David de Pury (handlarz)

David de Pury Obraz w Infoboksie. David de Pury namalowany przez Thomasa Hickeya , Ratusz Neuchâtel. Tytuł szlachecki
Baron
z 1785
Biografia
Narodziny 19 stycznia 1709
Neuchâtel
Śmierć 31 maja 1786 r.(w wieku 77 lat)
Lizbona
Czynność Biznesmen

David de Pury urodził się dnia19 stycznia 1709w Neuchâtel w Księstwie Neuchâtel i zmarł dnia31 maja 1786 r.w Lizbonie .

Rodzina

Jest jednym z ośmiorga dzieci Lucrèce Chaillet i Jean-Pierre Pury (1675-1736). Ten ostatni jest odkrywcą i wielkim podróżnikiem, między innymi założył w 1734 roku efemeryczną kolonię Purysburg w Południowej Karolinie .

Jego ojciec jest często nieobecny, David będzie wychowywany głównie przez matkę i wujków Quinche, przyrodnich braci tego. Starszy brat Dawida, Karol, zastąpił swojego ojca jako dowódca osady Purrysburg. Zmarł tam w 1754 r., zamordowany podczas zamieszek niewolników.

Z siedmiorga rodzeństwa Davida tylko troje osiągnęło pełnoletność, w tym Karol, o którym była mowa powyżej, i Mary, z którą David będzie prowadził korespondencję.

David de Pury był przez jakiś czas zaręczony z Angielką, ale związek nie przetrwał. Nigdy nie był żonaty.

Handlowiec

W 1726 , w wieku 17 lat, David opuścił swój dom i udał się do Marsylii, gdzie szkolił się w handlu morskim u kupca Isaaca Tarteirona.

Przez 3 i pół roku nauczy się zarządzania długodystansowym biznesem morskim, księgowości, zatrudniania marynarzy, produktów import-eksport, korespondencji, rozumienia przepływu - pochodzi port, wartość marynarzy i statków, a także obieg pieniądza, wycena kredytu i ustanowienie weksla.

Następnie ukończył szkolenie w Londynie w domu Simona. W 1730 r. został zatrudniony jako francuskojęzyczny sekretarz w South Sea Company (SSC), jednej z dużych firm, które dzieliły atrybucję rynków światowych.

SSC praktykuje handel niewolnikami (znany również jako handel trójkątny, gdy jest powiązany z globalnym systemem wymiany między Europą - Afryką - Ameryką), ale firma zawdzięcza swój sukces przede wszystkim wielu możliwościom handlowym, jakie oferują porty afrykańskie i amerykańskie. i Europejczyków.

David de Pury wyrobił sobie reputację pracowitego pracownika, obdarzonego zmysłem biznesowym, zwłaszcza jeśli chodzi o ocenę relacji między ryzykiem a produktem. Handlowe talenty Davida de Pury wprowadziły go do kręgu bogatych kupców. W ten sposób nawiązał relacje z notablami i wiedział, jak zapewnić sobie ich ochronę. Pasuje tak dobrze, że dostaje nawet obywatelstwo brytyjskie.

W 1736 roku znajdujemy Davida w Lizbonie, gdzie założył dom bankowy Pury, Mellish & Devismes . Wśród jego współpracowników jest Joseph Mellish , zięć Johna Gore'a, dyrektora SSC, a także inni jego krewni.

David de Pury przyjechał do Lizbony w celu założenia firmy zajmującej się wydobyciem i sprzedażą brazylijskich diamentów. Rzeczywiście, diamenty odkryto w Brazylii w 1725 roku. Korona portugalska ukrywa ten fakt do 1729 r., by skorzystać z bogactw kopalni. Przede wszystkim wydobycie odbywało się z podatków i transportu należnego koronie, następnie w formie dzierżawy i wreszcie monopolu państwowego.

David de Pury zna się na diamentach, ponieważ to właśnie w finansowym centrum Londynu handluje się większością kamieni szlachetnych. Dlatego przybył do Lizbony w 1736 r., tuż po decyzji z 1735 r. o przestawieniu eksploatacji brazylijskich kopalń diamentów na system dzierżawy .

David ma wysokie stanowiska w Londynie, w tym Baron Walpole Baron Walpole, którego teść Joshua van Neck idzie ze swoim bratem Gérardem Van Neckem, aby sfinansować pierwszą firmę Davida de Purry w Lizbonie. Bracia Van Neck i niejaki Braamcamp pochodzenia holenderskiego zajmą się kontaktami z dealerami diamentów w Antwerpii i Londynie.

David de PURY uzurpujące sobie dobrodziejstw tych markiz de Pombal , który pozwala mu na zarządzanie kupić między 1750 i 1752 , farma z eksploatacją brazylijskich diamentów z królewskiego rodu Portugalii . Ta wyłączność na eksploatację brazylijskich złóż diamentów to wyjątkowa sprawa. Kwota wpłacona koronie przez trzy lata wynosiła 729 contos reis (czyli 4 950 000 złotych franków ), z czego 17% wpłacano na konto.

Biorąc pod uwagę wysokość czynszu płaconego koronie portugalskiej, zysk z wydobycia diamentów musiał być znaczny.

Oprócz diamentów David de Pury handlował także rzadkimi lasami z amazońskiej dżungli , takimi jak mahoń i jacaranda .

W ciągu 50 lat spędzonych w Lizbonie David de Pury założył co najmniej 3 firmy. Pierwszy w 1736 , potem w 1740 i 1749 roku . Wydaje się, że wszystkie odniosły sukces.

W 1755, kiedy podróżował do Londynu, trzęsienie ziemi w Lizbonie spowodowało, że Pury stracił trzy czwarte swojej posiadłości. Mimo tej porażki szybko odbuduje swoją fortunę. Po trzęsieniu ziemi jego pozostałą fortunę szacuje się na 20 contos reis (7500 funtów szterlingów), w 1763 r. już podwoi się, a w 1766 r. jest to suma 190 contos reis (45 700 funtów szterlingów), która będzie w jego kieszeniach. przez Davida de Pury.

W 1762 roku David de Pury został bankierem króla Portugalii, pożyczając na dwa kolejne lata sumę 320 złotych koron .

Niewolnictwo

David de Pury był udziałowcem portugalskiej firmy Pernambuco e Paraiba , założonej w 1759 roku, której część działalności opierała się na brazylijskich plantacjach, na których pracowali niewolnicy . Ta firma, której był jednym z wielu udziałowców, wysłała z Angoli ponad 42 000 niewolników .

Ale mimo wszystko niewłaściwe jest uważanie Davida de Pury za „właściciela niewolnika”. Jak donosi Bouda Etemad, honorowy profesor Uniwersytetu w Lozannie, współautor w 2005 roku książki La Suisse et l'esclavage des Noirs : „Istniały dwa rodzaje handlarzy niewolnikami: handlarze niewolnikami, którzy handlowali ludźmi. Afryka i transport niewolników przez Ocean Atlantycki. I byli właściciele ziemscy w Ameryce, którzy zmuszali niewolników do pracy. David de Pury nie był ani jednym ”.

W lipcu 2020 roku kolektyw sporządził petycję o odkręcenie pomnika Davida de Pury na placu o tej samej nazwie. Kolektyw zbiera 2500 podpisów. Petycja zostaje przesłana do władz miasta Neuchâtel.

Baron

W 1785 roku David de Pury został pasowany na rycerza przez króla pruskiego Fryderyka II .

Jego Królewska Mość Wielki Król Prus udzielił mi łaski tytułu barona de Purry w swoim Królestwie i we wszystkich swoich stanach, zaszczyt, który bardzo mi drogie, a jednak nie zmieniłem podpisu, ponieważ kapitał, który mam w funduszach publicznych rządu Anglii i Francji są tam wymienione pod nazwiskiem David Purry.

David de Pury, Codicil testamentu, 22 maja 1786

Dobroczyńca miasta Neuchâtel

David de Pury zmarł w 1786 roku w Lizbonie, gdzie do dziś jest pochowany na angielskim cmentarzu. Jego grób, zapomniany przez prawie sto lat, został odrestaurowany przez szwajcarskiego konsula w Lizbonie, aby uczcić uznanie przez Neuchâtel jego dobroczyńcy. Jego popiersie wyrzeźbił w 1795 roku francuski rzeźbiarz, architekt i archeolog Aubert Parent .

W testamencie z 30 stycznia 1777 r. David de Pury napisał: Oświadczam, że jestem wolnym chłopcem, nigdy nie ożenionym, niemającym dzieci ani przymusowych spadkobierców.

Z fortuny, którą szacuje na 475 000 krucjat (1000 réis = 1 cruzeiro), nie licząc tego, co wróci do mnie z mojej obecnej firmy , przekazał osobom prywatnym i swojej rodzinie łącznie 129 040 krucjat. Następnie przekazuje resztę miastu Neuchâtel: jako uniwersalnych spadkobierców reszty mojego majątku, zarówno obecnego, jak i przyszłego, ustanawiam miasto i burżuazję Neuchâtel w Szwajcarii .

(Według innych źródeł szacunkowa fortuna Davida de Purry w 1776 r. wynosi 190 contos réis, co daje 380 000 ecu z Francji lub 50 000 funtów brytyjskich w tym czasie.)

Dzieli swój majątek na dwie części. Podaje on: Pierwszą część należy przeznaczyć na prace pobożne i charytatywne, takie jak naprawa i odbudowa świątyń miasta Neuchâtel , konserwacja organów wspomnianych świątyń, zwiększenie dochodów przeznaczanych na pastorów i Ministrowie św ewangelii wspomnianego miasta ... .

Dnia 22 maja 1786 r., gdy mój majątek tak bardzo się powiększył , David de Pury napisał w testamencie kodycyl . Jego majątek urósł tak bardzo, że nie wie dokładnie, co pozostawił miastu Neuchâtel , zamieszkiwanemu wówczas przez 2000 mieszkańców.

Miasto i burżuazja Neuchâtel otrzymuje w spadku sumę 2.250.000 livres tournois . (Aby zorientować się, historycy przypisują funtowi turniejowemu średnią wartość 8 euro, więc możemy sobie wyobrazić, że David de Pury zostawił około 30 milionów CHF jako spadek w swoim rodzinnym mieście. Ale według innego szacunku, jeśli opieramy się na roczna pensja nauczyciela w Neuchâtel w tym czasie, która wynosiła od 24 do 30 funtów rocznie. Majątek pozostawiony przez Davida de Purry jest raczej rzędu obecnych 600 milionów CHF)

Fortuna Davida de Pury pozwoliła miastu Neuchâtel zbudować kilka imponujących budynków:

Do tego wszystkiego możemy również wnieść znaczący wkład w projekty kolejowe Jury i Val-de-Travers .

Na cześć dobroczyńcy Davida de Pury miasto Neuchâtel nadało nazwę głównemu placowi miasta: Place Pury, znane również jako PP . W centrum tego placu znajduje się posąg Davida de Pury. Ta brązowa statua umieszczona na cokole została wykonana w 1848 roku przez rzeźbiarza Davida d'Angers i odlana przez paryskiego założyciela Quesnela . Zainaugurowano ją 6 lipca 1855 r. W lipcu 2020 r. obywatelska petycja domagała się w imię walki z niewolnictwem usunięcia tego dzieła.

Dzięki jego posągowi nazwisko David de Pury jest znane mieszkańcom Neuchâtel, chociaż ten człowiek mieszkał bardzo mało w Neuchâtel. Urodził się tam i mieszkał tam do 17 roku życia, po czym powrócił na krótko tylko raz w 1755 roku .

Uwagi i referencje

  1. 9 marca 2003 r. podczas audycji nabożeństwa w Kolegiacie w Neuchâtel pastor Théo Buss wywołał kontrowersję, przywołując niewolniczą przeszłość wielkich lokalnych rodzin, takich jak De Meurons, DuPeyrou i David de Pury. 25 kwietnia 2003 r., poprzez zapytanie do Rady Stanu, poseł popisowy - członek Partii Robotniczej i Ludowej - Marcelo Droguett zapytał, czy rząd Neuchâtel chce zbadać udział Neuchâtel w pracach badawczych prowadzonych przez historyków. na temat handlu niewolnikami. Pyta również, czy Rada Stanu chce uczestniczyć we współpracy z organizacjami afrykańskimi i europejskimi w celu opracowania środka zaradczego, czy też uczestniczyć w akcie symbolicznym, jeśli badania potwierdzają udział Szwajcarii i Neuchâtel w handlu niewolnikami.
  2. Artykuł po kazaniu Théo Buss.
  3. Biographies Neuchâteloises tom 1, red. Gilles Attinger, Hauterive suisse, 1996, s.233
  4. Biographies Neuchâteloises tome 1, red. Gilles Attinger, Hauterive suisse, 1996, s.234
  5. Valérie Lange-Eyre , Pamięć i prawa człowieka: wyzwania i perspektywy dla narodów Afryki i obu Ameryk: materiały z konferencji zorganizowanej przez Action de Carême we współpracy z Aide Fédération i IUED w dniach 23 i 24 listopada 2006 r. w Palais des Organizacja Narodów Zjednoczonych (Genewa) , Editions d'en bas,2009( ISBN  978-2-8290-0361-5 , czytaj online )
  6. David, Thomas, 19.- i Schaufelbuehl, Janick Marina, 19.- , Szwajcaria i niewolnictwo Murzynów , Towarzystwo Historyczne Szwajcarii francuskojęzycznej,2005( ISBN  2-940146-52-7 i 978-2-940146-52-9 , OCLC  420491272 , czytaj online )
  7. "  Niewolnictwo David de Pury?" Debata szaleje na  ”, Le Matin Bleu ,11 czerwca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 26 lipca 2020 r. ).
  8. "  Petycja o odkręcenie posągu Davida de Pury  ", 20 minut ,9 czerwca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 26 lipca 2020 r. ).
  9. ATS /NXP, „  Neuchatel – petycja złożona w celu odkręcenia posągu Davida de Pury  ”, La Tribune de Genève ,17 lipca 2020 r.( przeczytaj online , skonsultowano 26 lipca 2020 r. ).
  10. Emmanuel Gehrig, „  David de Pury, żenujący dobroczyńca  ”, Past Simple, francuskojęzyczna miesięczna historia i archeologia, nr 29 ,listopad 2017, s.  19-21 ( czytaj online )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne