Działalność nadawcy prasowego (często nazywanego kioskiem ) koresponduje ze sprzedażą National Press na numer w punkcie sprzedaży. We Francji podlega szczególnym przepisom. Stworzenie takiej działalności w biznesie wymaga zgody Wydawców dystrybuowanych przez kurierów prasowych; uzyskuje się go poprzez złożenie wniosku do określonej komisji. Aby wznowić tę czynność podczas przenoszenia, musi uzyskać zgodę lokalnego agenta dystrybucyjnego, który będzie zaopatrywał sklep.
Sklepy te są zawsze wieloproduktowe, aby przyciągnąć dużych klientów i zwiększyć marżę handlową.
Prasa Dystrybutor może pracować w różnych typach przedsiębiorstw: tradycyjna sklepie spożywczym (zdrapki, lotto, słodycze, materiały piśmienne, księgarnia, pamiątki, vaping produktów, bar, zimne i gorące napoje, tytoń, przekaźnik działki ,. ...); supermarket, hipermarket, punkt sprzedaży koncesyjnej (typu przekaźnik) na dworcu, lotnisku, szpitalu, metrze, ...; W szczególności w Paryżu segment sieci zwany kioskiem i zwykle umieszczony na chodniku spełnia bardzo specyficzne warunki operacyjne w związku z ratuszem; ich działalność skupia się głównie na sprzedaży prasy. Co ciekawe, większość dziennikarzy w naszych mediach dzwoni do punktów sprzedaży prasowych „kiosków”, gdy ten segment jest bardzo mały (555 na koniec 2016 roku z 24134 nadawców prasowych). Wreszcie kilka tzw. Punktów sprzedaży „komplementarnych” (PCW) oferuje bardzo ograniczony dział prasowy w sklepach o niskim potencjale.
Działalność ta, pomimo określonych przepisów, jest nękana trudnościami. Szkolenie zawodowe istnieje od 1987 roku i pozwala nowym profesjonalistom odkryć jego specyfikę.
W następstwie II wojny światowej francuscy wybrani urzędnicy i władze publiczne chciały wprowadzić system regulacji prasy, aby bronić wolności prasy i zagwarantować sprawiedliwą dystrybucję. Chęć ta wywołała debaty, w szczególności między Francuską Partią Komunistyczną, która popiera kontrolę państwa, a MRP , która wspiera operacje kooperacyjne. Plik2 kwietnia 1947, Robert Bichet ( MRP zastępca ) deklaruje do Zgromadzenia Narodowego : „Jednym z warunków niezbędnych do prawdziwej wolności prasy jest zatem gwarancja podana do wszystkich gazet, do wszystkich czasopism, od i sprawiedliwe warunki transportu i transmisji.”. Tak zwana ustawa Bichet daje zatem redaktorom prasowym dużą swobodę podejmowania decyzji co do organizacji i funkcjonowania systemu dystrybucji prasy.
Jeśli chodzi o dystrybucję, główną rolę w tamtym czasie powierzono Nouvelles Messageries de la Presse Parisienne (obecnie Presstalis ), spółce należącej do spółdzielni wydawców czasopism i spółdzielni wydawców gazet codziennych, a także ich konkurenta MLP ( Messageries Lyonnaises de Presse ).
W odniesieniu do nadawców prasowych te środki legislacyjne dotyczą w szczególności następujących punktów:
Inne stawki wynagrodzenia za produkty nieprasowe: Księgarnie zasymilowane: 23%. Artykuły papiernicze: 28%
Spadek wielkości sprzedaży powinien skłonić każdego Dystrybutora Prasy do poprawy merchandisingu swojej powierzchni półkowej, tak aby klasyfikacja i prezentacja promowały sprzedaż wszystkich produktów Press.
Sieć nadawców od kilku lat stale się zmniejsza. Na koniec 2012 roku sieć liczyła 27 497 nadawców (w tym 586 kiosków). Pod koniec 2020 roku było 20 917 nadawców (w tym 466 kiosków).
Dystrybutorzy prasy otrzymują również w przyspieszonym strumieniu ze swojego Depozytu prasowego tak zwane produkty „non-press” sprzedawane przez kurierów i niektórych wydawców prasy: produkty multimedialne (DVD), encyklopedie (na przykład budowa miniaturowego pojazdu), produkty znane jako „ Księgarnie zasymilowane „wywodzące się w zasadzie z księgarni, produkty określane jako„ parapeterie ”(kalendarze, almanachy, kieszonki na naklejki,…). Wszystkie te produkty w zasadzie wymykają się przepisom wynikającym z ustawy Bichet.
Dystrybutorzy prasowi sprzedają również takie produkty, jak księgarnie, artykuły papiernicze, wyroby papiernicze, słodycze, gry ( Française des Jeux i PMU) , bilety transportowe, faks, ksero , wywoływanie zdjęć, wapowanie , przekąski, pamiątki, dystrybucję paczek (np. Paczki Relais) i ewentualnie rozprowadzać tytoń jako sprzedawca tytoniu ; około 40% dystrybutorów prasy to także sklepy tytoniowe. Wybór komplementarności zależy w szczególności od potencjału obszaru oddziaływania, dostępnej przestrzeni w obszarze sprzedaży i zasobów kadrowych.
W Lipiec 2004pomoc władz publicznych w wysokości 3,5 mln euro w 2005 r. została ogłoszona przez premiera. Pomoc ta dotyczy modernizacji i komputeryzacji punktów sprzedaży. Kwota tej dotacji wzrosła do 10 mln w 2011 r., A następnie spadła do 4 mln w 2014 r. Wprowadzono również specjalny system wyłącznie do komputeryzacji kiosków.
Spada liczba punktów tradycyjnych, specjalizujących się w dystrybucji prasy, a także ich obroty. Konkurują z innymi nadawcami, dla których prasa jest jedynie dodatkiem do dochodów. Ten spadek liczby wyspecjalizowanych nadawców prasowych należy porównać ze spadkiem sprzedaży pojedynczych egzemplarzy (należy odróżnić je od prenumeraty i przeniesienia): spadek o 25% oczekiwany w latach 2011-2015, według Conseil Supérieur des Messageries de Naciśnij . Konkurują też z działami prasowymi supermarketów, a coraz częściej z „cyfrowymi kioskami”, które pozwalają na otrzymanie tytułu prasowego na tablecie.
Ponadto istnieją inne trudności. Warunki pracy są trudne pod względem godzin: otwarcie rano i często późne zamknięcie ze względu na ograniczone dochody. Liczba tytułów waha się od 300 do 3000 w zależności od potencjału handlowego punktu sprzedaży.