| Narodziny |
26 sierpnia 1955 Saumur |
|---|---|
| Śmierć |
20 sierpnia 1996(w wieku 40 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Dramaturg |
Didier-Georges Gabily ( Saumur 26 sierpnia 1955- Paryż 20 sierpnia 1996) Jest francuskim pisarzem i dramaturgiem : prozaik, dramaturg, reżyser, dyrektor T'chan'G Group! Jego powieści i sztuki, jego dziennik i notatki robocze są publikowane w wydaniach Actes Sud. Niepublikowane dzieła (teatr, powieść, poezja, kino i inne teksty) można znaleźć w IMEC (Institut Mémoire de l'Edition Contemporaine, Abbaye d'Ardenne).
Jego nazwisko jest często kojarzone z nazwiskami Jeana-Luca Lagarce i Bernarda-Marie Koltèsa , którzy zmarli przedwcześnie, podobnie jak on po czterdziestce.
Podobnie jak dzieła Heinera Müllera , duże prace Gabily są współczesnymi przepisami starożytnych mitów lub postaci kultury europejskiej: Hölderlin , Don Juan , Ulysses , Phèdre .
Didier-Georges Gabily urodził się dnia 26 sierpnia 1955w Saumur . Dzieciństwo i młodość spędził w Tours . W 1971 roku dobrowolnie przerwał studia na poziomie średnim; wykonuje różne zawody, nabywając jako samouk kulturę literacką, filozoficzną, obrazkową i kinematograficzną; początki regularnej działalności pisarskiej. Był aktorem na początku lat siedemdziesiątych. On gra w szczególności w Nuage d'amore przez Nazim Hikmet kierowany przez Mehmeta Ulusoy w La Périchole skierowany w Théâtre de lUnité przez Jacques'a Livchine , aw przypadku latem wrócił przez Arthura Adamova pod kierunkiem Gilles Chavassieux.. Tam poznał Bernarda Dorta, któremu po raz pierwszy przeczytał tekst teatralny Chute du rien : „mnóstwo zabawy z czterdziestoma postaciami, gra snów, niemożność wyśnienia świata, sztuka, która zastanawiała się nad czym można by zrobić z teatrem poza tym krwawym teatrem wszechobecnej wówczas codzienności ”. B. Dort natychmiast rozpozna w D.-G. Gabily „jeden z najostrzejszych i najbardziej wymagających rzemieślników naszych czasów”.
W 1974 roku poznał dyrektora Centre Dramatique de Tours André Celliera, który powierzył mu część pracy z aktorami. W 1978 roku wyreżyserował „Tambours dans la nuit” Brechta w Paryżu w Dix-Huit Théâtre. Wychodzi z pracy, o której mówi, że nie lubił zbytnio długów, a jego sztuki zaczynają interesować Théâtre Ouvert. Jeden z nich, „L'Emploi du Temps”, jest wystawiany przez Théâtre de l'Est Lyonnais. To, co widzi w inscenizacji (wychodzi po dziesięciu minutach), jest dla niego prawdziwym rozczarowaniem: inscenizację ocenia jako „całkowicie dekoracyjną i zawiłą”, a nie rozpoznaje napisanego przez siebie tekstu. Pierwsza wielka przerwa, jazda, fundamentalna. Lata wędrówki.
W 1982 roku w Le Mans poznał Le Théâtre du Radeau i François Tanguy (któremu później zadedykował „Enfonçures”). André Cellier został powołany do Centre Dramatique du Maine i zaproponował mu dołączenie. D.-G. Gabily przyjmie jego zlecenia pisarskie („Scarron”, 1983, „Le Jeu de la commune”, 1986) i wyrazi chęć pracy głównie w warsztacie. Odejdzie kilka miesięcy później, w artystycznym nieporozumieniu i nie znajdując swojego miejsca w tego typu instytucji.
W następnych latach regularnie organizował spotkania z aktorami trwające od czterech do pięciu miesięcy. W ten sposób kładzie podwaliny pod graniczne i często radykalne doświadczenie. Pierwsza Grupa T'chan'G narodzi się z tych regularnych spotkań.
W 1986 roku wystawił „L'Echange” Claudela w garażu podziemnym Centre Dramatique du Maine, wypożyczony przez A. Celliera. To pierwsza praca, z której jest dumny, z aktorami, których kocha.
Jeśli nie za pośrednictwem aktorów „L'Echange”, którzy po wstąpieniu do szkół narodowych (TNS, Chaillot) nadal będą uczęszczać na prowadzony przez niego warsztat, to prawie nie utrzymuje kontaktu z teatrem. Pomiędzy utworami na zamówienie („Events”, 1988), scenariuszami i drobnymi zawodami poświęcił się pisarstwu (jego pierwsza powieść „Fizjologia sprzężenia”, wydana przez Actes Sud w 1988) oraz szkoleniu aktorów. Każdego lata regularnie organizuje staże, grono aktorów powiększa się o ludzi, których poznają go aktorzy „L'Echange”.
Po „Travaux Orestiens” (według „L'Orestie” Ajschylosa, tłum. Paul Claudel) w 1989 roku zaproponowano mu wystawienie „Scarron”. Odmawia, obiecując napisanie dla nich tekstu, sztuki, „która jest w ich ustach i jednocześnie stawia mocne pytania dramaturgiczne”. W tym celu prosi ich o współpracę z nim przez kolejne dwa lata bez organizowania publicznego występu. Grupa T'chan'G! jest tworzone. D.-G. Gabily nadal kieruje warsztatem szkoleniowym, podczas gdy pierwsza grupa aktorów angażuje się z nim w długą pracę nad pięcioma „Fèdre (s) et Hippolyte (s)” (Eurypides, Sénèque, Garnier, Racine, Ritsos) w latach 1990–1991, podczas gdy on napisał „Przemoc”. W tym samym czasie skończył pisać „Ossia, wariacje à la mémoire d'Ossip et Nadejda Mandelstam” dla A. Celliera i H. Roussel, którzy zamówili u niego utwór, który D.-G. Gabily wyreżyserował w Théâtre Poche Montparnasse w 1990 r., A następnie w TNS w 1991 r. Ukończył także pisanie nowej powieści „A Trois Voices”. Wydawca odmówił wydania rękopisu w całości, ale opublikował jedną z historii: „Curfews” (Actes Sud, 1990 ).
Wreszcie Violences (dyptyk) powstaje w Théâtre de la Cité internationale , wWrzesień 1991. Jest to pierwsza publiczna demonstracja grupy T'chan'G !, trwająca ponad siedem godzin (patrz artykuł Jean-Pierre'a Thibaudata, Liberation du10 października 1991).
Kiedy wybuchła wojna w Zatoce, napisał „Enfonçures” (materiał oratoryjny) i „L'Au-après” (powieść), które ukazały się w 1992 roku. Napisał sztukę o micie Dom Juana na zamówienie Anne Torres: „ Chimera i inne stworzenia ”, skrzyżowała ją wojna na Bałkanach. W 1992 i 1993 roku Groupe T'chan'G! w całości (warsztat szkoleniowy aktorów ORAZ grupa aktorów zawodowych) gości w Théâtre de la Bastille i Festival d'Avignon dla dwóch kreacji: „Des Cercueils de zinc”, według zbioru świadectw o wojnie w Afganistanie autorstwa Svetlany Alexievitch i „Enfonçures”, który przeplata relację z ostatnich dni życia Hölderlina z pierwszymi dniami wojny w Zatoce Perskiej. Dwukrotnie, w 1993 r., A następnie w 1995 r. Théâtre National de Bretagne zaproponowała D.-G. Gabily, aby zmusić uczniów do pracy. Okazja do kontynuowania warsztatu: „Co pisze? Jak powstaje tekst? Czym jest poetyka?”. to dla niego istotne pytania. Chodzi o to, by „próbować skłonić aktorów do dostępu do poetyki tekstu, jeszcze przed nadaniem im dostępu do znaczenia”. Pracują nad aleksandryną, językiem Garniera, Müllera, Ajschylosa ... Jeden z dwóch warsztatów zostanie przedstawiony w La Passerelle, Scène Nationale de Saint-Brieuc: "Les Juifves", autorstwa Roberta Garniera (Styczeń 1993).
Napisał „TDM3 (Théâtre du Mépris 3)” w 1994 roku na zamówienie Christiana Colina, w nawiązaniu do filmu Godarda i powieści Alberto Moravii. „O miłości będę mówił w teatrze” - zauważa - „To będzie akt bestii / Opowiem o podróży Ulissesa”.
W 1994 roku był częścią, z Michelem azama , Eugène Durif Roland Fichet, Philippe Minyana , Jean-Marie Piemme i Noëlle Renaude , komitetu redakcyjnego, który założył przeglądu Prospera , który stał Les Cahiers de Prospero , opublikowanej przez Narodowe Centrum , Pisma Pokazu. Opublikuje tam kilka tekstów. Nie ma środków, aby zamontować pięć „Fèdre (s) i Hippolyte (s)”, których szkic przedstawił już w 1990 r. (W Le Mans, w pokoju wypożyczonym przez Théâtre de l'Enfumeraie), a on jest zmuszony napisać coś, co zostanie nazwane (słusznie, ponieważ musi pisać w miarę postępu tworzenia, w noc prób następnego dnia) „Gibiers du Temps”: „ogólny tekst o tym, kim jesteśmy, jacy jesteśmy w świat poprzez mit Fedry. ” Gibiers du temps powstaje w latach 1994-1995, wariacja na temat mitologicznego tematu Fedry i Hipolity, z jej trzema„ erami ”: Tezeuszem , Głosem i Fedrusem, fragmentami agonii , gdzie Gabily przywołuje postacie z Mitologia grecka : Fedra , Tezeusz , Pytia , Herkules , Hermes , Amazonki ... i konfrontuje ich z naszymi czasami, z brutalnością naszego świata. 'chan'G był w rezydencji.
Dominique Pitoiset zamówił sequel „La Dispute” Marivaux, będzie to „Contention, a opuszczenie kurtyny” (1995). Tekst nie zostanie zredagowany i zostanie zredagowany po jego śmierci.
Didier-Georges Gabily zmarł w Paryżu dnia 20 sierpnia 1996po operacji, kiedy od lipca odbywał próby w Théâtre des Amandiers w Nanterre z Groupe T'chan'G, przedstawiając dyptyk łączący jego własną sztukę Chimère et autres critters z Dom Juan de Molière . Grupa T'chan'G postanowiła kontynuować tę twórczą pracę i wykonała w październiku 1996 r. W Narodowym Teatrze Bretanii przedstawienie Dom Juan / Chimère , zanim zostało rozwiązane.
Archiwa Didier-Georges Gabily zostały zdeponowane w IMEC w 2005 roku; zbiór ten został następnie uzupełniony nagraniami audycji radiowych na temat autora.
| Pokój | Przestarzały | kreacja | Redagowanie |
|---|---|---|---|
| Chute du Rien , zaadaptowany z Voyage d'Urien przez André Gide'a | 1977 | Festiwal w Awinionie , Open Theatre , mój Didier-Georges Gabily, 1978 | |
| Dom bez ogrodu | 1979 | Stworzenie radia: New Dramatic Repertoire France Culture, 1980 | |
| Harmonogram | 1980 | Lyon, Théâtre de l'Est Lyonnais, Bruno Carlucci, 1980 | |
| Scarron, trzy nieprawdopodobne ślady, dwa fragmenty kanibalistyczne | 1983 | Strasbourg, Théâtre National de Strasbourg , nagłośniona przez Gabily, 1983 | |
| Zoologia | 1984 | ||
| Gra miejska, wycieczka plenerowa | 1986 | Le Mans, Centre dramatique du Maine, André Cellier, 1986 | |
| Lalla, czyli terror. Teatr rzymski | 1987 | Le Mans, La Fonderie, mój Jean-François Matignon - Compagnie Fraction, 1998 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1998 |
| Wydarzenia | 1988 | Le Mans, Théâtre de l'Enfumeraie, Pascal Larue, 1988 | |
| Ossia, Wariacje ku pamięci Ossipa i Nadejdy Mandelsztamów | 1989 | Paryż, Théâtre de Poche Montparnasse , mój Didier-Georges Gabily, 1989 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 2006 |
| Przemoc (dyptyk): ciała i pokusy (1990); Dusze i domy (1991) | 1990-1991 | Paryż, Théâtre de la Cité internationale , Groupe T'Chan'G, my Didier-Georges Gabily, 1991 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1991 |
| Tajniki. Pięć wojennych marzeń teatralnych, a następnie trzy dwuczęściowe piosenki. Oratorium | 1991 | Villeneuve-lès-Avignon , La Chartreuse, Groupe T'Chan'G, my Didier-Georges Gabily, 1993 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1993 |
| Chimera i inne stworzenia (kraina baśni) | 1992 | Villeneuve-lès-Avignon , La Chartreuse, przeczytaj, 1992; Paryż, Narodowe Konserwatorium Sztuki Dramatycznej , Anne Torrès, 1995 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1994 |
| TDM3 - Teatr pogardy 3 | 1994 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1999 | |
| Przemówienie kołysanki z nocną sypialnią, telewizorem i dzieckiem (chorym) | 1994 | Paryż, Centre National du Théâtre, autorstwa Frédérique Duchêne i Didier-Georges Gabily, 1995 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1994 |
| Powściągliwość | 1994 | Teatr przeciw zapomnieniu , Actes Sud, wyd. „Papiery”, 1996 | |
| Gra w czas - pierwsza tercja: Tezeusz | 1994 | Brest, Le Quartz , Groupe T'Chan'G, mój Didier-Georges Gabily,Czerwiec 1994 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1995 |
| Game of Time - Second Era: Voice | 1995 | Montluçon, Narodowe Centrum Dramatyczne, Groupe T'Chan'G, mój Didier-Georges Gabily, Marzec 1995 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1995 |
| Gra w czas - trzecia epoka: Phaedrus, Fragments of Agony | 1995 | Rennes, National Theatre of Brittany , Groupe T'Chan'G, mój Didier-Georges Gabily,Listopad 1995 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1995 |
| Gra na czas. Tryptyk (całość) | 1994-1995 | Gennevilliers, Theatre of Gennevilliers ,Grudzień 1995 ; Lille, teatr La Métaphore,Luty 1996 | Actes Sud, pot. „Papiery”, 1995 |