Pierwotnie dyscyplina kościelna ( niem . Kirchenzucht ) jest zbiorem pytań dyscyplinarnych dotyczących duchownych . W średniowieczu termin ten był szeroko stosowany w ramach reformacji gregoriańskiej do potępiania nadużyć duchowieństwa: nikolaitanizm (problem małżeństwa duchownych), symonia (handel dobrami duchowymi), inwestycja duchownych przez świeckich, itp.
W wąskim znaczeniu, dyscyplina kościelna ( niemiecki : Kirchenzucht ) jest protestancki odpowiednik z prawa kanonicznego w Kościele rzymskokatolickim .
Nazwa ta wzięła się stąd, że pierwsze z tych tekstów w tradycji reformowanej miały w istocie charakter dyscyplinarny w potocznym znaczeniu tego słowa. Była to pierwsza trzecia XVI -tego wieku , że „Remis” prawdziwe kościoły z ministrami wyszkolonych i oddanych, lojalnych i „wyznawców”.
Bardzo szybko obawy ustawowe zajmowały coraz więcej miejsca. Obecnie Dyscyplina z Kościoła Reformowanego Francji jest prawie jednoznacznie „organiczny”, regulujących funkcjonowanie instytucji, chociaż część poświęcona ministrów , zwłaszcza duszpasterzy , jest nadal najważniejsze.