Ambasador Wielkiej Brytanii we Francji | |
---|---|
1944-1948 | |
- Oliver Harvey, 1. baron Harvey z Tasburgha ( w ) | |
Kanclerz Księstwa Lancaster | |
20 lipca 1941 r -11 listopada 1943 | |
Maurice Hankey Ernest brązowy | |
Sekretarz Stanu ds. Wojny | |
22 listopada 1935 -28 maja 1937 | |
Edward Frederick Lindley Wood Leslie Hore-Belisha | |
Poseł do 37. Parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) Westminster St George's ( fr ) | |
14 listopada 1935 -15 czerwca 1945 | |
Poseł do 36. Parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) Westminster St George's ( fr ) | |
27 października 1931 -25 października 1935 | |
Poseł do 35. Parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) Westminster St George's ( fr ) | |
19 marca -7 października 1931 | |
Poseł do 34. Parlamentu Zjednoczonego Królestwa ( d ) Oldham ( w ) | |
29 października 1924 -10 maja 1929 | |
Członek Izby Lordów | |
Członek Tajnej Rady Wielkiej Brytanii |
Wicehrabia |
---|
Narodziny |
22 lutego 1890 r Londyn |
---|---|
Śmierć |
1 st styczeń 1.954(w wieku 63 lat) Vigo |
Imię urodzenia | Alfred Duff Cooper |
Narodowość | brytyjski |
Trening |
New College Eton College Wixenford School ( w ) |
Zajęcia | Polityk , dyplomata , pisarz |
Tata | Alfred Cooper ( w ) |
Matka | Lady Agnes Duff ( d ) |
Rodzeństwo |
Sybil Cooper ( d ) Stephanie Cooper ( d ) |
Małżonka | Diana Cooper (z1919 w 1954) |
Dzieci |
John Julius Norwich William Patten Jr. ( d ) |
Pracował dla | Biuro Spraw Zagranicznych ( d ) |
---|---|
Partia polityczna | Partia Konserwatywna |
Uzbrojony | Armia brytyjska |
Konflikt | Pierwsza wojna światowa |
Nagrody |
Zasłużony Order Rycerski Wielki Krzyż Orderu Świętego Michała i Świętego Jerzego |
Bardzo honorowy |
---|
Alfred Duff Cooper ( Londyn ,22 lutego 1890 r- Vigo ,1 st styczeń 1.954), 1 st Viscount Norwich, to polityk brytyjski Partia Konserwatywna , który był ambasadorem w Paryżu i charakter europejskiej socjety czasu. Napisał sześć książek, w tym autobiografię ( Old Men Forget ), biografię Talleyranda i powieść ( Operacja Heartbreak , 1950).
Był ambasadorem w Wielkiej Brytanii we Francji w latach 1944-1947.
Alfred Duff Cooper jest jedynym synem i ostatnim dzieckiem, po trzech córkach, Sir Alfreda Coopera , modnego lekarza angielskiej arystokracji i jego żony z domu Lady Agnes Duff (siostra Aleksandra Duffa, który poślubił angielską księżniczkę Luizę ). Rodzina wywodzi się od Doroty Jordan , kochanki Wilhelma IV . Otrzymał wykształcenie typowe dla swojego środowiska: Eton i New College (Oxford), gdzie studiował historię współczesną. Przyjaźnił się z Johnem Mannersem, który wprowadził go do kręgu młodych arystokratów znanego jako The Coterie , w skład którego wchodził Patrick Shawn-Stewart , Raymond Asquith , syn premiera, Sir Denis Anson, Edward Horner i Lady Diana Manners . Młody człowiek komponuje wiersze, lubi polowania i kobiety. Ma również reputację gracza i ma górnego czasownika. Wstąpił do spraw zagranicznych. W 1917 wstąpił do Gwardii Grenadierów . Odważnie służył w kampanii 1918 i został odznaczony Orderem Zasłużonej Służby (DSO). Większość jego bliskich przyjaciół, takich jak Horner, Asquith, Shawn-Stewart i Manners, ginie na wojnie. Poślubił Dianę , jej siostrę, w 1919 roku. Córka księcia i księżnej Rutland , znana ze swojej urody i ekscentrycznego dowcipu. Rodzina będzie miała jedynego syna, Johna Juliusa, urodzonego w 1929 roku. Alfred Duff Cooper nie jest jednak lojalny i uważa się, że przez całe życie utrzymywał relacje, zwłaszcza z Daisy Fellowes , córką księcia Decazesa i dziedziczką Singer, z Glorią Guinness , Louise de Vilmorin , Diana, żona Boya Capela , a nawet Maxime de la Falaise . Lady Diana zajmuje się filozofią, tłumacząc swojemu synowi, że „to tylko kwiaty, a ona jest drzewem. ” .
Po wojnie Duff Cooper wrócił do spraw zagranicznych i został głównym prywatnym sekretarzem dwóch ministrów. Odegrał znaczącą rolę w kryzysie egipskim i tureckim lat 20. W 1924 r. zdobył mandat poselski w partii konserwatywnej z okręgu Oldham . Gorliwie wspierał Stanleya Baldwina i zawierał przyjaźnie z Winstonem Churchillem , kanclerzem skarbu. Stracił mandat w 1929 roku. Był wówczas sekretarzem finansów w Ministerstwie Wojny.
Duff Cooper zwraca się do literatury. Napisał biografię Talleyranda, która ukazała się w 1932. Został ponownie wybrany w 1931, do 1945. Został mianowany w 1934 Sekretarzem Finansów w Skarbie, Sekretarzem Stanu ds. Obrony w 1937 i pierwszym Lordem Admiralicji w 1937. W tym czasie napisał biografię Douglasa Haiga . On jest bardzo krytyczny wobec ustępstw polityki z Chamberlain podczas rosnących niebezpieczeństw i zrezygnował po Umowa Monachium 1938. Ten ruch został okrzyknięty w tym czasie. Był jednym z tych, którzy doprowadzili do upadku Chamberlaina po debacie narwickiej ,maj 1940w czasie kampanii norweskiej .
Został ministrem informacji w gabinecie Churchilla i był odpowiedzialny za kontakty między rządem brytyjskim a siłami Wolnej Francji od 1943 roku. Był pierwszym brytyjskim ambasadorem w wyzwolonym Paryżu w 1944 roku, a jego popularność jest ogromna. Pozostał tam do 1947, następnie został nobilitowany, w 1952 podniesiony do stopnia wicehrabiego (Viscount Norwich) i poświęcił się głównie literaturze, aż do śmierci w 1954, w wieku 63 lat.
Wdowa po nim odmawia nazywania siebie wicehrabiną Norwich, „co rymuje się z owsianką”, woląc zachować tytuł Lady Diany Cooper .