Bezdźwięczna spółgłoska szczelinowa podniebienia

Bezdźwięczne podniebienia spółgłoska szczelinowa jest dość rzadkie spółgłoskowy dźwięku w językach mówionych. Symbolem w międzynarodowym alfabecie fonetycznym jest [ç] . Ten symbol przedstawia małą łacińską literę C z cedylą (skierowaną w lewo) wiszącą pośrodku pod przedramieniem.

Charakterystyka

Oto charakterystyka bezdźwięcznej spółgłoski szczelinowej podniebienia:

• Jego tryb artykulacji jest frykcyjny , co oznacza, że ​​jest wytwarzany przez kurczenie się powietrza przez wąską ścieżkę w punkcie połączenia, powodując turbulencje.
• Mówi się , że jego punkt artykulacji jest podniebienny , co oznacza, że ​​jest zgięty środkową lub tylną częścią języka na sztywnym podniebieniu.
• Jego fonacja jest głucha , co oznacza, że ​​jest wytwarzana bez wibracji strun głosowych.
• Jest to spółgłoska ustna , co oznacza, że ​​powietrze wydostaje się tylko przez usta.
• Jest to środkowa spółgłoska , co oznacza, że ​​jest wytwarzana przez przepuszczanie powietrza przez środek języka, a nie po bokach.
• Jego mechanizm przepływu powietrza jest egresywny w płucach , co oznacza, że ​​jego artykulacja polega na przepychaniu powietrza przez płuca i przewód głosowy, a nie przez głośnię lub usta.

Po francusku

[C] nie jest uważany istnieje w języku francuskim, ale może to być jednak słyszał jako alofon z Jod (/ J /). Rzeczywiście, kiedy jod następuje po zatrzymaniu głuchoniemych , [j] staje się [ç] jak w kamieniu [pçɛʁ], w wyniku stopniowej asymilacji głuchoniemej linii [p]. Dlatego różni się od jod wymawianego w piwie [bjɛʁ].

Inne języki

Niemiecki ma [C] nazywa ich-Laut , pisemnej ch w ICH [IC]. Nawet jeśli dźwięk jest spółgłoską inną niż [x] , czasami jest uważany za alofon , szczególnie w Szwajcarii (w języku niemieckim).

W niektórych dialektach języka angielskiego sekwencja / hj / jest czasami wymawiana jako bezdźwięczna spółgłoska szczelinowa podniebienia przez asymilację. Na przykład, human / hjumən / może być wymawiane jako [çumən] . Ta spółgłoska będzie jednak zawsze traktowana jako alofon w języku angielskim.

We współczesnej grece litera chi wymawia się przed dźwiękami / i / i / ɛ /.

Antwerpia dialekt ma [C] z tym że zawsze jest poprzedzony przez „t” jest napisane „sh”. Przykład: de stroshe (ulica) [stʀotçœ]

W niektórych dialektach walońskich ( waloński wschodni) ostatnie h słowa wymawia się [ç]. Jest napisane xh lub h . Przykład: ouxh (lub ouh) (drzwi) [uç]. Występuje w nazwach rodzin (Xhignesse, Moxhet, Destexhe, Daxhlet) lub nazwach miejsc ( Xhendelesse , Xhoris , Xhos , Xhenmåle, Xhizogne, Xhoffraix , Xhout-si-Plout , Spixhe )

Franche Comté ma również ten dźwięk, zauważył, Ch . Na przykład: çhouçhaie (dmuchać) [çuçɛː].

Chiński ma [ç]; dawniej alofon s , znajduje się przed i lub u, jak w Lu Xun ( X jest wtedy wymawiane [ç]).

Japoński ma [ç] jako alofon hw sylabieひlubヒ(transkrybowane hi).

Uwagi i odniesienia

1. Georges STRAKA, Sounds and Words: Choice of Phonetics and Linguistics Studies , Paryż, Klincksieck,1979, 617  s. ( ISBN  2-252-02132-2 ) , str.  49

Zobacz też

• Tryb artykulacji
• Punkt artykulacji