Consett Iron Company

Consett Iron Company
Logo Consett Iron Company
kreacja 14 kwietnia 1864
Zanik 1980
Siedziba firmy Consett
Akcjonariusze Brytyjska stal
Czynność Stal i węgiel ( w )
Stronie internetowej www.dmm.org.uk/company/c002.htm

Consett metalowe Firma Ltd jest byłym stalowa firma z siedzibą w Consett , w Anglii . Założony około 1864 roku , przejmując majątek Derwent & Consett żelaznej Company Ltd , która sama zdołała Żelazo firmy Derwent założony w 1840 roku, z udanego biznesu w całym XIX th  century, potem ustępuje wkrótce po drugiej wojnie globalnej .

Podobnie jak większość brytyjskich firm stalowych, przeszedł on następnie serię nacjonalizacji, po której nastąpiły prywatyzacje , co nie powstrzymało jej upadku. Sukcesywna restrukturyzacja zakończyła się zamknięciem huty Consett w 1980 roku.

Utworzenie firmy (1840-1869)

W 1840 roku grupa lokalnych biznesmenów, kierowana przez Jonathana Richardsona, założyła w hrabstwie Durham pierwszą z firm stalowych Consett , Derwent Iron Company , zajmującą się wydobyciem i wytopem rudy żelaza w pobliżu miasta. Ale najlepsza ruda (czyli najbogatsza w żelazo) szybko się wyczerpuje. Firma wspierała następnie rozbudowę lokalnych linii kolejowych, w tym linii Stockton i Darlington . W ten sposób uzyskał dostęp do nowych złóż rudy żelaza, w tym od 1851 r. Rudy z formacji Cleveland , niedaleko Eston ( fr ) . W 1856 r. Fabryka Consett eksploatowała 7 wielkich pieców , wszystkie datowane od jej powstania, czyli zbudowane w latach 1839–1840.  

W 1857 roku Consett Iron Company jest bankiem Northumberland and Durham District Bank o wartości prawie miliona funtów . Następnie został wystawiony na sprzedaż, ale próba sprzedaży go młodemu Derwent and Consett Iron Company nie powiodła się. Plik4 kwietnia 1864po kilku latach zajmowania się niewypłacalnością utworzono nową firmę Consett Iron Company Ltd , z kapitałem w wysokości 400 000  GBP, składającą się z 40 000  udziałów po 10  GBP, a J. Priestman został Dyrektorem Zarządzającym . Wśród dyrektorów są dwaj zastępcy , Henry Fenwick  (z wejścia ) i John Henderson  (z boku ) . Następnie przedsiębiorstwo działa 18 wielkich pieców i może produkować 80.000  t / rok z surówki i 50.000  t / rok gotowych wyrobów żelaznych. Jest także właścicielem tysiąca domów robotniczych i 200  hektarów .

Dobrobyt napędzany przez Williama Jenkinsa (1869-1900)

Ewolucja rentowności Consett Iron Company
Rok Zysk
(tys. £ / rok)		 Stopa zysku
(% kapitału)
1865 39 12
1870 102 24.5
1875 215 33.7
1880 104 15.6
1885 60 8.6
1890 366 38.6
1895 115 8.6
1900 673 38.7
1905 245 13.6
1910 221 12.4

Pod kierownictwem Williama Jenkinsa, dyrektora generalnego w latach 1869–1894, zmarłego w 1895 r., Firma po raz pierwszy osiągnęła trwały zysk. Te dobre wyniki uzyskuje się pomimo szczególnie niestabilnego rynku, jakim jest kryzys przemysłowy, który szalał od końca lat 70. XIX w. Do początku lat 90. XIX w. Spółka zamiast wypłacać dywidendy akcjonariuszom, zatrzymuje duże kwoty w formie kapitału . W związku z tym jest mniej zależny od pożyczek, gdy sytuacja gospodarcza się zmienia, i zaciąga pożyczki po lepszych stopach procentowych, gdy trzeba. Pracownicy korzystają ze szkół, kościołów, parku, szpitala i innej infrastruktury. Udział firmy w rynku brytyjskiej produkcji stali osiągnął najwyższy poziom 7,1% w 1894 r., A następnie spadł do 4,2% w 1910 r .: historycy ekonomii HW Richardson i JM Bass wskazują na zdrowy rozsądek w biznesie i rozsądny wybór menedżerów ze względu na Williama Jenkinsa.

Około 1876 r. Koleje porzuciły kałuże żelaza na rzecz stali na szyny. Produkcja w Consett spadła wówczas o prawie jedną trzecią. Firma zmienia orientację w kierunku produkcji blach, na którą rosnący popyt napędza przemysł stoczniowy . Następnie, w 1882 r., Do produkcji tych blach stalowych przyjęto proces Martina-Siemensa , a pierwszy konwerter tego typu został uruchomiony w 1883 r. W 1887 r. Produkcja stali rozszerzyła się na wyroby długie w całej gamie sekcji, od kątowników po belki stropowe. do budowy statków. Aby rozwinąć tę produkcję, na 6,4  hektarowej działce powstaje walcownia kątowa o zdolności produkcyjnej 78 000 ton profili rocznie .

„W 1889 roku Consett osiągnął apogeum swojego rozwoju, kiedy [Walcownia Angle'a] była największą fabryką blach na świecie. „ Około 1892 roku firma posiada 7 wielkich pieców i 10 kopalni węgla . Oprócz produkcji stali odlewnia , położona w odległości jednej mili od Consett w Crookhall  (in) , jest w stanie wyprodukować 150 ton formowanych wyrobów stalowych tygodniowo. Firma posiada również cegielnię o wydajności 12 000 cegieł tygodniowo. Posiadłości ziemskie rosły, aż dotarły do ​​około 2700 domów robotniczych. Szpital 16-łóżkowy służy do leczenia wypadków przy pracy . 6000 pracowników zarabia średnio 5,33 funta miesięcznie  . Ciągle inwestuje się w modernizację narzędzia, takie jak kompresory Rootsa dostarczone przez Robinsona Thwaites  (as) w 1893 roku.

Powolny upadek między rutyną przemysłową a zagmatwanymi strategiami (1900-1966)

Po przejściu na emeryturę Williama Jenkinsa George Ainsworth objął stanowisko dyrektora generalnego. Firma początkowo utrzymuje zyski, ale narzędzie przemysłowe nie jest modernizowane, w szczególności z powodu braku miejsca w Consett; ruch badany przed odrzuceniem. Firma nie przechodzi na motoryzację elektryczną, ponieważ jej konkurenci i silniki parowe szybko stają się przestarzałe.

W 1924 r. Kapitalizacja firmy została wyceniona na 3 500 000  GBP , wyemitowano 1500 000  GBP w obligacjach . W 1938 r. Firma uczestniczyła w finansowaniu nowej firmy Jarrow Steel Company , powstałej z nieistniejącej już firmy Palmers Shipbuilding and Iron Company , której upadek w 1933 r. Spowodował Marsz Jarrow  ( w 1936 r.). Consett Iron Company dostosowuje swoją produkcję w okresie World II wojna światowa z wykorzystaniem rud gorszej jakości. W tym czasie firma zatrudniała 12 000 osób.

W 1947 roku wszystkie kopalnie należące do firmy zostały znacjonalizowane i przeszły pod kontrolę Krajowej Rady Węglowej  (en) . W 1951 roku przyszła kolej na resztę metalowe Firma Consett zostać znacjonalizowany przez Pracy rządu z Clement Attlee , w skrócie Iron and Steel Corporation z Wielkiej Brytanii  (w) , które brytyjskiego przemysłu stalowego zebrane w momencie jego nacjonalizacja. Ale w 1955 r. Huta Consett zostaje sprywatyzowana przez trzeci rząd Chruchill  (in) , podczas gdy w 1961 r. Otwarto nową hutę, aby zaopatrywać przemysł stoczniowy. W tym czasie w fabryce Consett pracowało 6000 pracowników.

W 1964 roku, kosztem 9 milionów funtów , zbudowano nową stalownię tlenową  . Wyposażony jest w 2 konwertery LD i 2 Kaldos , wszystkie o nośności 100 ton. Jednak od 1966 roku produkcja Kaldo stała się marginalna, na co wpłynęło wysokie zużycie materiału ogniotrwałego z przetwórców, a także spadek cen rud o niskiej zawartości fosforu wykorzystywanych do produkcji surówki do procesu LD.

Koniec (1967-1980)

Huta Consett została renacjonalizowana w 1967 roku, tym razem przez rząd Harolda Wilsona . Jest zintegrowana z British Steel Corporation  (w kraju) , w czasie, gdy brytyjska produkcja stali, węgla i statków gwałtownie spada. W tym czasie brytyjski przemysł stalowy stał się rutyną, nadwyżkami mocy produkcyjnych i wykorzystywaniem przestarzałych narzędzi. Rosną koszty surowców, takich jak ropa, a brakuje kapitału na modernizację sprzętu. Polityka rządu polegająca na sztucznym utrzymywaniu pełnego zatrudnienia komplikuje organizację. Pierwsza restrukturyzacja następuje natychmiast: w 1968 roku Kaldo zostaje przekształcone w trzecie LD o wadze 150 ton, aw 1971 roku ostatnie Kaldo zostaje przekształcone w ten sam sposób.

Zamknięciu huty w 1980 roku towarzyszyły intensywne debaty i liczne demonstracje. Od 3000 do 4000  pracowników straciło pracę, w wyniku czego stopa bezrobocia w Consett wyniosła 35%, czyli dwa razy więcej niż średnia krajowa w tamtym czasie.

Niebo nad Consett, dobrze znane z gęstej, pomarańczowej mgiełki pyłu tlenku żelaza z fabryk, rozprasza się, podobnie jak chmury oparów emitowane przez chłodnie kominowe i chłodnie kominowe. Niektórzy byli hutnicy biorą udział w rozbiórce fabryki.

Od tamtej pory prawie wszystkie ślady aktywności żelaza i stali zniknęły. Jedynie rzeźba Terra Novalis , zbudowana z materiałów z tego miejsca, uosabia formę pamięci. Sytuacja w zakresie zatrudnienia powróciła do normy w następnej dekadzie, a struktura gospodarcza została odbudowana na bardziej zróżnicowanych zasadach .

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. W 1842 r. Firma kupuje południową część sieci byłej kolei Stanhope i Tyne  (w głębi ), aby uzyskać dostęp do nowych złóż rudy. Po tym, jak West Durham Railway  (en) zbudował linię do stacji Crook  (w) , kolej Stockton i Darlington została przedłużona poprzez rozbudowę Weardale  (w) , zainaugurowaną8 listopada 1843i nazwany tak, ponieważ umożliwia skrzyżowanie z koleją Weardale  (w) .
    Stamtąd Derwent Iron Company może zaproponować dalszą rozbudowę Crook Station do podnóża zbocza Meeting Stacks. Po ukończeniu rozbudowa doprowadziłaby do powstania stacji Waskerley, która umożliwiłaby firmie wysyłanie zarówno produktów wapienniczych, jak i stalowych oraz dostęp do większej ilości rudy. Po uzyskaniu przedłużenia prawa przejazdu od biskupa Durham , Derwent Iron Company uzyskała zatwierdzenie swoich planów przez Stockton and Darlington Railway , która przyjęła je pod warunkiem, że firma stalowa wydzierżawi jej całą południową część sieci. starej kolei Stanhope and Tyne . Budowa Stanhope do Carrhouse części dotyczącej nieruchomości Stockton i Darlington Railway rozpoczyna się1 st styczeń 184516  km przedłużenia Weardale od skrzyżowania Wear Valley  (w środku ) jest otwarte dla ruchu16 maja 1845.
  2. Albo 102  miliony funtów w 2015 roku, według komputera Banku Anglii .
  3. W 2015 r. Funt szterling, wycena 192 mln i emisja obligacji na 82 mln, według kalkulatora Banku Anglii .
  4. W 2015 r. Funt szterling, inwestycja w wysokości 167 milionów, według kalkulatora Bank of England .
  5. Nazywanie wyboru technologii Kaldo błędem strategicznym jest częstym punktem widzenia. Jednak połączenie procesu Kaldo z procesem typu LD, który był bardziej produktywny, ale w tamtym czasie nadal nie był w stanie wyprodukować stali wysokiej jakości, miało sens. Taki wybór padł na stalownię Gandrange-Rombas, która w 1969 roku zbudowała hutę wyposażoną w 2 konwertery Kaldos - największe, jakie kiedykolwiek zbudowano - i 2 przetwornice LD. W Consett „wyłoniły się dwa punkty widzenia, nowoczesne, radykalnie zorientowane na koszty podejście i bardziej konserwatywne podejście przyjęte przez tradycyjnego hutę doświadczonego w rafinacji w konwertorze Martin, [...] ten ostatni punkt widzenia ogólnie opowiada się za Proces Kaldo. Nie było to, jak mogłoby się wydawać, zwykłe uprzedzenie czy głupi konserwatyzm, ale raczej uwzględnienie awangardowej refleksji nad ewolucją wyrobów stalowych i ich marketingiem. […] Z perspektywy czasu można tę decyzję ocenić jako stratę kapitału, ale niewątpliwie problem był wtedy mniej wyraźny, niż się potem wydawało. "

Bibliografia

  1. (en) "  Consett żelaza Co  " Grace Guide,16 sierpnia 2016 r
  2. (en) William Jenkins , Opis Consett Iron Works , Mawson, Swan i Morgan,2008( 1 st  ed. 1892) ( czytaj on-line ) , "wczesnej historii"
  3. (w) „  Stanhope and Tyne Railway  ” , Stacje nieużywane20 kwietnia 2010
  4. [PDF] (w :) John Marley , „  North of England Institute of Mining Engineers. Transakcje.  » , North of England Institute of Mining Engineers,1856, s.  168
  5. (w) „  Consett Iron Co. Ltd.  » , Muzeum Górnictwa w Durham
  6. (w) „  Consett Iron Co Ltd  ” na Discovery , The National Archives
  7. Tucker 2013 , s.  170-171
  8. (in) Kenneth A. Tucker , Business History: Selected Readings , Routledge ,2013( ISBN  978-0-7146-3030-4 i 0714630306 ) , str.  158
  9. Tucker 2013 , s.  164
  10. [PDF] (w) AS Wilson , The Consett iron company limited: studium przypadku w wiktoriańskiej historii biznesu: doktorat , University of Durham ,1973( czytaj online ) , s.  36
  11. Tucker 2013 , s.  154
  12. Tucker 2013 , s.  157
  13. Jenkins 2008 , s.  3
  14. Jenkins 2008 , s.  4
  15. Wilson 1973 , s.  231
  16. (w) „  Consett Iron Works, Consett, 1929  ” , na Wielkiej Brytanii z góry
  17. Jenkins 2008 , s.  5
  18. Jenkins 2008 , s.  77
  19. Tucker 2013 , s.  159
  20. Wilson 1973 , s.  233–240
  21. (w) James Albert Allen , Studies in the Innovation in the Steel and Chemical Industries , Manchester University Press,1967, 246  s. ( ISBN  0-678-06790-2 i 978-0678067901 ) , str.  141
  22. (w) „  Consett Iron Company Limited  ” na derwentside.com
  23. (w) John L. Griffith , Niektóre aspekty wpływu zanieczyszczenia atmosferycznego na florę porostową na zachód od Consett Co. Durham ,1966( czytaj online ) , s.  14
  24. Allen 1967 , s.  196
  25. (en) Louis Cassier , „  Consett  ” , Iron and Steel , IPC Science and Technology Press, vol.  45,1972
  26. (w) Alasdair Mr. Blair , „  Brytyjski przemysł żelazny i stalowy od 1945 r.  ” , Journal of European Economic History , t.  26 N O  3,zima 1997, s.  571–81
  27. (w) „  Nation on Film: Steel Towns - from Boom to Bust  ” , BBC ,Kwiecień 2004
  28. (w) Kerry Wood , „  Consett pamięta zamknięcie stalowni ict  ” na www.chroniclelive.co.uk ,19 lutego 2010
  29. (w) Henry Thorold , Durham (Shell Guides) , Faber and Faber,1980( ISBN  978-0-571-11640-9 ) , str.  192
  30. (w) Ray Marshall , „  Remember When Stories  ” on Focus on Focus on Consett steelworks meltdown are failed , Evening Chronicle17 czerwca 2009
  31. (w) „  Historia lokalna: dziedzictwo Consett na zdjęciach  ” , BBC ,Marzec 2008
  32. (w) „  Consett, County Durham  ” , NorthEastLife
  33. (w) „  Fotografie Consetta  ” , Railscot
  34. (w) David Bowen , "  Najpierw zamknęli prace Consett, a potem przyszedł cel recesji ... Stal pozostaje  " , The Independent ,16 stycznia 1994

Powiązane artykuły