Tiara (satelity)
Diadem I i Diadem II
Satelita Diadem I w Muzeum Lotnictwa i Kosmosu.
| Organizacja | CNES |
|---|---|
| Budowniczy | Matra |
| Program | D-1 |
| Pole | Naukowiec (geodezja) |
| Liczba kopii | 2 |
| Status | Misja wykonana |
| Inne nazwy | D-1C i D-1D |
| Uruchomić |
8 lutego 1967, godzina 9:36 UT dla Diadème I 15 lutego 1967, godzina 10:34 UT dla Diadème II |
| Wyrzutnia | Diament-A |
| Koniec misji | 2 stycznia 1970 i 5 kwietnia 1967 |
| Trwanie |
2 stycznia 1970 (26 czerwca 1971) 5 kwietnia 1967 (23 lipca 1971) |
| Identyfikator COSPAR | 1967-011A 1967-014A 1967-011A |
| Msza przy starcie | 23 kg |
|---|
| Orbita | Niska orbita okołoziemska |
|---|---|
| Perygeum |
569 km 591 km |
| Apogeum |
1350 km 1881 km |
| Kropka |
104,2 minuty 110,0 minut |
| Nachylenie |
39,98 ° 48,40 ° |
| Ekscentryczność |
0,053 0,084 |
| Nadajnik radiowy | 2 |
|---|---|
| Odbłyśnik laserowy | Odbłyśnik laserowy |
| Ogniwa fotowoltaiczne | Ogniwa słoneczne |
I Tiara i Diadem II to nazwa nadana do dwóch satelitów francuski Seria D-1 rozpoczętych w dniach 8 i 15 lutego 1967 przez dzban Diamant-A ze Wspólnym Centrum Technika specjalna testów z Hammaghir w Algierii . Te satelity opracowane przez CNES i zbudowane przez Matrę mają naukową misję geodezyjną, podobnie jak pierwszy satelita z serii Diapason (D-1A).
Satelita o masie 23 kg i średnicy 50 cm przenosi ładunek naukowy składający się z dwóch nadajników radiowych i reflektora laserowego na niskiej orbicie okołoziemskiej . Wyposażony jest również w eksperyment "ogniwa słonecznego", akumulator ładowany jest przez generator słoneczny.