Dilophonotini
Dilophonotini
Erinnyis ello ♂ - Muzeum w Tuluzie
| Królować | Animalia |
|---|---|
| Gałąź | Arthropoda |
| Klasa | Insecta |
| Zamówienie | Lepidoptera |
| Świetna rodzina | Bombycoidea |
| Rodzina | Sphingidae |
| Podrodzina | Macroglossinae |
Burmeister , 1878
W dilophonotini to szczep z Lepidoptera (motyle), w tym rodzina z sphingidae , z podrodziny z Macroglossinae .
Systematyczny
Dilophonotini szczep został po raz pierwszy opisany przez ARGENTINE Entomologist Hermann Burmeister 1878.
Taksonomia
Plemię jest podzielone na dwa podgrupy:
- Podplemię Dilophonotina Burmeister, 1878
- Aellopos Hübner, 1819
- Aleuron Boisduval, 1870
- Baniwa Lichy, 1981
- Callionima Lucas, 1857
- Cautethia Grote, 1865
- Enyo Hübner, 1819
- Erinnyis Hübner, 1819
- Eupyrrhoglossum Grote, 1865
- Hemeroplanes Hübner, 1819
- Himantoides Butler, 1876
- Isognathus C. & R. Felder, 1862
- Kloneus Skinner, 1923
- Madoryx Boisduval, 1875
- Nyceryx Boisduval, 1875
- Oryba Walker, 1856
- Pachygonidia Fletcher, 1982
- Pachylia Walker, 1856
- Pachylioides Hodges, 1971
- Perigonia Herrich-Schäffer, 1854
- Phryxus Hübner, 1819
- Protaleuron Rothschild i Jordan, 1903
- Pseudosphinx Burmeister, 1856
- Stolidoptera Rothschild i Jordan, 1903
- Unzela Walker, 1856
- Podplemię Hemariny Tutt, 1902
Dystrybucja
Rodzaje plemienia Dilophonotini mają zasadniczo rozmieszczenie neotropikalne i częściowo bliskoktyczne . Większość gatunków żyje w ekosystemach rozciągających się od południowych Stanów Zjednoczonych do Ziemi Ognistej . Oba rodzaje z podgrupy Hemarina mają wschodnią holarktyczną lub afrotropiczną dystrybucję .
Linki zewnętrzne
- (en) Numer referencyjny NCBI : Dilophonotini (w tym taksony )
- (fr + en) Odniesienie ITIS : Dilophonotini
- (i) BioLib odniesienia : Dilophonotini Burmeister 1878