Okres Regent Joseon |
---|
Narodziny |
1820 lub 21 grudnia 1820 Okres Joseon |
---|---|
Śmierć | 1898 lub Luty 1898 |
Zrewidowana latynizacja | Heungseon Daewongun |
McCune-Reischauer | Hŭngsŏn Taewŏngun |
Narodowość | Okres Joseon |
Zajęcia | Regent , pisarz |
Rodzina | Okres Joseon |
Tata | Nam Yeongun ( d ) |
Dzieci |
Heung ( w ) Kojong |
Religia | Neokonfucjanizm |
---|
Daewongun , urodzony Yi Ha-eung the21 grudnia 1820 i martwe 22 lutego 1898w Unhyeongung (Seul), jest księciem dynastii Joseon w Korei . Ojciec króla Gojonga , zapewnił regencję od 1863 do 1873 roku, a następnie nadal miał wielki wpływ.
Daewongun oznacza księcia wielkiego dworu ; było to imię zwykle nadawane ojcu króla, kiedy on sam nie rządził. Jego nazwisko rodowe to Yi Ha-eung (이하응, 李 昰 應), pseudonim Seokpa (석파, 石坡) i imię kurtuazyjne Sibaek (시백, 時 伯). Dzierżył władzę jako Heungseon Daewongun i był znany zachodnim dyplomatom jako książę Gung .
Yi Ha-eung jest synem księcia Namyeona (남연군, 1788–1836), jego matka jest nieznana. Ożenił się z Yeoheung z klanu Min (1818-1898) i jest ojcem cesarskiego księcia Heunga (흥 친왕, 1845-1912), cesarza Gojonga (1852-1919) i Yi Jae-syna (이재선,? -1881), nieślubny syn, a także trzy córki.
W 1863 roku król Cheoljong był poważnie chory i nie miał syna, który mógłby po nim nastąpić. Odpowiedzialność za wybór następnego króla spada następnie na najstarszą z królowych wdowy, Sinjeong , która należy do klanu Cho z Pungyang. Ten klan jest rywalem Kim z Andong, którzy mają silny wpływ uzyskany dzięki polityce małżeństwa w rodzinie królewskiej Yi. To wtedy Yi Ha-eung nawiązał kontakt z Sinjeongiem, dalekim potomkiem panującej rodziny, w szczególności króla Yeongjo (1694-1776). Jego rodzina przetrwała intrygi, unikając sojuszy z najpotężniejszymi frakcjami; dlatego oferuje możliwość zmniejszenia mocy Kima z Andong. Tak więc po śmierci króla jego syn Yi Myeong-bok wstąpił na tron pod imieniem Gojong le16 stycznia 1864 w wieku 11 lat i Yi Ha-eung staje się Daewongun, zapewniając regencję kraju.
W połowie lat sześćdziesiątych XIX wieku, zauważając powolną kolonizację Chin i wybuch wojen opiumowych , Daewongun dał się poznać jako jeden z najbardziej zagorzałych zwolenników izolacjonizmu. Zdecydowanie konfucjanistyczny , zdławił stare instytucje rządowe skorumpowane wpływami różnych klanów. Zmienia ustawodawstwo oraz przepisy dotyczące sądu. W ciągu kilku lat był w stanie przejąć pełną kontrolę nad kortem i zapewnić poddanie się klanu Cho z Pungyang. Jednocześnie odsunął na bok ostatniego z Kim z Andong, którego korupcja, jak sądził, była przyczyną ruiny kraju.
Zorganizował również zamknięcie większości seowon , szkół szlachty z Jangban i walczył z rozwojem ruchu religijnego Donghak , pozwalając jego założycielowi, Choe Je-u , na stracenie w 1864 roku i pogrążeniu wyznawców w ukryciu. Biorąc pod uwagę bunt Taiping w Chinach, inspirowany przez chrześcijańskich doktryn, on również próby wykorzenienia katolicyzm, wykonując 10.000 wiernych i dziewięciu francuskich misjonarzy, których M gr Berneux .
Musi stawić czoła presji Zachodu, aby otworzyć powiązania handlowe. Tak więc wStyczeń 1866, rosyjski statek zagraża portowi Wonsan . W lipcu tego samego roku amerykański statek General Sherman sforsował bramę Keupsa i miał zostać zniszczony u bram Phenianu . Następnej jesieni odparł francuską ekspedycję, która przybyła, by pomścić swoich misjonarzy i która jako łup wojenny przywiózł 297 rękopisów zabranych z królewskiej biblioteki Oegyujanggak na wyspie Kanghwa . WLipiec 1871, staje w obliczu kolejnego amerykańskiego ataku . Fakt, że wszystkie te ataki zostały odparte, jest postrzegany jako sukces pokazujący, że mała wasalna Korea Chin jest w stanie trzymać w ryzach mocarstwa zachodnie.
Wewnętrznie odbudował pałac królewski Gyeongbokgung („pałac olśniewającego szczęścia”). To również pod jego regencją klan Kim z Andong traci wszelkie wpływy.
Zostawia włączone zasilanie 31 października 1873z powodu niezadowolenia arystokracji z powodu zamknięcia seonów i rosnącego sprzeciwu ze strony jego syna i synowej, królowej Min .
Wrócił do władzy na krótko w 1882 roku po buncie Imo, stając po stronie żołnierzy i próbując przywrócić porządek. Następnie został schwytany przez wojska chińskie i przewieziony do Chin, gdzie przebywał przez cztery lata.
Po powrocie do Seulu przeniósł się do Unhyeongung , swojego prywatnego pałacu, niedaleko Gyeongbokgung, królewskiego pałacu. Na krótko powrócił do władzy w 1895 roku, kiedy Japończycy wybrali go do nadzorowania reform rządu Gabo . Szybko został zwolniony z tego stanowiska, ponieważ zakwestionowano jego zaangażowanie w reformy. On umarł na22 lutego 1898 w wieku 78 lat w Unhyeongung.