The Opium Wars (w języku chińskim :鴉片戰爭) są konflikty motywowane względów handlowych, które sprzeciwiły się XIX th wieku Chin z dynastii Qing , którzy chcą zakazać handlu opium na jego terytorium, kilka krajów zachodnich, którzy z kolei chcieli zachęcić handlu, ponieważ produkują go w swoich koloniach.
Od 1773 roku Wielka Brytania ma monopol na sprzedaż opium w Chinach. Wielka Brytania starała się następnie osłabić Chiny i zmusić je do otwarcia się na zagraniczne mocarstwa. W odpowiedzi w 1800 r. Chiny zakazały uprawy maku, aby zmniejszyć hegemonię Wielkiej Brytanii na rynku chińskim, ale Wielka Brytania sprowadziła mak z Indii, aby nadal zaopatrywać rynek chiński. Konflikt wywołał napięcia w związku z zaostrzeniem przez rząd Qing przepisów antyopiumowych w odpowiedzi na eskalację nielegalnego eksportu do Chin opium wyprodukowanego przez Brytyjczyków w Indiach Brytyjskich.
Chiny przegrały obie wojny i zostały zmuszone do zezwolenia na handel opium finansowany przez bank HSBC oraz do podpisania nierównych traktatów , co spowodowało otwarcie niektórych portów i koncesję terytorium Hongkongu na 99 lat w Wielkiej Brytanii. Kilka innych krajów zachodnich skorzystało z okazji, by podpisać nierówne traktaty z Chinami, wymuszając tym samym ich otwarcie na handel zagraniczny na niekorzystnych dla nich warunkach. Druga wojna opiumowa toczyła się na tle bardzo śmiercionośnego buntu Taiping (1851-1864), kończącego osłabienie kraju. Wpływy zagraniczne doprowadziły następnie do powstania bokserów (1899-1901), następnie upadku dynastii Qing w 1911 r., A następnie powstania Republiki Chińskiej w 1912 r.