Dietylortęć

Dietylortęć
Struktura dietylortęci
Identyfikacja
N O CAS	627-44-1
N O ECHA	100.010.001
N O WE	211-000-7
PubChem	12318
UŚMIECHY	CC [Hg] CC PubChem , widok 3D
InChI	Std. InChI: widok 3D InChI = 1S / 2C2H5.Hg / c2 * 1-2; / h2 * 1H2,2H3; Std. InChIKey: SPIUPAOJDZNUJH-UHFFFAOYSA-N
Wygląd	ciecz wysoce łatwopalna
Właściwości chemiczne
Brute formula	C 4 H 10 Hg
Masa cząsteczkowa	258,71 ± 0,02  g / mol C 18,57%, H 3,9%, Hg 77,54%,
Właściwości fizyczne
* Temperatura wrzenia	158  ° C
Masa objętościowa	2,466  g · cm -3 do 20  ° C
Temperatura zapłonu	20  ° C
Nasycenie prężności par	480  Pa w 20  ° C
Środki ostrożności
SGH
Niebezpieczeństwo H225, H300, H310, H330, H373, H410, H225  : Wysoce łatwopalna ciecz i pary H300  : Połknięcie grozi śmiercią H310  : Kontakt ze skórą grozi śmiercią H330  : Wdychanie grozi śmiercią H373  : Niebezpieczeństwo podejrzenia uszkodzenia narządów (wymienić wszystkie organy dotknięte chorobą, jeśli są znane) po wielokrotnym lub długotrwałym narażeniu (wskazać drogę) narażenia, jeżeli definitywnie udowodniono, że inna droga narażenia nie  powoduje zagrożenia) H410 : Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki
Transport
60    2024    Kod Kemlera: 60  : materiał toksyczny lub wykazujący niewielki stopień toksyczności Numer UN  : 2024  : ZWIĄZEK MERKURY, CIEKŁY, INO z wyjątkiem chlorku rtęci i cynobru Klasa: 6.1 Etykieta: 6.1  : Substancje toksyczne Opakowanie: Grupa opakowań II  : umiarkowanie niebezpieczne materiały;
Ekotoksykologia
DL 50	51  mg · kg -1 (mysz, doustnie )
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej.

Diéthylmercure jest związek chemiczny o wzorze CH 3 CH 2 HgCH 2 CH 3. Ten organiczny związek rtęci jest neurotoksyczny i występuje jako wysoce łatwopalna, prawie bezbarwna ciecz, która jest praktycznie nierozpuszczalna w wodzie. Jego opary tworzą z powietrzem mieszaninę wybuchową . Jest to analogowy w eterze dietylowym , w którym atom od tlenu jest podstawiony na rtęć . Rozkłada się zarówno podczas ogrzewania, jak i powoli pod wpływem światła.

Dietylortęć można otrzymać w reakcji bromku etylomagnezu CH 3 CH 2 MgBrz chlorkiem rtęci (II) HgCl 2 :

2 C 2 H 5 MgBr+ HgCl 2⟶ Hg (C 2 H 5 ) 2+ MgBr 2+ MgCl 2.

Znanych jest kilka innych dróg syntezy dietylortęci.

Uwagi i odniesienia

1. Wpis „Diethylmercury” w bazie danych substancji chemicznych GESTIS IFA (niemiecki organ odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy) ( niemiecki , angielski ), dostęp 21 listopada 2018 r. (Wymagany JavaScript)
2. obliczona masa cząsteczkowa od „  atomowych jednostek masy elementów 2007  ” na www.chem.qmul.ac.uk .
3. (de) Georg Brauer (red.), We współpracy z Mariannę Baudler, Handbuch der Anorganischen Chemie Präparativen , 3 p  wydanie, tom.  II, Ferdinand Enke, Stuttgart, 1978, s.  1063 . ( ISBN  3-432-87813-3 )