Dumont d'Urville (opinia kolonialna)
| Dumont d'Urville | |
| |
| Rodzaj | Kolonialne Aviso |
|---|---|
| Historia | |
| Serwowane w | Francuska marynarka wojenna |
| Stocznia | Warsztaty i stocznie na południowy zachód od Bordeaux |
| Uruchomić | 21 marca 1931 |
| Status | Zburzony |
| Załoga | |
| Załoga | 14 oficerów 121 marynarzy |
| Charakterystyka techniczna | |
| Długość | 103,7 m² |
| Mistrz | 12,98 m² |
| Wersja robocza | 4,80 m² |
| Przesunięcie | 1969 ton |
| Napęd | diesel 2 silniki Burmeister & Wain 2 śmigła |
| Moc | 3200 KM |
| Prędkość | 17 węzłów |
| Cechy wojskowe | |
| Uzbrojenie | 3 działa model 1927 138 mm w 3 pojedynczych wieżach 4 działa przeciwlotnicze 37 mm w 4 pojedynczych stanowiskach 6 karabinów maszynowych przeciwlotniczych 13,2 mm w 2 podwójnych stanowiskach |
| Zakres działania | 13 000 mil morskich z prędkością 8,5 węzła 7600 mil morskich z prędkością 14 węzłów |
Dumont d'Urville jest francuski kolonialny Aviso z klasy Bougainville , oddana do użytku w czerwcu 1932 roku i rozebrany w marcu 1958 r .
Budowa
Dumont d'Urville jest zawieszone na Ateliers et Chantiers Maritimes Sud Ouest de Bordeaux wListopad 1929. Jest uruchamiany wMarzec 1931i wszedł do służby w czerwcu 1932.
Le Dumont d'Urville w liczbach
Artyleria Dumont d'Urville składała się z 3 pojedynczych dział 138 mm 1927, 3 pojedynczych dział przeciwlotniczych 37 mm i 6 karabinów maszynowych 13,2 mm w 3 podwójnych jarzmach. Jego maksymalna prędkość wynosiła 17 węzłów. Przewoził 297 ton oleju opałowego. Jego silniki wysokoprężne Burmeister & Wain dawały mu 3200 koni mechanicznych. O długości 103,7 m i szerokości 12,98 m , Dumont d'Urville miał projekt 4,5 m .
Załoga
Załoga Dumont d'Urville składała się z 14 oficerów i 121 marynarzy .
Kariera
Admiral Decoux , gubernator generalny Indochin francuskim, wysyła Dumont d'Urville w Nowej Kaledonii, aby przejąć kontrolę nad wyspą. Dumont d'Urville wysłany do New Caledonia przybył Noumea 23 sierpnia 1940. Ale cruiser z Royal Australian Navy, HMAS Adelaide z klasy Miasta przybywa również i siły francuskiego gubernatora rządu Vichy do podjęcia na Dumont d – Urville .
Kolonialne Aviso zostało następnie włączone do francuskich sił morskich Dalekiego Wschodu. W nocy z 16 na 17 styczeń 1941, jest częścią małej eskadry, składającej się z lekkiego krążownika Lamotte-Picquet i admirała Charnera Avisosa (kolejny doradca kolonialny klasy Bougainville), starego Tahure i Marne Avisos . Te siły morskie, dowodzone przez kapitana Bérengera , zaskakują tajską flotę na kotwicy na Koh Chang . Po zatopieniu 2 opancerzonych straży przybrzeżnych , 3 kutrach torpedowych i uszkodzeniu kilku innych jednostek, francuska grupa morska powróciła do swojej bazy w Poulo Condor bez szwanku.
W wrzesień 1942The Dumont d'Urville ratuje ocaleni z RMS Lakonii storpedowany przez niemiecki okręt podwodny U-156 .
W 1944 zmodernizowano uzbrojenie: dodano cztery pojedyncze działa przeciwlotnicze Bofors Mk 1/2 40 mm oraz 11 pojedynczych działek przeciwlotniczych 20 mm Oerlikon. Zainstalowane moździerze przeciw okrętom podwodnym i bomby głębinowe, lądowanie artylerii przeciwlotniczej pochodzenia francuskiego.
We wrześniu 1946 r. Dumont d'Urville przetransportował Ho Chi Minha i jego delegację do Indochin po powrocie z konferencji w Fontainebleau po niepowodzeniu negocjacji, biorąc udział w bombardowaniu Haiphong 23 listopada 1946 r .
Dumont d'Urville pozostawał w służbie z francuskim Navy doMarzec 1958, przed rozbiórką.
Uwagi i referencje
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z anglojęzycznego artykułu Wikipedii zatytułowanego „ Francuski aviso Dumont d'Urville ” ( patrz lista autorów ) .
- Le Masson 1969 , s. 12
- Raport Jeana Guisnela i Davida Korn-Brzozy, reżyseria David Korn-Brzoza Historia francuskich służb specjalnych - odcinek 1 [1]
Bibliografia
- Jean Meyer i Martine Acerra , Historia francuskiej marynarki wojennej: od jej początków do współczesności , Rennes, Ouest-France ,1994, 427 s. [ Szczegółowo wydanie ], ( ISBN 2-7373-1129-2 , informacja BNF n O FRBNF35734655 )
- Michel Vergé-Franceschi ( reż. ), Słownik historii morskiej , Paryż, edycje Roberta Laffonta , coll. „Książki”,2002, 1508 s. ( ISBN 2-221-08751-8 i 2-221-09744-0 )
- Alain Boulaire , Francuska marynarka wojenna: Od Royal of Richelieu do dzisiejszych misji , Quimper, edycje Palantines,2011, 383 s. ( ISBN 978-2-35678-056-0 )
- Rémi Monaque , Historia marynarki francuskiej , Paryż, edycje Perrin,2016, 526 pkt. ( ISBN 978-2-262-03715-4 )
- Étienne Taillemite , Słownik francuskich marynarzy , Paris, Tallandier , coll. "Słowniki",Październik 2002, 537 s. [ szczegóły wydania ] ( ISBN 978-2847340082 )
- Guy Le Moing , 600 największych bitew morskich w historii , Rennes, Marines Éditions,2011, 619 s. ( ISBN 978-2-35743-077-8 )
- Jean-Michel Roche , Słownik budowli francuskiej floty wojennej od Colbert do współczesności , t. II: 1870-2006 , Millau, Rezotel-Maury,2005, 591 s. ( ISBN 2-9525917-1-7 , przeczytaj online )
- (en) Henri Le Masson , Marynarka Francuska , MacDonald & Co. (Publishers) Ltd.,1969( OCLC 30466 ).