Narodziny |
28 sierpnia 1801 r Szary |
---|---|
Śmierć |
31 marca 1877 r.(w wieku 75 lat) Paryż |
Pogrzeb | Cmentarz Montparnasse |
Narodowość | Francuski |
Trening |
Normalna szkoła z internatem Sorbonne University |
Zajęcia | Matematyk , ekonomista , filozof , profesor uniwersytecki |
Tata | Claude-Agapit Cournot ( d ) |
Matka | Tratif Claire ( d ) |
Pracował dla | Uniwersytet w Lyonie |
---|---|
Obszary | ekonomia , matematyka |
Wpływem | Nicolas-Francois Canard |
Duopol Cournota |
Antoine Augustin Cournot , urodzony dnia28 sierpnia 1801 rw Gray ( Haute-Saône ) i zmarł dnia30 marca 1877 r.w Paryżu jest francuskim matematykiem i filozofem, który interesował się zwłaszcza formalizacją teorii ekonomicznych. Jest zatem jednym z pierwszych, którzy sformułowali model podaży i popytu .
Antoine Augustin Cournot urodził się w Gray w Haute-Saône on28 sierpnia 1801 r ; jego ojciec Claude Cournot jest handlowcem. Studiował w College of Gray (obecnie Lycée Augustin Cournot) w latach 1809-1816, skąd wyjechał bez matury z listów, ale z nagrodą za doskonałość i matematykę. Spędził kolejne cztery lata, okres, który określił mianem „głupoty”, pracując amatorsko jako urzędnik w firmie prawniczej, studiując filozofię osobiście. W 1820 r. w celu przygotowania się do egzaminów wstępnych (naukowych) do normalnej szkoły z internatem pracował jako profesor nadzwyczajny w Royal College of Besançon . Został przyjęty w 1821 r. w internacie; tam jest kolegą Louisa Quicherata , Louisa Hachette i François Génina.
Pensionnat, poprzednik École normale supérieure , został zamknięty w 1822 roku z powodów politycznych, a Cournot uzyskał licencję z matematyki na Sorbonie w 1823 roku.
W latach 1823-1833 był sekretarzem marszałka de Gouvion Saint-Cyr, któremu pomagał pisać pamiętniki, a następnie guwernerem syna, kontynuując studia: ukończył prawo w 1827 r. i uzyskał doktorat z nauk ścisłych w 1829 r., specjalizacja: matematyka, ze swoją tezą główną z mechaniki i tezą wtórną z astronomii. Jest stałym bywalcem salonu ekonomisty Josepha Droza .
Jego artykuły naukowe zostały zauważone przez matematyka Siméona Denisa Poissona , dzięki któremu rozpoczął karierę jako starszy urzędnik państwowy i naukowiec: Poisson mianował go w 1834 profesorem analizy i mechaniki na Wydziale Nauk w Lyonie; był rektorem akademii w Grenoble w latach 1835-1838, a następnie generalnym inspektorem oświaty publicznej w latach 1836-1852, przemierzając Francję z innym inspektorem studiów, Charlesem Alexandre . Przewodniczył jury do agregacji matematyki w 1836 roku.
Ożenił się z Colombe Petitguyot w Gray w 1838 roku. Kupuje zamek Vellexon w Haute-Saône.
Był rektorem akademii w Dijon w latach 1854-1862, kiedy przeszedł na emeryturę.
W 1859 napisał swoją autobiografię Souvenirs , która ukazała się dopiero w 1913 roku.
Zmarł w Paryżu w 1877 r. i został pochowany na cmentarzu Montparnasse .
W latach 1973-2010 ukazało się wydanie jego Dzieł Wszystkie autorstwa Vrina, składające się z jedenastu do trzynastu tomów, w zależności od sposobu ich liczenia. Tom jedenasty i ostatni, podzielony na dwa tomy, poświęcony jest jego Pismom młodości . Składa się z jedenastu działów, w tym matematyki, mechaniki, korespondencji, artykułów prasowych, różnych dokumentów dotyczących jego kariery uniwersyteckiej i akademickiej oraz pracy z młodzieżą.
Ogólnie rzecz biorąc, Cournot zastanawia się, w jakim stopniu narzędzia matematyczne pozwalają nam zrozumieć ekonomię i filozofię.
W mikroekonomii , pracuje na duopolu i na równowadze między dwóch producentów ( „ Cournota równowag ” uogólnionych później pod nazwą z Nash równowag lub Nash-Cournota równowagi). Wprowadza pojęcie elastyczności w ekonomii i kosztu krańcowego . Jego praca w dziedzinie ekonomii wpłynęła na refleksje Léona Walrasa , jednego z architektów rewolucji marginalistycznej. Jego sztandarową książką na ten temat pozostaje Research on the Mathematical Principles of the Theory of the Wealth , książka, której teoretyczne znaczenie zostanie rozpoznane dopiero znacznie później.
Cournot jest także filozofem, który myśli o artykulacji i różnicy między fizycznym determinizmem , życiem , wolnością i przypadkiem .
Przyczynił się do oryginalnej interpretacji przypadku . Przypadek nie jest tylko wyrazem naszej ignorancji przyczyn, jak uważał fizyk deterministyczny Pierre-Simon de Laplace . Cournot definiuje przypadek, w słynnej propozycji, jako „spotkanie dwóch niezależnych szeregów przyczynowych” (przeczytaj artykuł Generator liczb losowych ). Zdarzenia same w sobie są dość zdeterminowane co do ich przyczyny i skutku; to właśnie z ich nieprzewidywalnego spotkania, z wtargnięcia nowej niezależnej przyczynowości w rozwój procesu, rodzi się szansa. Innymi słowy, Cournot podkreśla w Traktacie o splocie fundamentalnych idei w nauce i historii : „spotkanie między faktami racjonalnie od siebie niezależnymi” (Cournot 1861, 62).
Dzięki aktualnym badaniom nad chaosem deterministycznym jesteśmy w stanie wniknąć w podstawy natury przypadku, jak to stwierdził Cournot. Zdarzenia, które wpływają na złożony układ, taki jak Układ Słoneczny, są częściowo nieprzewidywalne, w przeciwieństwie do twierdzenia Laplace'a, że algorytmy deterministyczne wyjaśniają chaos. Gdybyśmy znali początkowe warunki wszechświata, bylibyśmy w stanie określić ruchy przyszłe i przeszłe.
Wreszcie Cournot, idąc za filozofami niemieckimi, jak Christian Wolff , myśli o artykulacji nauk w odniesieniu do ich przedmiotów. W ten sposób przechodzimy stopniowo od materializmu do dziedziny aktywności życiowej, a następnie od „witalizmu” do dziedziny rozumu abstrakcyjnego. Przedmiotem nauk humanistycznych jest rzeczywistość pośrednia, z którą łączy się organiczność języka, społeczeństwa, religii i działalność abstrakcyjnego rozumu.
Historyk naukiCournot definiuje historię jako pojęcie linearne. Pisze on bowiem, że: „Historia [...] obejmuje następstwo wydarzeń w czasie” . Wydarzenia następowałyby po sobie w sposób chronologiczny, podczas gdy nauka według filozofa byłaby pojęciem cyklicznym. Pisze też: „Nauka opisuje następstwo zaćmień (astronomia), rozchodzenie się fali dźwiękowej (fizyczne), przebieg choroby, która przechodzi przez fazy regularne (medycyna)” . Jedynym ogniwem łączącym te dwa pojęcia jest czas. W rzeczywistości historia ewoluuje w czasie, a nauki z czasem się powtarzają.
Te badania nad przypadkiem doprowadziły Cournota do odnowienia filozofii historii . Rzeczywiście, badania te należy porównać z fragmentem na prawach rozwoju sił ludzkich pisanych przez Wilhelma von Humboldta w 1791 roku, w przypadku gdy porównuje nauki przyszłość człowieka do fizycznego modelu z przyczynowości . Cournota po Humboldt, łączy rolę jednostki w historii skutków struktur (w socjologii , strukturalizm wyznacza prąd ludzkich nauk, które ujmuje rzeczywistość społeczną jako formalny zbiór relacji strukturalnych). Rola jednostki jest niewielka, ponieważ to struktury społeczne tworzą opowieść, nawet jeśli nie można pominąć roli niektórych postaci. Historia nie jest ani nauką, z braku praw, ani wytworem czystych niebezpieczeństw , które czyniłyby narrację historyczną niemożliwą lub chaotyczną. Oczywiście, wybory jednostek odgrywają rolę, ale należy również wziąć pod uwagę efekty strukturalne . Wiedza historyczna znajduje się zatem na styku tych dwóch logik. Nie oznacza to, że rola wielkich postaci jest znikoma.
Zarówno tę koncepcję przypadku, jak i historii można porównać do tekstu Humboldta o prawach rozwoju sił ludzkich (1791) . Zauważ jednak, że jeśli Cournot doceniał pracę braci Humboldtów, nie mógł przeczytać tego szkicu, ponieważ nie został opublikowany za jego życia.
Prace kompletne , pod kierunkiem André Robineta, Paryż, Vrin, 1973-2010, (12 vol.).
Jego imię nosi liceum ogólnokształcące i ulica w Gray, jego rodzinnym mieście.
Jego imię nosi również szkoła doktorska nauk humanistycznych i społecznych na Uniwersytecie w Strasburgu .
Fundacja Cournot, utworzona pod egidą Fondation de France , wspiera prace badawcze związane z prawdopodobieństwem, w ekonomii lub w innych dziedzinach nauk społecznych.
Fundacja przyznaje granty badawcze i wspiera działalność Cournot Centre oraz organizację konferencji.