Denys Colomb de Daunant

Denys Colomb de Daunant Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 21 listopada 1922
Nimes
Śmierć 22 marca 2006(83 lata)
Nîmes
Imię urodzenia Albin Théodore Denys Colomb de Daunant
Narodowość Francuski
Zajęcia Pisarz , fotograf , reżyser , scenarzysta , menadżer

Denys Colomb de Daunant ( Nîmes ,21 listopada 1922 - Nîmes, the 22 marca 2006) to pisarz, poeta, fotograf i filmowiec znany z tego, że jest autorem i współautorem filmu Crin-Blanc ( 1952 ) w reżyserii Alberta Lamorisse . Wysoce symboliczny charakter Camargue , arystokraty i dandysa, był także manadier i hotelarz .

Biografia

Pochodzenie rodzinne

Syn Auguste Colomb de Daunant i L. Carenou, Albin Théodore Denys Colomb de Daunant pochodzi z protestanckiej rodziny z Gard , Kolumbijczyków z Daunant, dużych właścicieli ziemi, gospodarstw rolnych i fabryk.

Więzień frankistów

Podczas okupacji został zmuszony do ucieczki z Francji po obrazie niemieckiego oficera. Próbował dołączyć do Wolnej Armii Francuskiej w Maroku, ale został aresztowany podczas przekraczania granicy pirenejskiej i wtrącony do więzienia przez frankistów.

Manadier

Po powrocie do Francji w 1947 roku w wieku 25 lat kupił Mas de Cacharel w Saintes-Maries-de-la-Mer i tam osiadł.

W 1948 roku ożenił się z Monique Bonis, wnuczką markiza de Baroncelli i założył własne stado z klaczą Baroncelli. To tam przez sześćdziesiąt lat żył między wieloma podróżami w słynnym stadzie byków i koni.

Oprócz manadiera, Colomb de Daunant był dyrektorem Arènes des Saintes-Maries-de-la-Mer , gdzie sam był toré . W 1997 roku przewodniczył walce byków Rejón d'or na arenach Méjanes w Arles .

Karczmarz

W 1954 roku Denys Colomb de Daunant założył rustykalną karczmę dla jeźdźców (trzy pokoje, table d'hôtes, ale bez bieżącej wody, prądu i telefonu). Historyk sztuki John Richardson donosi w swojej książce The Sorcerer's Apprentice , że Kolumb z Daunant był zaangażowany w utrwalanie ducha charyzmatycznego dziadka swojej żony i żył i ubrał się jak za czasów markiza. W przeciwieństwie do słupów elektrycznych odmówił elektryczności.

W 1962 roku hotel rozrósł się z trzech pokoi do 10, a między 1966 a 1968 rokiem ostatecznie zainstalowano wodę, prąd i telefon.

W 1986 roku Denys Colomb de Daunant przekazał zarządzanie hotelem swojemu synowi Florianowi.

Pisarz

Colomb de Daunant był jednym ze współautorów, wraz z Albertem Lamorisse i Jamesem Agee , scenariusza do filmu krótkometrażowego Crin-Blanc: le cheval sauvage , który ukazał się na ekranach w 1952 roku, a także współautorem, z Albertem Lamorisse , powieści o tym samym tytule ukazała się w 1953 roku. To z jego końmi został zastrzelony Crin-Blanc, podczas gdy na farmie Cacharela kręcono sceny ujeżdżenia i walki.

Był także współautorem, wraz z pisarzem Jeanem Proalem , książki Camargue - kraina koni i dzikich byków , wydanej przez Marguerat w 1955 roku.

Fotografia

We współpracy z Pierrem Aubanelem wydał w 1990 roku ilustrowaną kolekcję The Last Riders of the World , w której demonstruje swoje zdolności fotograficzne.

Zanik

Współautor książki Crin-Blanc zmarł 22 marca 2006 roku, dwa lata po zaginięciu żony. Przeżyło go dwoje dzieci, Florian i Sylvie Colomb de Daunant.

Grafika

Publikacje

Filmografia

Jako reżyser Jako aktor

Uwagi i odniesienia

  1. Por. Genealogia jego rodziny na stronie Towarzystwa Genealogicznego w Genewie .
  2. „Cacharel” to nazwa Camargue oznaczająca letnią cyraneczkę ( Anas querquedula ). W swojej książce Les Enfants du cinéma , Grasset editions, 2011, François-Guillaume Lorrain wyjaśnia, że ​​to od jego odwiedzin w tym miejscu Jean Bousquet otrzymał nazwę swojego domu mody Cacharel .
  3. Biografia autora na stronie wydawnictwa Au diable vauvert.
  4. „Mała historia naszego hotelu - śladami Crin Blanc”, op. cit. .
  5. Biografia autora na stronie wydawnictwa Au diable vauvert.
  6. „Mała historia Cacharela - śladami filmu„ Crin Blanc ”” na stronie internetowej Hôtel de Cacharel .
  7. Temporada: Nîmes - Denis Colomb de Daunant dołączył do Crin Blanc , corrida.tv , 23 marca 2006.
  8. O architekturze budynków karczmy kawaleryjskiej w Cacharel por. Ewolucja kabinie Camargue w XX th  wieku od pocztówek i starych fotografii, VI - „Les Cabanes de Cacharel„w Saintes-Maries-de-la- Mer , w miejscu pierreseche.com , 12 października 2008.
  9. (w) John Richardson, The Sorcerer's Apprentice: Picasso, Provence, and Douglas Cooper ., University of Chicago Press, 2001, s. 335, s. 117. Towarzysz kolekcjonera sztuki Douglasa Coopera w Castile Castle w latach 1949-1961, John Richardson wspomina Colomb de Daunant w ten sposób: „  Denys Columbus utrwala ducha charyzmatycznego dziadka swojej żony. Niedawno przeczytałem gdzieś, że w końcu zainstalował prąd w swoim surowo przystojnym domu, Le Mas de Cacharel, w przeciwnym razie nadal żyje i ubiera się tak, jak ludzie za czasów Baroncelli.  "
  10. „Mała historia naszego hotelu - śladami Crin Blanc”, op. cit.  : „Ojciec słynnego Crin Blanc pisał historię i scenariusz w 1952 roku i współpracy ukierunkowanej na film, który zdenerwowany pokoleń dzieci . ”
  11. Jean Proal, Denys Colomb de Daunant, Camargue, kraina koni i dzikich byków ... , Marguerat, 1955, 33 strony.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne