de la rue Royale , 1868).
| Narodziny |
19 kwietnia 1834 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
August 8 , 1901(67 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Trening |
Stanislas Schola Cantorum College w Paryżu |
| Czynność | Kompozytor |
| Tata | Jules de Polignac |
| Rodzeństwo |
Jules- Armand de Polignac Camille de Polignac |
| Małżonka | Winnaretta Singer (od1893) |
| Mistrz | Alphonse Thys |
|---|
Książę Edmond Melchior Jean Marie de Polignac (urodzony dnia19 kwietnia 1834w Paryżu , zmarł dnia August 8 , 1901w Paryżu ) to francuski arystokrata, który był kompozytorem i mecenasem .
Edmond de Polignac jest synem księcia Julesa de Polignac ( 1780 - 1847 ), przewodniczącego Rady za Karola X , i jego żony Mary Charlotte Parkins ( 1792 - 1864 ). Edmond de Polignac poślubił15 grudnia 1893w Paryżu Winnaretta Singer , córka i spadkobierczyni producenta maszyn do szycia Isaaca Merritta Singera , który był mecenasem muzycznego świata.
Wraz z żoną stworzył wpływowy salon, który stał się centrum życia kulturalnego i wywarł wpływ na wielu ważnych artystów, takich jak Marcel Proust , Jean Cocteau i Claude Monet .
Biografia
Książę Edmond de Polignac pochodził ze znakomitej francuskiej rodziny swoich czasów. Jego ojciec, Auguste Jules Armand Marie, książę de Polignac (1780-1847), szef rządu w służbie Karola X , był autorem słynnych rozporządzeń z 1830 r., Które unieważniły Kartę, zawiesiły wolność prasy i przyznał królowi wszelkie uprawnienia w celu „zapewnienia bezpieczeństwa państwa”.
Rezultatem była „ rewolucja lipcowa ”, która zakończyła panowanie Burbonów. Król uciekł z kraju, ale Jules de Polignac został schwytany, stanął przed sądem, został uznany za winnego i skazanyGrudzień 1830na śmierć cywilną, z karą dożywotniego pozbawienia wolności i całkowitym pozbawieniem praw obywatelskich. Został uwięziony w twierdzy Chama .
Od swojej pierwszej żony, Barbary Campbell, Jules de Polignac miał córkę i syna, z drugiej żony Marie-Charlotte Parkyns (1792-1864), miał dwóch synów w 1830 roku, a córka urodziła się, gdy zaczął służyć zdanie. Pomimo surowości wyroku, miał prawo przyjmować gości do tego stopnia, że podczas pobytu w więzieniu urodziło mu się jeszcze dwóch synów. Edmond był jego ostatnim dzieckiem, które urodziło się dnia19 kwietnia 1834.
Ponieważ jego ojciec nie istniał legalnie, Edmond został zarejestrowany w akcie urodzenia jako syn „księcia imieniem Marquis de Chalançon, obecnie podróżującego”. W 1836 roku Louis-Philippe przychylił się do prośby o zwolnienie byłych ministrów z powodów zdrowotnych. Książę Jules de Polignac mógł wydostać się z więzienia pod warunkiem opuszczenia Paryża na stałe. Rodzina osiedliła się w Bawarii w pobliżu Landau sur Isar, gdzie książę Polignac otrzymał od króla Ludwika Bawarskiego drugi tytuł książęcy. Zbudował tam zamek, który nazwał „Wildthurn”.
Jego syn Edmond otrzymał klasyczne wykształcenie z greką, łaciną, językami współczesnymi, tańcem i jazdą konną. W domu biegle mówiliśmy po francusku, niemiecku i angielsku. Od samego początku Edmond interesował się sztukami scenicznymi i kreatywnymi. Pisał sztuki i komedie dla stworzonego przez ojca teatru dziecięcego. Jego starsi bracia naśmiewali się z niego z powodu jego fizycznej kruchości i niezbyt atletycznego wyglądu; w ramach rekompensaty rodzice pozwolili mu pobierać lekcje gry na fortepianie i teorii muzyki.
Wesele, działalność artystyczna
W Listopad 1845rodzina wróciła do Francji i osiedliła się w Saint-Germain-en-Laye . Dwa lata później30 marca 1847, Jules de Polignac zmarł. Reszta rodziny osiedliła się w Paryżu przy rue de Berri, a Edmond kontynuował naukę u nauczyciela w Faubourg Saint-Germain . Postanowił wtedy, że zostanie kompozytorem, pomimo konsternacji matki, która postrzegała muzykę jako rozrywkę akceptowalną dla arystokraty, ale nie pozycję społeczną.
Alphonse Thys został zatrudniony, aby uczyć Edmonda kontrapunktu, kompozycji i teorii muzyki. Wstąpił do Konserwatorium Paryskiego i studiował harmonię pod kierunkiem Henri Rebera . Jego kruche zdrowie, rygor programu nauczania w Konserwatorium, jej chroniczne problemy żołądkowo-jelitowe i ukryta, a być może stłumiona wewnętrzna presja homoseksualizmu , prowokowały w nim okresy dużej produktywności muzycznej na przemian z okresami choroby i nieaktywności. W 1860 roku Alfred Beaumont , dyrektor Opéra-Comique poprosił Edmonda de Polignac o dostarczenie mu muzyki do libretta Rogera de Beauvoira . Skomponował bukiet operowy Un Baiser de Duchesse , ale Beaumont opuścił Opéra-Comique, zanim opera mogła zostać wyprodukowana. Nastąpiła depresja i jego rodzina nalegała, aby się ożenił.
W 1861 roku Edmond i jego brat Alphonse zostali założycielami Koła Związku Artystycznego, utworzonego w celu promowania przedstawień wspaniałej muzyki w miejscach innych niż teatry. Oprócz arystokratów w klubie znajdowali się Gounod , Berlioz , Auber i Catulle Mendès . Również w 1861 roku Krąg wspierał Wagnera po głośnej porażce Tannhäusera , jego pierwszej opery w Paryżu.
To książę Edmond de Polignac przedstawiłby Marcelowi Proustowi Charlesa Haasa , model Swanna . Ten ostatni powiedział o nim, że wyglądał jak „opuszczony loch przerobiony na bibliotekę”. „ Szczęśliwe małżeństwo Prince'a z Winnarettą Singer zostało zaaranżowane przez Roberta de Montesquiou i hrabinę Greffulhe w 1893 roku . „To połączenie liry i maszyny do szycia” - powiedziała matka malarza Jacques-Émile Blanche . Ten ostatni pamiętał, jak książę przeskakiwał przez fotel w willi swoich rodziców, aby udowodnić, że jest jeszcze na tyle młody, by się ożenić.
Inny
Przedstawiony jest na obrazie Le Cercle de la rue Royale ( James Tissot , 1868 ).
Uwagi i odniesienia
- George Painter , Marcel Proust , Paryż, Mercure de France, 2 nd edition, 1992, s. 219
- Laure Hillerin, Hrabina Greffulhe, L'ombre des Guermantes , Flammarion ,2014( czytaj online ) , str. 240-242
Zobacz też
Źródła
- (de) / (en) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułów zatytułowanych w języku niemieckim „ Edmond de Polignac ” ( patrz lista autorów ) oraz w języku angielskim „ Prince Edmond de Polignac ” ( patrz lista autorów ) .
Bibliografia
- (pl) Sylvia Kahan, W poszukiwaniu nowych skal: Edmond de Polignac, badacz oktatoniczny. Rochester, NY, University of Rochester Press, 2009 ( ISBN 1-58046-305-3 ) .
- (pl) Sylvia Kahan, Music's Modern Muse: A Life of Winnaretta Singer, Princesse de Polignac. Rochester, NY: University of Rochester Press, 2003, 2006, 2009 ( ISBN 1-58046-133-6 ) .
- (en) Sylvia Kahan, Rien de la tonality usuelle: Edmond de Polignac and the Octatonic Scale in XIX-Century France , 19th -Century Music 29 (2005): 97-120.
- Sylvia Kahan i Nathalie Mauriac-Dyer, „Cztery niepublikowane listy od Prousta do księcia de Polignac”, w Bulletin Marcel Proust 53 (grudzień 2003): 9-21.