David George Kendall

David George Kendall Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej David Kendall w niemieckim ośrodku badawczym Oberwolfach w 1971 roku Kluczowe dane
Narodziny 15 stycznia 1918
Ripon , Yorkshire ( Anglia )
Śmierć 23 października 2007
Cambridge ( Anglia )
Dom Cambridge
Narodowość brytyjski
Obszary obliczanie prawdopodobieństw , procesy stochastyczne
Instytucje Uniwersytet Cambridge , Towarzystwo Królewskie
Znany z

Notacja Kendalla
Proces Markowa w czasie ciągłym z nieskończoną liczbą stanów


teoria półgrup operatorów
Nagrody Sylvester Medal (1976), Samuel Wilks Award i Senior Whitehead Award (1980), Guy Medal (1981), De Morgan Medal (1989)

David George Kendall (urodzony dnia15 stycznia 1918w Ripon , Yorkshire , zmarł dnia23 października 2007w Cambridge  ; nie mylić z innym brytyjskim statystykiem, Maurice'em Kendallem ) był jednym ze światowych specjalistów w stosowaniu rachunku prawdopodobieństwa do analizy danych i procesów stochastycznych . Został zapamiętany dzięki notacji, którą wprowadził, aby opisać dyscyplinę kolejek .

Biografia

Kendall studiował w Queen´s College , gdzie uzyskał tytuł magistra w 1943 r. Najpierw chciał zostać astrofizykiem (w 1938 r. Opublikował artykuł w Zeitschrift für Astrophysik , który przyniósł mu stypendium), ale wkrótce zwrócił się ku abstrakcji analiza , gałąź Czystej Matematyki , do której został wprowadzony czytając Hardy'ego i której nauczył się od U. Haslam-Jonesa i Edwarda Charlesa Titchmarsha . W czasie wojny został wysłany do Aberforth Ballistic Research Centre w Walii , gdzie pracował nad statystycznym przetwarzaniem danych pod kierunkiem Williama Cooka, a następnie Louisa Rosenheada. Spotkał tam w szczególności Roberta Alexandra Rankina , Maurice'a Bartletta (i Franka Anscombe). W 1946 r. Uzyskał tytuł Fellow of Magdalen College (Oxford) i tym samym był wykładowcą na Uniwersytecie Oksfordzkim. W latach 1952-53 wyjechał, aby wykładać na Uniwersytecie Princeton , gdzie poznał Williama Fellera i Johna W. Tukeya , a później Josepha L. Dooba i Marka Kaca . W 1962 roku zaproponowano mu krzesło statystyki matematycznej na Uniwersytecie w Cambridge i został przyjęty jako Fellow of Churchill College . Był także dyrektorem Laboratorium Statystycznego w Cambridge do 1973 roku, kiedy to ustąpił miejsca Peterowi Whittle . Ostatecznie został podniesiony do rangi profesora emerytowanego w 1985 r. Przez Cambridge, a następnie w 1989 r. Przez Magdalen College.

Poświęcił się przede wszystkim teorii kolejek (do której podchodził na początku lat pięćdziesiątych za pomocą dyskretnych łańcuchów Markowa ), procesom stochastycznym i geometrii stochastycznej, ale nie zaniedbał ich zastosowań: przyczynił się do statystycznego badania epidemii, był zainteresowany w średnim czasie powrotu komet z Układu Słonecznego, zastosował statystykę do archeologii (w szczególności badając dane Flindersa Petriego dotyczące datowania ceramicznych szczątków warstw archeologicznych w Egipcie), przeanalizował dane z rejestrów cywilnych i był zainteresowany teoria zapór ziemnych i demografia . Wraz z Harrym Reuterem rozwinął w latach pięćdziesiątych teorię ciągłych procesów Markowa z nieskończoną liczbą stanów, a także teorię półgrup operatorów , co pozwoliło mu wskazać granice stosowania równań różniczkowych Kołmogorowa dla tych procesów, a nawet niewiele antycypując konkluzji Kołmogorowa, Dooba itd., A także twierdzenia Hille-Yosidy . W 1954 roku wygłosił wykład na ICM w Amsterdamie (z Reuterem: Niektóre patologiczne procesy Markowa z niezliczoną nieskończonością stanów i związanymi z nimi półgrupami operatorów ). Kendall zaprzyjaźnił się z Jerzym Neymanem .

Nagrody i uznanie

Kendall został wybrany w 1964 roku jako stypendysta w Royal Society , która przyznała mu Medal Sylvestra w 1976 roku i służył w jego Zarządu od 1967 do 1969 roku, a następnie w latach 1982-83. Royal Society statystyczne przyznano swoje badania w 1981 roku z Guy Złotym Medalem. W 1980 roku Uniwersytet Princeton przyznał mu Nagrodę Samuela Wilksa . Od 1972 do 1974 był prezesem London Mathematical Society , które później przyznało mu nagrodę Senior Whitehead Prize (1980) i De Morgan Medal (1989). W 1975 r. Był prezesem Bernoulli Society for Mathematical Statistical and Probability . W 1982 r. Przewodniczył Sekcji Matematyki i Fizyki Brytyjskiego Stowarzyszenia Postępu Nauki . Był także członkiem Rumuńskiej Akademii Nauk (1992) i doktoratem honoris causa wielu uniwersytetów.

Życie prywatne

Kendall poślubił Dianę Fletcher w 1952 roku, która urodziła jej sześcioro dzieci, w tym matematyka Wilfrida Kendalla.

Pisma

Bibliografia

Źródło

Uwagi

  1. Jako student uczęszczał na kursy radioelektryczności Jamesa Jeansa w Oksfordzie oraz kursy astronomii prowadzone przez HH Plasketta i Edwarda Arthura Milne'a . Następnie opublikuje artykuł o zastosowaniu rachunku prawdopodobieństwa do średniego okresu komet.
  2. Od 1931 roku Hardy wyjechał z Oksfordu do Cambridge. Z polecenia swoich nauczycieli Kendall przestudiował książkę Hardy'ego Pure Mathematics .
  3. Aż do lat 90. Kendall trzymał to, co tam robił w tajemnicy. W latach 1996-97 opublikował z K. Post dwa artykuły, które podnoszą róg zasłony: The British 3 Inch Antiaircraft Rocket , Notes Rec. Royal Soc., Tom. 50, 1996, s.  229 i t. 51 1997, s.  133
  4. To jest syn Ernsta Reutera , profesora matematyki na Uniwersytecie w Durham

Linki zewnętrzne